در ادامه ایسنا مروری دارد بر برنامه های که برای سالروز تولد این فیلمساز سرشناس برگزار شد، در موزه سینما، سیف‌الله صمدیان دوست و همراه این فیلمساز از خاطره تلخ انتقال جسد عباس کیارستمی به ایران گفت و در برنامه ای که در رودبار و لوکیشن تک درخت معروف خانه دوست کجاست برگزار شد، اعلام شد که «تلاش بسیاری برای ثبت معنوی این تک درخت معروف و جاده کوکر شده است اما محقق نشده است اما امیدوارم مسوولان سازمان سینمایی فکری برای خرید این زمین کنند تا به حالت قبل برگردد یا با صاحبان زمین رایزنی صورت گیرد، چراکه این منطقه فرهنگی شمرده می‌شود. امیدواریم ثبت معنوی جاده کوکر و تک درخت بالای تپه محقق شود.»
برنامه موزه سینما با اجرای اولین قسمت از پادکست حضوری «رادیو سینما موزه» با اجرای شهراد بانکی و مژگان اصغری آغاز شد. در این پادکست، زندگی عباس کیارستمی در قالب خاطرات او و سخنان بزرگان سینما درباره این فیلمساز بررسی شد. همچنین یادداشتی از علیرضا رئیسیان کارگردان سینما که فیلم «ایستگاه متروک» را بر مبنای فیلمنامه‌ای از عباس کیارستمی و کامبوزیا پرتوی کارگردانی کرده است قرائت شد.
در بخش بعدی این مراسم، فیلم «هفتاد و شش دقیقه و پانزده ثانیه با عباس کیارستمی» ساخته سیف‌الله صمدیان به نمایش درآمد.
پس از نمایش این مستند، سیف‌الله صمدیان گفت: بسیار خوشحالم که امروز در موزه سینما هستم و مراسم بزرگداشت عباس کیارستمی برگزار می‌شود. دوستان و نزدیکان کیارستمی هم اکنون بر سر مزار او هستند و جای همه آن‌ها در بین ما خالی است.
وی ادامه داد: هنگامی که تیتراژ پایانی این فیلم بر زمینه سیاه نقش بست، خانم لیلی گلستان به من گفت که با این فیلم من را به گریه انداختی. چیزی در حدود سی سال، من در تمام سفرها، جشنواره‌ها و نمایشگاه‌ها کنار کیارستمی بودم و ما در کنار یکدیگر تصویر را نفس کشیدیم. زمانی که در پاریس هواپیمای حامل کیارستمی را به ایران می‌آوردیم، ساعات بسیار تلخی بر من گذشت زیرا من در بخش مسافران نشسته بودم و کیارستمی در قسمت بار هواپیما حمل شد.. من حتی بر سر تدفین و مزار او نیز نتوانستم حضور پیدا کنم.
صمدیان خاطرنشان کرد: یک ماه بعد از خاکسپاری، احمد کیارستمی از سانفرانسیسکو زنگ زد و گفت آلبرتو باربارا رئیس جشنواره ونیز می‌خواهد برای کیارستمی مراسم بزرگداشتی برگزار کند و نیاز به تهیه فیلمی جدید است. تنها یک ماه به آغاز آن دوره از جشنواره باقی مانده بود. باربارا با من تماس گرفت و گفت می‌خواهم بزرگترین ریسک دوران کاری خود را انجام دهم و فیلمی که هنوز ساخته نشده است را در کاتالوگ جشنواره قرار دهم! احساسات او من را تحت تاثیر قرار داد و طی بیست و چهار ساعت از دوستانم در دفتر خواستم تا فیلم‌های مربوط به کیارستمی که تهیه کرده بودم را در اختیارم قرار دهند. از میان آن‌ها، من ابتدا و انتهای فیلم را پیدا کردم و کمی خیالم راحت شد. این فیلم طی بیست و پنج شبانه روز آماده شد.
او با بیان اینکه روزهایی که تصاویر را می‌گرفتم فکر نمی‌کردم قرار است در روزگار نبودن او این فیلم نمایش داده شود، افزود: برای من آدم‌ها اهمیت زیادی دارند چراکه هر کدام دارای شخصیتی خاص بوده و فیلم‌های بسیاری از افراد گوناگون دارم. ساخت این فیلم برای من بسیار سخت گذشت و بعدها در جشنواره‌های فراوانی نمایش داده شد. افرادی از کشورهای مختلف پس از نمایش این فیلم به سراغ من می‌آمدند و از کیارستمی با گریه حرف می‌زدند. آنجا بود که از ساخت این فیلم احساس رضایت کردم. امیدوارم مخاطبان با بخشی از ابعاد و ناگفته‌های کیارستمی توسط این اثر آشنا شده باشند.
