به گزارش ایسنا، سی‌وچهارمین «نوشتِ تازه‌ آموت» به بهانه‌ مرور مجموعه‌داستان «کابوس‌خانه» به این نویسنده اختصاص دارد که روز پنج‌شنبه، چهاردهم از ساعت ۱۶ در کتابفروشی آموت به نشانی تهران، بلوار مرزداران، نبش خیابان آریافر، ساختمان ۲۰۰۰، طبقه‌ هم‌کف شمالی، کتابفروشی آموت برپا می‌شود.

در معرفی انتشارات نیستان ناشر «کابوس‌خانه» از داوود غفارزادگان، آمده است: داوود غفارزادگان یکی از صاحب‌سبک‌ترین نویسندگان انقلاب اسلامی است که در سال‌های پس از پیروزی انقلاب نام خود را در محافل ادبی بر سر زبان‌ها انداخت. شهرت ادبی او را جدای از چیره‌دستی‌اش در نوشتن داستان کوتاه، باید در توانایی بالای او در انعکاس محیط و جغرافیای پیرامونی خود در داستان‌نویسی جست. او زاده کوهستان است؛ و روستا و زیست منحصر به فرد آن و نیز زندگی بومی، در ادبیات او سخت ریشه دوانده است. از سوی دیگر بخش قابل توجهی از زندگی او در تدریس و معلمی خلاصه شده است و به همین خاطر در داستان‌های او می‌توان همواره ردی از آنها را نیز دید.

«کابوس‌خانه» را شاید بتوان آن را شمه‌ و نمایی از مانیفست ادبی او در نگارش داستان کوتاه به شمار آورد. غفارزادگان در این اثر مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاهش را که از اواخر دهه شصت تا دهه نود را شامل می‌شود گردآوری کرده است و به همین اعتبار می‌توان «کابوس‌خانه» را نوعی آنتولوژی از جهان ادبی او به شمار آورد.

در این دفتر داستان از آثار بسیار کوتاه او در اواخر دهه شصت که به طور عمده در آنها دغدغه‌های نویسنده در بازتاب موقیعت اجتماعی و سیاسی او به چشم می‌خورد دیده می‌شود تا داستان مشهور فال خون که پیش از این به زبان انگلیسی نیز ترجمه شده است.

غفارزادگان در نگارش داستان کوتاه همواره نویسنده‌ای چند بعدی بوده است. از سویی دغدغه فرم روایت برای او همواره یکی از دغدغه‌های اصلی در داستان‌پردازی بوده است و از سوی دیگر حضور تجربیات شخصی خود او در شکل‌دهی به محتوا و پلات داستانی.

او در سال‌های دهه شصت و دوران معلمی به طور کلی داستان‌هایی را خلق می‌کند که در آن روستا و معلم و المان‌های طبیعی که نمایش دهنده تجربیات زیستی او از بودن در چنین فضایی است به چشم می‌خورد، اما به تدریج علاقه‌مندی او به نوشتن از انسان در بستر حادثه‌ای چون جنگ نیز خود را در او به نمایش می‌کشد و بر همین اساس است که آثاری چون فال خون شکل می‌گیرد. جنگ برای غفارزادگان همواره بهانه‌ای بوده برای روایت از انسان. انسانی که او راوی همیشگی تنگناها و دورراهی‌های سختش برای تصمیم‌گیری بوده است و در نهایت اتفاقاتی که تنها و تنها از انسان می‌تواند سر بزند و جنگ بستری برای آن است.

انتهای پیام