به گزارش ایسنا، محمد صفری در یادداشتی در سیاست روز نوشت: با وجود رژیم‌ها و کشورهایی که همواره در صدد ایجاد جنگ، اشغال و تجاوز هستند، قدرت افزایی اولویت کشورهایی چون ایران اسلامی باید باشد.
قدرت نظامی بالا و بازدارنده عامل اصلی برای عقب راندن دشمنان است. کشوری که خواهان استقلال سیاسی است همواره تحت تهدید و فشار قرار دارد، آمریکا و دیگر دشمنان ایران اسلامی بارها اقدامات خود را علیه ایران عملیاتی کرده‌اند و اکنون که کشور از نظر نظامی و دفاعی به مرحله بازدارندگی بالایی دست یافته با وجود تهدیدات لفظی و نظامی اما دست از پا خطا نمی‌کنند چرا که می‌دانند هر گونه تعرض و حمله به خاک ایران اسلامی از سوی نیروهای مسلح با پاسخی ویرانگر همراه خواهد شد.
کشورهایی که در محور نظام سلطه قرار دارند با دوراندیشی و توجه به سیاست‌ها و خواسته‌های زیاده طلبانه خود، پیمان‌های نظامی و اقتصادی برای خود تعریف کرده و با همگرایی و ائتلاف، این پیمان‌ها را امضا و اجرا کرده و به آن پایبند هستند.
پیمان آتلانتیک شمالی یا همان «ناتو» یک پیمان نظامی میان کشورهای عضو اتحادیه اروپا و آمریکا و کانادا است که با تشکیل آن یک نیروی نظامی قوی با حضور کشورهای پر تعداد شکل گرفته است.
این پیمان سعی دارد حوزه نفوذ خود را در همه جای دنیا گسترش دهد و حتی جنگی که در اوکراین شکل گرفته و روسیه و اوکراین در آن درگیر هستند به واسطه نفوذ ناتو در منطقه آغاز شده که روسیه برای جلوگیری از نفوذ ناتو در این منطفه مجبور به درگیری با اوکراین گشت.
تا پیش از فروپاشی شوروی سابق در مقابل پیمان ناتو، پیمان «سنتو» وجود داشت که کشورهای همسو با شوروی در آن عضویت داشتند، اما پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی این پیمان نیز نابود شد و زمینه برای گسترش نفوذ غرب و ناتو بیشتر فراهم گشت.
اکنون جای خالی یک پیمان نظامی میان کشورهای همسو که غرب با آنها دشمنی و خصومت دارد به شدت احساس می‌شود.
خلاء چنین پیمانی است که باعث می‌شود تا غرب با اتکا به ناتو دست به تجاوز و اشغال کشورهایی چون افغانستان، عراق، سوریه، فلسطین، یمن و... بزند و دیگر کشورهایی که با آنها زوایه دارند تهدید کند.
حتی اگر کشوری همچون روسیه که از قدرت نظامی بالایی برخوردار است با ناتو به تنهایی وارد جنگ و تقابل شود، ضعیف خواهد بود.
اما اگر کشورهای همسو که اشتراکات فراوان سیاسی، اقتصادی و حتی فرهنگی با هم دارند در یک پیمان نظامی همچون ناتو به همکاری‌های نظامی و دفاعی خود بپردازند و آنها را ارتقاء دهند و با هم پیمان ببنند که در صورت تعرض و تهدید هر یک از کشورهای عضو این پیمان، مقابل تهدید کنندگان یکپارچه عمل کنند، قطعاً بازدارنگی بسیار بالاتر و قوی‌تری خواهد بود.
در این میان می‌توان برای تشکیل چنین پیمانی نشست سران و فرماندهان ارشد نیروهای مسلح کشورهای همسو در منطقه حتی فرامنطقه برگزار شود و زمینه این کار شکل بگیرد . ادامه کار به فرماندهان ارشد نیروهای مسلح کشورها سپرده شود.
سفر فرمانده نیروی هوایی ارتش بلاروس به ایران که این کشور نیز با تهدید، فشار و تحریم غرب و ناتو روبرو است، می‌تواند زمینه ساز گسترش روابط نظامی و دفاعی دو کشور باشد اما وجود یک پیمان نظامی مشترک بین کشورهایی که از سوی غرب تهدید و تحریم هستند قطعاً بازدارندگی قدرتمندتری را ایجاد خواهد کرد. ایران، روسیه، چین، بلاروس، سوریه، عراق،‌ ونزئلا، قزاقستان، کوبا و چندین کشور دیگر در دنیا می‌توانند پیمان نظامی مقابل غرب و ناتو را تشکیل دهند و یک قدرت دفاعی و نظامی بازدارنده را شکل دهند.
پیمان نظامی ضد ناتو و غرب در شرایط کنونی نیاز اساسی برای آنهایی است که با تهدیدات آمریکا و غرب روبرو هستند. برای پایان دادن به زیاده خواهی‌های آمریکا، غرب، اروپا، رژیم صهیونیستی و ناتو چنین پیمانی است که می‌تواند آنها را مهار کند؛ حتی نام این پیمان خود بازدارنده خواهد بود.

انتهای پیام