این مدرس دانشگاه ادامه داد: من فیلمی با عنوان «روزی روزگاری در مراکش» را ساخته بودم. جشنواره مهمی در مراکش در سال ۲۰۰۵ بزرگداشتی برای مارتین اسکورسیزی و عباس کیارستمی برگزار کرد و برای این دو فیلمساز ورک‌شاپی با حضور پانزده دانشجوی مستعد آمریکایی و مراکشی ترتیب داده بودند. آن‌ها از من خواستند فیلم مستندی از این اتفاق بسازم. در آن فیلم ۶۲ دقیقه‌ای که امیدوارم روزی در موزه سینما به نمایش درآید، نوعی کیارستمی شناسی مولف وار اتفاق افتاده است و دارای آموزه‌های سینمایی بسیاری است. سینمای هالیوودی اسکورسیزی و سینمای کیارستمی در ظاهر ارتباطی با یکدیگر ندارد اما در انتها اسکورسیزی متنی می‌خواند که باورکردنی نیست و گویی فردی شیفته سینمای کیارستمی آن را نوشته بود.
وی افزود: سینمای کیارستمی به گونه‌ای است که وقتی از سالن خارج می‌شوی، گویا اثر تازه برای مخاطب آغاز می‌شود. اسکورسیزی بهترین فیلم خود در سال ۲۰۰۱ و ۲۰۰۲ را «ای بی سی آفریقا» میدانست در حالی که منتقدان ایرانی حتی این اثر را فیلم نمی‌دانستند و اسکورسیزی فیلمساز مورد علاقه بسیاری از آن‌ها بود. از زنده یاد حمیده رضوی فیلم پشت صحنه «شیرین» و «کپی برابر اصل» را گرفتم و از بهمن نیز ماکت فیلم «طعم گیلاس» را دریافت کردم.
این سینماگر خاطرنشان کرد: در جامعه امروز ایران و جوانانی که دچار اختاپوس بی سر و ته فضای مجازی شده‌اند، وجود پادکستی مانند «رادیو سینما موزه» بسیار با اهمیت است و باعث شناخته شدن بزرگان هنر تصویر ایران می‌شود. کیارستمی معتقد بود هر کاری که افراد در سینما صورت می‌دهند اگر باورپذیر نباشد راه به جایی نمی‌برد. در فیلم «طعم گیلاس» آقای باقری که نقش پیرمرد آذربایجانی را ایفا می‌کرد به صورت اتفاقی به گروه اضافه شد. حضور او باعث شد که بیانیه پایانی فیلم صورتی شعاری به خود نگیرد. این فرد به صورت اتفاقی پیش از ضبط این سکانس، از بالای همان تپه‌ای که تک درختی آنجا بود پایین آمد. پیدا کردن این بازیگر مانند یک معجزه بود. تمام حرف‌های مربوط به بازگشت به زندگی توسط این بازیگر و به طبیعی‌تریین شکل ممکن برگزار شد.
صمدیان ابراز داشت: کیارستمی عقیده داشت می‌توان یک انیمیشن را باورپذیر ساخت و در مقابل یک فیلم مستند می‌تواند باورپذیر نباشد. او علاوه بر باورپذیری، روی به اندازه بودن تاکید زیادی داشت و در سال‌های آخر زندگی خود معتقد بود که باید هایکو وار زیست. او فحاشی‌ها را به جان خرید تا ثابت کند جوانی که توان خوانش سعدی را ندارد، باید از این شاعر مواردی در اختیار او قرار دهیم تا بلکه درهای ورود به دنیای این بزرگان به روی آن‌ها گشوده شود. کیارستمی کار را همچون عبادت میدانست و خلقت را تمام نشدنی و پر از معجزه می‌دید. کیارستمی آبرودار واژه کار بود. او تعریف می‌کرد در تاریکی مطلق و پیش از سپیده دم به مناطقی در اطراف دماوند می‌رفت و منتظر می‌ماند تا اولین پرتو نور نقش بسته تا بتواند عکسی را ثبت کند. او دارای نگاهی ویژه به خلقت و طبیعت بود و برایش همه چیز معجزه وار اتفاق می‌افتاد.
