به گزارش ایسنا، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های مربوط به هویت، پوشاک افراد جامعه است، نوع پوشش افراد نشان دهنده میزان وابستگی و تعلق خاطر آن‌ها به فرهنگ‌ است. در زندگی روزمره زمانی که سرکار می‌رویم یا حتی وقتی برای کاری شخصی به بیرون از منزل می‌رویم در خیابان، مترو یا اتوبوس با افراد متفاوتی از نظر شکل و پوشش برخورد می‌کنیم. افراد با لباس‌های فرم و اداری یا  کسانی که پوشیدن لباس راحت را برای محل کار یا بیرون از خانه در اولویت قرار می‌دهند. در  این بین هستند افرادی که ممکن است برای این که خود را متفاوت از دیگران نشان دهند، به نوعی با هنجارهای جامعه مخالفت می‌کنند و از لباس‌ها یا آرایش‌هایی استفاده می‌کنند تا بیشتر جلب توجه کند.

پوشش‌هایی که ممکن است واکنش‌هایی هم از سوی برخی از افراد جامعه به همراه داشته باشد. همچنین نوع پوشش افراد می‌تواند زمینه را برای قضاوت دیگران فراهم کند. مسلما نگاه ما به افرادی که لباس‌های متناسب با عرف و فرهنگ ایرانی می‌پوشند با افرادی که برای خودنمایی و جلب توجه از لباس‌های نامتعارف استفاده می‌کنند، متفاوت است. بنابراین استفاده از پوشش مناسب با فرهنگ ملی و دینی ما نشانه شخصیت ایرانی و دینی است که حکایت از عزت نفس و وابستگی به فرهنگ این مرز و بوم دارد.

و اما پوشش در محل کار که موضوع گزارش امروز است. متاسفانه امروزه در کشور ما بخصوص در برخی شرکت‌های خصوصی و نیمه خصوصی و بعضا در برخی ادارات دولتی، نوع پوشش غیر رسمی رواج یافته است به گونه‌ای که خوشایند محیط کار نیست. این موضوع از اهمیت بالایی برخوردار است که حتی در کشورهای اروپایی که پوشش و فرهنگ ظاهر مقوله‌ای متفاوت از فرهنگ و اعتقادات ما دارد، هم برای ظاهر شدن در محیط کار مقررات و دستورالعمل‌های مشخصی پیش‌بینی و اجرایی می‌شود. به این معنی که پرسنل، خارج از محیط کار در نوع لباس خود مخیر هستند اما در محیط کار اداری برای مردان لزوم پوشیدن کت و شلوار تاکسیدو و برای خانم‌ها پوشیدن کت و دامن و لباس‌های رسمی‌تر و پوشیده‌تر دستور داده شده است. اما در کشور ما امروزه به وفور دیده می‌شود که کارمند با لباس اسپورت غیر رسمی و بعضا لباس‌های نامناسب که حتی در عرف فرهنگ ما مناسب مهمانی هم نیست، در محل کار حاضر می‌شوند.

پوشش مناسب در محل کار

قبل از هر چیزی باید  این نکته را در نظر داشته باشیم که برای حضور در هر محیط و جمعی باید به قوانین مربوط به آن احترام بگذاریم محیط کار نیز مصداقی از این موضوع است این که ما وقتی در محیط رسمی مشغول به کار می‌شویم باید لباسی را انتخاب کنیم که در عین آراستگی، سادگی و زیبایی، شخصیت و اقتدار فرد را زیر سوال نبرد و منجر به قضاوت ناصحیح و شکل‌گیری تصورات اشتباه در ذهن آنان شود، این نوع تصورات مخصوصا در محیط کار اگر پیش بیاید، می‌تواند برای افراد به خصوص بانوان ایجاد مشکل کند.

پوشیدن لباس مناسب در محیط‌های رسمی و اداری نشان‌ دهنده احترام فرد به قوانین و ساختارها، حرفه‌ای بودن و تمیز و مرتب بودن و همچنین احترام به افرادی است که در طول روز در آن اداره یا ارگان با آن‌ها در تعامل است و برخورد دارد. این که به عنوان کارمند یک اداره وقتی با افرادی از بیرون از سازمان ملاقات می‌کنیم، در واقع ما نماینده آن سازمان هستیم بنابراین نوع پوشش می‌تواند در دیدگاه این افراد نسبت به سازمان‌مان تاثیر گذار باشد.

تاثیر تحول و نوآوری در پوشش افراد

متاسفانه این نوع تفکر که برخی افراد، بسیاری از تغییرات و تحولات را به نوآوری و به روز بودن ربط می‌دهند استنتاجی نادرست است که می‌توان نمود آن را در ابعاد مختلف زندگی فرد دید. اگر تغییر و تحول بر اساس معیارهای عقلانی و متناسب با هنجارهای جامعه نباشد، به انحراف کشیده می‌شود که ساختارشکنی و پذیرش افسار گسیخته هر تغییر و تحولی را در جامعه به همراه می‌آورد. پوشش نیز از این آسیب در امان نمانده است، به طوری که شاهد پوشش‌های نامتعارفی از سوی برخی از افراد جامعه به اسم مدگرایی هستیم که آن را به نوآوری و پیشرفت نسبت می‌دهند. پوششی  که در حال حاضر در بسیاری از شرکت‌های خصوصی یا نیمه خصوصی شاهد آن هستیم، زنان و دخترانی که ملاک استخدام آنها فقط پوشش‌های باز و آرایش‌های نامتعارف است. اگر سری به این شرکت‌ها بزنید، می‌بینید که چه قدر در این محیط‌ها نوع پوشش‌ها فرق می‌کند و  در برخی مواقع حتی فکر می‌کنید که اینجا واقعا محل کار است؟  به نظر می‌رسد این کار به معنی استفاده  ابزاری از زنان در این شرکت‌ها است.

فرهنگ پوشش در محل کار در کشورهای مختلف

قوانین مربوط به نوع پوشش و لباس پوشیدن در محیط اداری در کشورهای مختلف فرق می‌کند. اکثر کشورهای پیشرفته دنیا برای نوع پوشش قوانین مدونی وجود دارد. برخلاف تصور ما در این کشورها در محیط‌های کاری قوانین مشخص اعمال می‌شود و هر کسی آزاد نیست که با هر لباس و آرایشی در محیط کاری خود حاضر شود.
در پژوهش‌های انجام شده، مشاهده می‌شود بیش از150 کشور دنیا دارای ضوابط پوشش متناسب با محیط کار و فعالیت هستند. برای‌ مثال در دانشگاه آکسفورد انگلستان تمام افراد دانشگاه باید لباس دانشگاهی(روپوش‌های رنگی مصوب دانشگاه) بپوشند و از پوشیدن لباس‌های بدن نما خودداری کنند. یا دانشگاه ایالتی فلوریدا برای دانشجویان فاقد پوشش مناسب نمره صفر رد می‌کند.

در کشور ما نیز به نظر می‌رسد نهادهای ذیربط بویژه کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور می‌باید بر روی دو مقوله فرهنگ‌سازی پوشش محیط کار و نیز طراحی و تدوین دستورالعمل پوشش و در مراحل بعد اجرایی شدن آن اهتمام بیشتری بورزند.

انتهای پیام