به گزارش ایسنا، سیمون بایلز ژیمناست آمریکایی با کسب ۱۵۳۰۰ امتیاز، سومین مدال طلایش را در پاریس به دست آورد و شمار طلاهای خود را در المپیک به هفت طلا رساند. این تعداد طلا، نشان از زن با استعداد و با پشتکار دارد که فوق ستاره ورزش ژیمناست کشور ایالات متحده نیز به شمار می‌رود. او اکنون به پیرترین ورزشکار ژیمناست المپیک نیز معروف است. بایلز سیه چرده توانست مرزها را جابه‌جا کند این مرزها زمانی روشن‌تر می‌شود که پیشینه ورزشی او را با کوله‌باری از تجربه در المپیک هشت سال پیش نگاه کنید. او پیش از حضور در پاریس، در المپیک ریو، چهار مدال طلا کسب کرد. امیدها برای کسب مدال در المپیک چهار سال پیش توکیو توسط سیمون بایلز وجود داشت. اما او با کسب یک مدال نقره در آن مسابقه ورزشی از ادامه مسابقات کناره گرفت. دلیل کناره‌گیری او در المپیک توکیو به دلیل مشکلات روحی بود. بایلز به گفته خودش سلامت روانی را در اولویت قرار داده است. او در بازی‌های توکیو با  اختلال روحی روبه‌رو شد که که ژیمناست‌ها آن را «پیچ و خم» می‌نامند، جایی که بدن با ذهن با هم هماهنگ نیست. این اتفاق جرقه یک گفتمان جهانی در مورد سلامت روان در ورزش شد. بحث دراین‌باره، بایلز را به انجام کارهای طاقت‌فرسا، از نظر جسمی و روحی سوق داد تا دوباره به اوج بازگردد. بایلز دراین‌باره گفته بود: هیچ وقت فکر نمی‌کردم به خاطر همه اتفاقاتی که افتاده است، دوباره پا روی تشک ژیمناستیک بگذارم. اما با کمک مربیان، سیسیل و لوران لندی، دوباره به باشگاه برگشتم و واقعاً از نظر روحی و جسمی سخت کار کردم.

اهمیت سلامت روان ورزشکاران

هدف اصلی ورزشکاران این است که بهترین عملکرد را در رشته ورزشی خود داشته باشند و بتوانند، به خواسته خود و موفقیت برسند. در همین راستا نیز ممکن است که سلامت روان ورزشکاران نادیده گرفته شود و آن‌ها با مشکلات و چالش‌های جدی مانند افسردگی و اضطراب مواجه شوند.

گاهی اوقات احتمال دارد که هم برای ورزشکاران مبتدی و هم حرفه‌ای مشکلاتی به وجود آید. خوب است بدانید که معمولاً افسردگی رایج‌ترین مشکل بین ورزشکاران حرفه‌ای است. از طرفی هم خیلی از آن‌ها با اختلالات دیگری مانند استرس، اضطراب و مشکلات غذایی روبه‌رو می‌شوند. ورزشکارانی که از اختلالات روانی رنج می‌برند، به سختی می‌توانند، در تمرین‌ها شرکت کنند.

زیرا معمولاً این اختلالات ذهن و عملکرد آن‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهند و در مراحل اولیه درک و شناسایی آن‌ها توسط ورزشکار ممکن نیست. اشخاصی دیگر مانند دوستان، اعضای خانواده یا حتی مربی می‌توانند، علائم هشدار دهنده اولیه را در ورزشکاران ببینند و تغییر رفتار آن‌ها را مشاهده کنند.

راه‌حل‌ها و راهکارهای مناسب برای کمک به ورزشکارانی که از اختلالات ذهنی رنج می‌برند. وجود دارد، یکی از مهم‌ترین اقداماتی که برای کمک به این ورزشکاران باید انجام شود، بودن در کنار آن‌ها است. حتی گوش دادن به صحبت‌ها و نظرات آن‌ها و اطمینان آن‌ها از عدم قضاوت شدن نیز می‌تواند، کمک کننده باشد. علاوه بر این از راهکارهای دیگر برای حل مشکلات این دسته از ورزشکاران می‌توان به حمایت‌های گروهی، جلسات روان درمانی یا حتی دارو درمانی نیز اشاره کرد.

مهم‌ترین گامی که ورزشکاران برای مدیریت اختلالات خود باید بردارند، این است که یاد بگیرند که چگونه استرس و نگرانی‌های خود کنترل کنند و افکار مثبت را در ذهن خود بپرورانند. در واقع در این شرایط سلامت روان ورزشکاران مهم‌تر از هر مسئله دیگری است. علاوه بر این کار مهم دیگری که ورزشکاران باید انجام دهند، مراجعه به مشاورین زبده و مشورت کردن با آن‌ها است. مشاورین نه تنها می‌توانند، حال روحی آن‌ها را بهبود ببخشند، بلکه از بدتر شدن حال آن‌ها نیز جلوگیری خواهند کرد.

انتهای پیام