این فیلمساز درباره زنده یاد کیارستمی ادامه داد: او تمام داشته‌های خود را مدیون ادبیات و موسیقی بود اما اعتقاد داشت نباید از ادبیات وام گرفته شود، بلکه باور قلبی داشت اطراف ما سرشار از ایده است اما به جای دیدن، تنها نگاه می‌کنیم. او عقیده داشت باید مانند کودکان به جهان اطراف خود بنگریم، چراکه دیدن تجربه‌های تازه تنها در کودکان اتفاق می‌افتد و تقلید رفتار آن‌ها می‌تواند ما را به کشف‌های تازه برساند.
صمدیان بیان کرد: من از پانزده سالگی مشغول عکاسی هستم و انتشار مجله «تصویر» را سی سال پیش به همراه مرتضی ممیز و محمود کلاری آغاز کردیم. شمایل کیارستمی برای من به عنوان یک عکاس خلاق مطرح نبود اما یک شیفتگی در مورد کارهای او و انتخاب نوع نگاه به اطراف در او موجود بود که در بسیاری از عکاسان دیگر این ویژگی را سراغ ندارم. او خود را عکاس نمی‌دانست و تصویر ساز می‌نامید چراکه در آثار خود دست به ترکیب کردن چند تصویر می‌زد.
وی در پایان گفت: فیلمسازی کیارستمی در مسیر عکاسی اوست و هر فیلم از او حکم چندین فریم عکس را دارد. او حتی به جز پایان بندی که در انتقال معنا نقش داشت، به باقی لحظات فیلمنامه‌هایی خود مقید نبود و بسته به حضور بازیگران مختلف، در فیلمنامه تغییراتی را اعمال می‌کرد. کیارستمی بلد بود که چگونه از آی کیو و هوش خود استفاده کرده و تصمیمی درست‌تر نسبت به موقعیتی که در آن قرار داشت اتخاذ کند. وجود کیارستمی همواره سرشار از اعتماد، اطمینان و افزودن بود.
در این مراسم افرادی همچون لیلی گلستان، سیف الله صمدیان، محمود گبرلو، عزیزالله حاجی مشهدی، علاقمندان سینمای کیارستمی و ... حضور داشتند.
«سیمرغ» در سایه تک درخت پر کشید/ ادای دین به زنده‌یاد کیارستمی
برنامه ویژه اکران فیلم‌های «سیمرغ» و ادای دین به عباس کیارستمی فیلمساز فقید سینمای ایران، در جوار تک درخت معروف فیلم سینمایی «خانه دوست کجاست» در منطقه کوکر شمام شهر رستم آباد رودبار، با حمایت گروه سینمایی «هنر و تجربه»، انجمن سینمای جوانان ایران، شهرداری و شورای اسلامی شهر رستم آباد، فرمانداری رودبار، اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی رودبار، گروه هنر و معماری صفه و با همراهی سعیده پورعلی، تی بار، گیلان مارکت و گروه تبلیغاتی رهبر، عصر جمعه اول تیرماه برگزار شد.
شاهین آذر عکاس، فیلمساز و بازیگر فیلم «زندگی و دیگر هیچ» عباس کیارستمی و «آسیباهای بادی» مهرداد اسکویی، اجرای این مراسم را برعهده داشت که در توضیح منطقه کوکر بیان کرد: سه فیلم معروف زنده‌یاد عباس کیارستمی در شهر رستم آباد و منطقه کوکر شمام ساخته شده است و قرار است در پایان اکران و این مراسم، جاده‌ای که منتهی به تک درخت فیلم «خانه دوست کجاست» است، نورپردازی شود.
وی همچنین با تشکر از سعید نجاتی و سعیده پورعلی که تلاش‌های بسیاری برای برگزاری این برنامه ویژه در رودبار کرده‌اند، گفت: جای جای این منطقه و این جاده، قدمگاه آقای کیارستمی بود. او تنها یک فیلمساز نبود و مردم‌شناس بود و بسیار برای ساخت مدارس و بیمارستان در اینجا کمک کرد. در اشتغال بچه‌های رستم آباد تاثیرگذار بود و تا سال‌های سال به اینجا می‌آمد و به ما سر می‌زد.
