به گزارش ایسنا، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه که کشورش همچنان در جنگ با اوکراین به سر می‌برد سال پر کاری را از لحاظ دیدارهای خارجی سپری می‌کند. او تاکنون با سران کشورهای آسیایی از جمله چین، هند، ویتنام و اندونزی دیدار کرده است. این، برای یک فرد به شدت تحریم شده از کشوری که با محدودیت‌های تجاری گسترده مواجه می‌باشد، قابل توجه است.

شان مک‌فیت، استادیار دانشکده شهروندی و روابط عمومی دانشگاه «سیراکیوز ماکسوِل» معتقد است که دلیلی استراتژیک برای همه این دیدارها وجود دارد.

او به نشریه بیزینس اینسایدر گفت: روسیه در تلاش است تا از انزوای دیپلماتیک خارج شود و به دنبال ایجاد روابط استراتژیک، فراتر از شرکایی مانند چین، کره شمالی و ایران است. پوتین به کشورهای استراتژیک تعیین‌کننده، مانند هند که مخالف چین است و با روسیه تجارت می‌کند، چشم دوخته است. این، به روسیه نسبت به چین برتری می‌دهد.

بیزینس اینسایدر در ادامه به دیدارهای اخیر رئیس جمهور روسیه با نخست وزیر مالزی در مسکو و رئیس جمهور مغولستان در جریان سفرش به این کشور اشاره کرد و نوشت: مغولستان، به عنوان یکی از اعضای دیوان کیفری بین‌المللی باید پوتین را که حکم بازداشت علیه او صادر شده است، دستگیر می‌کرد. اما این کشور شرق آسیا گفت که نمی‌تواند پوتین را به زندان بیندازد، زیرا برای امنیت انرژی خود به روسیه که یک غول نفت و گاز در جهان به شمار می‌آید، وابسته است.

به نوشته بیزینس اینسایدر، توضیح مغولستان بر مقیاس اقتصاد روسیه تاکید دارد. بر اساس گزارش بانک جهانی، این کشور یازدهمین کشور بزرگ جهان و تولید ناخالص داخلی آن سالانه حدود ۲ تریلیون دلار است. بنابراین، مسکو هنوز شریک مهمی برای بسیاری از اقتصادهای در حال توسعه محسوب می‌شود.

روسیه، به‌ویژه حدود یک دهم تولید نفت جهان را به خود اختصاص داده است که آن را به یک تامین کننده اساسی در بازارهای دنیا تبدیل می‌کند. تا پیش از آغاز جنگ اوکراین، اتحادیه اروپا بزرگ‌ترین شریک تجاری روسیه بود.

در طول ۲ سال گذشته نیز روسیه توانسته است به تامین انرژی چین و هند و تقریباً هر کسی که می‌خواهد انرژی را با تخفیف خریداری کند، متمرکز شود، چه سریلانکا که تا همین دو سال پیش در یک بحران اقتصادی قرار داشت و چه ترکیه که عضو ناتو و مشتاق به عضویت در اتحادیه اروپا است.

در حالی که برخی از کشورها، مانند چین و ویتنام روابط تاریخی با روسیه دارند، برخی دیگر مانند هند و سریلانکا به نفع اقتصادی برای تداوم روابط خود با روسیه اشاره دارند. اغلب آنها موضعی بی‌طرف در قبال جنگ اوکراین اتخاذ کرده‌اند.

در حقیقت، روسیه یک اقتصاد بزرگ و یکپارچه در سطح جهانی به شمار می‌آید که حتی اتحادیه اروپا هنوز در تلاش است خود را از آن جدا کند.

بیزینس اینسایدر به نقل از شان مک فیت نوشت: با این حال، بعید است که سیاست خارجی روسیه تهدیدی برای اتحادیه اروپا و ناتو باشد. به گفته این استاد دانشگاه، این، بدان دلیل است که مسکو با کشورهای شریک خود برای حمله به اروپا که روسیه را تهدید اصلی می‌داند، ائتلاف نظامی نمی‌کند. برای ایالات متحده، روسیه بعد از چین در رتبه دوم قرار دارد.

اما هنوز ممکن است تغییراتی در راه باشد.

مسکو در حال پیش بردن روایتی از جنوب جهانی، به‌عنوان نیرویی در شکل‌دهی یک نظم جهانی جایگزین با کشورهای نوظهور بریکس، ازجمله برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی است و یک بلوک اقتصادی را شکل می‌دهد.

روسیه ریاست بریکس را در سال جاری (میلادی) بر عهده دارد و پوتین از مغولستان دعوت کرده است تا به اجلاس سران این گروه در ماه اکتبر بپیوندد. مالزی برای پیوستن به این گروه درخواست داد و اندونزی نیز در حال بررسی دعوت برای پیوستن به این گروه است. همچنین ترکیه اعلام کرده که علاقه‌مند به پیوستن به این گروه است.

فشار روسیه برای نظم جهانی چندقطبی با کشورهایی که خواهان نظم بین‌المللی عادلانه‌تر هستند، تشدید می‌شود.

درِک گروسمن، تحلیلگر ارشد دفاعی در اندیشکده رند (RAND) در ماه ژوئیه در تفسیری برای نشریه فارین پالسی نوشت: مسکو نشان داده است که روی کشورهای با درآمد پایین و متوسط ‌نفوذ دارد، همان‌طور که عدم مشارکت یا مشارکت سطح پایین برخی از کشورهای آسیایی در نشست صلح اوکراین در ژوئن در سوئیس نشان داد.

گروسمن افزود: اگرچه قدرت اقتصادی روسیه در سطح چین یا ایالات متحده نیست، به‌طور قطع برای ترویج منافع ضد غربی آن و برهم زدن نظم منطقه‌ای که از قبل ناپایدار است، کافی است.

بیزینس اینسایدر در پایان تاکید کرد: و کشورهای سراسر جهان در حال سنجش این پویایی هستند.

انتهای پیام