شما هر روز مسافت خانه تا محل کار خود را پیاده می‌روید اما امروز عجله داشتید و برای اینکه به موقع به محل کار برسید این مسافت روزانه را دویدید. تا زمان ناهار احساس خستگی بیشتری کردید و این تصور را دارید که با دویدن این مسیر انرژی بیشتری نسبت به معمول مصرف کردید با این حال شما همان مسافتی را که روزهای دیگر طی کرده بودید پیمودید اما چرا این اتفاق رخ داد؟

هزینه کالری‌سوزی مرتبط با هر فعالیتی «نرخ متابولیک» نامیده می‌شود و مربوط به انرژی مصرف‌شده توسط اندام‌های ما برای طی کردن مسافت معین است. این هزینه متابولیک را می‌توان با تجزیه و تحلیل اکسیژن مصرفی بدن و تولید دی‌اکسید کربن تعیین کرد، در نتیجه می‌توانیم مقدار انرژی مصرف شده و در نتیجه هزینه متابولیک را تخمین بزنیم. با استفاده از این روش بود که محققان قبلا در دهه ۱۹۷۰ به این سوال ما پاسخ داده بودند.

شاید تعجب آور نباشد که دویدن انرژی بیشتری نسبت به پیاده‌روی در همان مسافت طی شده مصرف می‌کند. اما چرا؟

انرژی از دست رفته هنگام دویدن

تصور کنید در حال تماشای کسی هستید که در حال دویدن است. اکنون به حرکت عمودی (بالا و پایین) لگن و سر او دقت کنید. زمانی که می‌دویم، فاصله‌ای که بدن ما به سمت بالا و پایین حرکت می‌کند بیشتر از زمانی است که راه می‌رویم. برای ایجاد این حرکت عمودی، عضلات اندام تحتانی باید نیروی بیشتری تولید کنند و انرژی بیشتری مصرف می‌کنند، اما ما را به مقصد نزدیک‌تر نمی‌کنند. بنابراین هنگام دویدن، بخشی از انرژی صرف‌شده برای حرکت بدن ما به سمت بالا و نه به سمت جلو استفاده می‌شود. بنابراین انرژی لازم برای پیمودن ۳ کیلومتر برای دویدن بیشتر از پیاده‌روی است.

دویدن شامل نوسان عمودی بسیار بیشتر از مرکز جرم نسبت به راه رفتن است و دلیل اصلی این است که چرا دویدن انرژی بیشتری نسبت به پیاده‌روی در همان مسافت طی شده مصرف می‌کند. این تفاوت بین راه رفتن و دویدن به آنچه در طول خود فعالیت اتفاق می‌افتد محدود نمی‌شود و در واقع هر تمرین بدنی باعث مصرف دیرهنگام انرژی می‌شود که در حین فعالیت به هزینه‌های آن اضافه می‌شود.

با در نظر گرفتن این موضوع، بار دیگر دویدن است که انرژی بیشتری نسبت به راه رفتن مصرف می‌کند. بلافاصله پس از دویدن ۳کیلومتر، افزایش مصرف انرژی در مقایسه با استراحت برای چند دقیقه طول می‌کشد که عمدتا به دلیل افزایش دمای بدن و دوباره پر شدن ذخایر انرژی است. این هزینه اضافی پس از دویدن به دلیل تفاوت در شدت بین ۲ تمرین، بیش از ۲ برابر پس از پیاده‌روی است.

همه چیز به سرعت بستگی دارد

بنابراین، دویدن نسبت به پیاده‌روی در همان مسافت طی شده، کالری بیشتری مصرف می‌کند اما این به شرطی است که سرعت پیاده‌روی در نظر گرفته شده عادی باشد (حدود ۵کیلومتر در ساعت). بنابراین، اگر خیلی آهسته راه برویم، آنقدر طول می‌کشد تا ۳کیلومتر را طی کنیم که در نهایت کالری مصرفی بیشتر می‌شود و به این دلیل است که بدن بدون توجه به فعالیت انجام شده، مقدار مشخصی انرژی را در واحد زمان صرف می‌کند.

اگر سرعت راه رفتن بسیار سریع باشد (بیش از ۸کیلومتر در ساعت) همین امر صدق می‌کند؛ دویدن از نظر انرژی کارآمدتر است. در اینجا، هماهنگی لازم برای راه رفتن با چنین سرعتی به این معنی است که ما باید عضلات خود را بیشتر فعال کنیم، بدون اینکه بتوانیم مانند دویدن از خاصیت ارتجاعی تاندون‌های خود استفاده کنیم.

علاوه بر این، ما درک شهودی بسیار دقیق از کارایی انرژی یک سبک حرکت خاص داریم. اگر روی تردمیلی هستیم که سرعت آن به تدریج افزایش می‌یابد، نقطه‌ای که به‌طور خود به خود از پیاده‌روی به دویدن تغییر می‌دهیم، همزمان با لحظه‌ای است که راه رفتن انرژی بیشتری نسبت به دویدن دارد.

مدل‌سازی هزینه متابولیک (کیلو کالری مصرف شده به ازای هر کیلوگرم در هر کیلومتر مسافت طی شده) به‌عنوان تابعی از سرعت (کیلومتر در ساعت) برای پیاده‌روی و دویدن است. منحنی‌ها با سرعت معینی عبور می‌کنند (خط بنفش، حدود ۸کیلومتر در ساعت) به این معنی که بالاتر از این سرعت، راه رفتن از دویدن بیشتر انرژی مصرف می‌کند. در حدود این سرعت آستانه است که افراد به‌طور خود به خود از راه رفتن به دویدن تغییر می‌کنند.

در نتیجه، به دلیل نوسان بیشتر مرکز جرم و افزایش مصرف انرژی پس از ورزش، دویدن به سمت محل کار انرژی‌برتر از طی کردن مسافت مشابه با پیاده‌روی است. اما به یاد داشته باشید، چه پیاده‌روی را انتخاب کنید یا بدوید، مهمترین چیز این است که در این زمان در مصرف انرژی صرفه‌جویی کرده‌اید!

منابع

https://theconversation.com

https://www.tolerance.ca

انتهای پیام