علی رجبی شهردار رستم آباد به عنوان اولین سخنران ضمن خیرمقدم به هنرمندان و مهمانان در این برنامه، گفت: جامعه هنری زبان گویای خیلی از مسایل است و وقتی با پیشنهاد برگزاری چنین مراسمی مواجه شدیم، آن را پذیرفتیم. ای کاش آقای کیارستمی زنده بود و ما می‌توانستیم از حضورش استفاده کنیم.
در ادامه، ظهیر عالمی از اعضای شورای شهر رستم آباد در سخنانی بیان کرد: خاطراتی که مردم این شهر از شادروان کیارستمی دارند، زیاد است اما اگر آقای عباس کیارستمی سه گانه خودش را اینجا نساخته بود، اینجا بعد از زلزله دلخراش سال ۶۹ سرپا نمی‌شد. دو فیلم از سه گانه فیلم‌های عباس کیارستمی بعد از زلزله در منطقه کوکر ساخته، جهانی و ماندگار شد که امید بسیاری برای مردم اینجا به همراه داشت و به همین دلیل نام کوکر برای همیشه زنده ماند و این فیلم‌ها در اینجا، به سه گانه زلزله معروف است.
بهزاد دورانی بازیگر سینما و بازیگر فیلم «باد ما را با خود خواهد برد» زنده‌یاد کیارستمی نیز در ادامه برنامه بیان کرد: من با بسیاری از کارگردانان سینما کار کردم اما زنده‌یاد کیارستمی شخصیتی متفاوت داشت که تا به حال ندیده بودم؛ کیارستمی این کارگردان نامی سینما، بعد از اتمام فیلمش به مسجد کوکر رفت و از مردم درخواست کرد هر کسی در ساخت فیلم کمکش کرده، بیاید و حق و حقوقش را بگیرد. از همان جا عاشق این آدم شدم که با تمام کارگردانان دیگر فرق می‌کرد و من هم شانس آوردم در کنارش باشم.
وی درباره چگونگی ایفای نقش در فیلم «باد ما را با خود خواهد برد» گفت: سر فیلمبرداری فیلم «لیلا» داریوش مهرجویی بودم که در آنجا نورپرداز بودم. برای سیگار کشیدن بیرون از صحنه بودم که شخصی آمد و به من پیشنهاد بازی در فیلمش را داد. او عباس کیارستمی بود.
دورانی گفت: در این فضای زیبا می‌توان گفت حتماً روح عباس کیارستمی اینجا حضور دارد و با ما ارتباط برقرار خواهد کرد.
سعید نجاتی کارگردان فیلم کوتاه «دآبر» نیز به عنوان آخرین سخنران عنوان کرد: خیلی خوشحالم اتفاق ویژه اکران زیر سایه تک درخت کوکر رقم خورد که تا چند سال آینده ماندگار خواهد شد و از همکاری همه عزیزان به ویژه شهردار و اعضای شورای شهر رستم آباد تشکر می‌کنم.
وی گفت: فیلم‌ها بسته «سیمرغ» را به ابوالفضل جلیلی تقدیم کردیم، چراکه او هنرمند زنده است و فیلمسازی است که از۵۰ فستیوال جهانی جایزه دارد و از پلان‌های فیلم‌هایش با نظر خودش در بسته بهره گرفتیم. بنابراین اکران‌های بسته فیلم کوتاه «سیمرغ» در سینماهای منتخب هنر و تجربه به صورت رسمی به ابوالفضل جلیلی کارگردان و نویسنده سینما تقدیم می‌شود.
سپس، فیلم‌های کوتاه «سیمرغ» در منطقه کوکر و لوکیشن ماندگار «خانه دوست کجاست» و در جوار تک درخت معروف این فیلم اکران شدند. همچنین، جاده زیگزاگی معروف در فیلم «خانه دوست کجاست» نیز نورپردازی شد.
جواد حیدری رییس انجمن سینمای جوان رودبار نیز پس از نورافشانی جاده کوکر در سخنانی گفت: سعید نجاتی مشاور مدیرعامل انجمن سینمای جوانان ایران، تلاش بسیاری برای ثبت معنوی این تک درخت معروف و جاده کوکر کرده است اما محقق نشده است اما امیدوارم مسوولان سازمان سینمایی فکری برای خرید این زمین کنند تا به حالت قبل برگردد یا با صاحبان زمین رایزنی صورت گیرد، چراکه این منطقه فرهنگی شمرده می‌شود. امیدواریم ثبت معنوی جاده کوکر و تک درخت بالای تپه محقق شود.
