هر یک از یاران امام در کربلا به گونه‌ای جلوه‌گر شدند تا آینه‌ای از یک یا چند ویژگی امام خود باشند. همان یارانی که وقتی بزرگ مرد تاریخ اسلام، حسین بن علی(ع) از همراهان خود بیعت برداشت و فرمود راه بر شما باز است، آن‌ها در پاسخ گفتند «الحمدالله الذی شرفنا بالقتل معک و لو کانت الدنیا باقیة و کنا فیها مخلدین الآثرنا النهوظ معک علی الاقامة فیها؛ خدا را سپاس که این شرافت را به ما نصیب کرد که در کنار شما به شهادت رسیم و اگر دنیا باقی باشد و ما در جاودان باشیم، قیام با شما را بر ماندن در این دنیا ترجیح می‌دهیم»، البته امام عشاق نیز در تمجید از این سخن یاران باوفایش حجت را تمام کردند و فرمودند «من یارانی باوفاتر و بهتر از اصحاب خود نمی‌شناسم و اهل بیتی نیکوکارتر و وابسته‌تر از اهل بیت خویش سراغ ندارم، پس خداوند همه شما را جزای خیر عطا کند».

در این مجال به روایتی از زندگی و شهادت مُنْجِح بن سهماز یاران سیدالشهدا(ع) در واقعه عاشورا پرداخته می‌شود. مُنْجِح بن سهمازغلام امام سجاد(ع) بود که در واقعه کربلا به شهادت رسید. مادر منجح، کنیزی بود که امام حسین(ع) از نوفل بن حارث بن عبدالمطلب خرید.

او با غلامی به نام سهم ازدواج کرد و منجح به دنیا آمد. امام حسین(ع) منجح را به خدمت امام سجاد(ع) درآورد. براساس برخی گزارش‌ها نام مادر منجح حُسنیه است. پس از آنکه امام حسین(ع) از مدینه به سمت مکه حرکت کرد، منجح نیز به همراه مادرش از مدینه خارج شد.

البته برخی او را از موالی امام حسن(ع) دانسته‌اند که همراه با فرزندان امام حسن(ع) از مدینه همراه با کاروان امام حسین(ع) خارج شده‌اند. منجح در واقعه عاشورا به شهادت رسید اما در کتب تاریخ درباره هنگام شهادت منجح سخنی به میان نیامده است؛ اما ابن‌شهرآشوب او را در زمره شهدای حمله نخستین دانسته است.

در ابن شهرآشوب آمده «و عشرة من موالی الحسین و مولیان من موالی امیرالمؤمنین؛ ۱۰ نفر از غلامان حسین(ع) و ۲ نفر از غلامان حضرت امیرالمؤمنین(ع) در حمله نخست کربلا به شهادت رسیده‌اند».

سماوی نیز از کتاب «الحدیقة الوردیة» نقل می کند که قاتلش حسان بن بکر حنظلی است و شهادتش در آغاز جنگ بوده است. نام منجح در زیارت الشهدا به عنوان یکی از شهیدان آمده است «اَلسَّلَامُ عَلَی مُنْجِحٍ مَوْلَی الْحُسَینِ بْنِ عَلِی(ع)».

 منبع:

شهدای نینوا

 طبری

مناقب ابن شهرآشوب

انتهای پیام