در این مراسم؛ علی رجبی شهردار رستم آباد، زهیر عالمی عضو شورای شهر رستم آباد، جواد حیدری رییس دفتر انجمن سینمای جوان رودبار، زهره زمانی رییس دفتر انجمن سینمای جوان انزلی، نواب محمودی رییس دفتر انجمن سینمای جوان لاهیجان، بهزاد دورانی، نوشین معراجی، سعیده پورعلی، مهدیه غلامحسینی، حامد برغانی، سهیلا پورمحمدی، رضا کشاورز حداد کارگردان فیلم سینمایی «باغ کیانوش»، سعید نجاتی، محمد علیزاده فرد، محمد ثریا، رامین پورعبدالله، حسن عسگری، مهتاب ابراهیمی، فاطیما نوفلی، مریم سادات فاضلی، میلاد سرابی، حسن بهرامی، ستاره حسنی و پدر و مادر احمد و بابک احمدپور بازیگران نقش اصلی «خانه دوست کجاست» حضور داشتند.
اکران بسته فیلم کوتاه «سیمرغ» توسط گروه «هنر و تجربه» و با حمایت انجمن سینمای جوانان ایران و فیلم‌های آن شامل «ارفاق» به کارگردانی رضا نجاتی، «شریف» به کارگردانی محمد علیزاده فرد، «دآبر» به کارگردانی سعید نجاتی و فیلم کوتاه «برنو» به کارگردانی محمد ثریا است. فیلم کوتاه «دآبر» در سی و هشتمین دوره، فیلم کوتاه «ارفاق» در چهلمین دوره، فیلم کوتاه «برنو» در چهل و یکمین دوره و فیلم کوتاه «شریف» در چهل و دومین دوره جشنواره فیلم فجر، سیمرغ بخش کوتاه را از آن خود کرده‌اند.
اسامی فیلم های بخش مسابقه اولین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه عباس کیارستمی اعلام شد
حامد سلیمان زاده، دبیر اولین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه عباس کیارستمی، اسامی فیلم های بخش مسابقه این جشنواره را طی نشستی ویدئویی اعلام کرد.
او در ابتدا با اشاره به نقش و میراث کیارستمی در سینمای مستقلِ ایران و جهان گفت: "ما مفتخریم که برای اولین بار در جهان جشنواره‌ای را بنا کردیم که ماهیت و مسیر و هدفش، حمایت از سینما و سینماگرانِ مستقل است. کیارستمی که نامش همطراز با یک جهانِ فرهنگیِ ایرانی است به ما آموخت که چگونه با اِستمرار و اِتکاء به نگاه شخصی و غیروابسته، می توان سبک و فُرمی نوآورانه در سینما آفرید."
سلیمان زاده در ادامه با توجه به استقبال بی سابقه سینماگران ایرانی و غیر ایرانی از جشنواره کیارستمی و تمایل به شرکت در این فستیوال غیردولتی و مستقل گفت: "در ابتدا باید از همه سینماگرانی که به ما اعتماد کردند و آثارشان را به جشنواره ما ارسال کردند تشکر کنم. بدون اغراق می گویم که اکثر فیلم های دریافتی، آثار مهم، جسور و نوآورانه ای بودند اما به هر ترتیب خود سینماگران هم می دانند که جشنواره ما مانند دیگر فستیوال ها، محدودیت انتخاب دارد. من از تمام فیلمسازانی که آثارشان در این دوره پذیرفته نشده درخواست می کنم تا در دور بعدی نیز آثارشان را ارسال کنند."
دبیر جشنواره در نهایت با اشاره به دریافت ۹۲۲ فیلم کوتاه از ۲۶ کشور جهان شامل ایران، کانادا، فرانسه، کره جنوبی، ترکیه، امارات، آمریکا، اتریش، عراق، انگلیس، مراکش، آلمان، هند، ازبکستان، تاجیکستان، هلند، نپال، پرتغال، قزاقستان، تونس، سوئد، مصر، بنگلادش، سوئیس، قبرس و سریلانکا، اسامی ۴۷ فیلم کوتاه منتخب را به شرح زیر اعلام کرد:
۱- در جستجوی عباس کیارستمی/ احمد و محمد ملاس/ فرانسه
۲- پرندگان آن سوی دریاچه/ وحید راد/ ایران
۳- استیک/ کیارش دادگر/ ایران
۴- استراتوسفر/ محمود پوینده/ ایران
۵- فابریک/ ایمان بهروزی/ ایران
۶- نقطه/ محمد زارع/ ایران
۷- خاطرات یک چهارراه/ منیر جزایری/ آلمان
۸- بابردوو/ سیاوش ساعدپناه/ ایران
۹- همه بهم میگن عموکریم، تو هم بگو عمو کریم/ ایمان بیات فر/ ایران
۱۰- خدای کاغذی/ دانیال محمودنیا/ ایران
۱۱- جان داد/ سهیلا پورمحمدی/ ایران
۱۲- راهی/ بهروز سلیمانی نذیر، شیرین سلیمانی نذیر، فرناز موذن/ ایران
۱۳- گزارش/ رضا جوانشیر/ ایران
۱۴- نَجان/ محمد مهدی باقری/ ایران
۱۵- حضور/ شهرام بدخشان مهر/ ایران
۱۶- نیمکت/ بهروز شمشیری/ ایران
۱۷- فالگوش/ سوگل ایزدی فرد/ ایران
۱۸- لطفا خمیازه نکشید/ مازیار کاظمی/ ایران
۱۹- نبی/ حامد گلشنی/ ایران
۲۰- شعبده/ سیاوش فرهادی/ ایران
۲۱- عباث/ علی ویلان/ ایران
۲۲- برانگیختگی/ درسا شیرازی نسب/ ایران
۲۳- آنیتا، گمشده در اخبار/ بهزاد نعلبندی/ ایران
۲۴- دشت می خواند/ گیتا فضلی/ ایران
۲۵- قرمز وحشی/ محسن روشن روان/ ایران
۲۶- باخ/ مهران قربانی/ ایران
۲۷- شنای اجباری/ نسیم ناصر زارع/ ایران
۲۸- صدای خرگوش/ محمد شیرازی/ ایران
۲۹- در واقع/ سیاوش نقشبندی/ ایران
۳۰- غروب طولانی/ صباح محمدی/ ایران
۳۱- سه دریاچه/ عادل محقق/ ایران
۳۲- باد دیرهنگام/ شوگیلا سِرژان/ قزاقستان
۳۳- صیاد/ مهدی زمانپور کیاسری/ ایران
۳۴- خیرگی/ مهدی تنگستانی/ ایران
۳۵- خداحافظ لاک پشت/ سِلین اوکسوزوغلو/ فرانسه
۳۶- سفید/ سجاد مشتاق/ ایران
۳۷- هارمونی/ پوریا نوری/ ایران
۳۸- بعد از بهار/ محمدرضا کیوانفر/ ایران
۳۹- مرگ شوهر یک پیرزن/ هادی یغمایی/ ایران
۴۰- کوک/ صادق داوری/ ایران
۴۱- درختی که بود، درختی که هست/ مینا زیوری/ ایران
۴۲- غرقاب/ مسلم آقاکوچک زاده/ ایران
۴۳- طبیعت بیجان/ بهروز فائقیان/ ایران
۴۴- شاخدار/ امیرحسین جواهری/ ایران
۴۵- ساکورا/ علیرضا اسکندر/ ایران
۴۶- همراه با باد/ مهدی رازی/ سوئد
۴۷- مثل عاشق/ پروشات سلیمانی/ فرانسه
حامد بهداد، بهتاش صناعی ها، مریم مقدم، مجید برزگر، شوقاکات واردانیان، میلنا زایوویچ و بوگدان مورشانو به عنوان هیئت داوران اولین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه عباس کیارستمی به قضاوت فیلم های بخش مسابقه خواهند پرداخت و برگزیدگان در مراسمی ویژه در تاریخ ۱۴ تیرماه همزمان با سالگرد درگذشت عباس کیارستمی معرفی می‌شوند.
اولین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه عباس کیارستمی از ۱۲ تا ۱۴ تیرماه ۱۴۰۳ خورشیدی به شکل مشترک و همزمان در برلین و تهران برگزار می‌شود.
انتهای پیام
نظرات