منابع محدود سوخت فسیلی و موقعیت جغرافیایی ژاپن، این کشور را مجبور کرده است تا ترکیبی منحصر به فرد از منابع انرژی در ژاپن ایجاد کند، اما این کشور را در موقعیتی مخاطره‌آمیز قرار داده است، زیرا جهان به سمت کربن‌زدایی و جهانی شدن در حال رشد است. به همین دلیل این کشور راهبرد انرژی خود را به یک جزء اصلی سیاست ملی برای دهه‌های آینده تبدیل می‌کند.

ژاپن قصد دارد تا سال ۲۰۳۰ سهم خود از تولید انرژی تجدیدپذیر داخلی را با هدف رسیدن به انتشار خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ حدود ۳۸ درصد افزایش دهد. این طرح در حال حاضر، رشد چشمگیر انرژی خورشیدی و بادی را ترسیم می‌کند.

در حالی که چشم‌انداز انرژی ژاپن منحصر به فرد است، این اتکای مداوم به سوخت‌های فسیلی نگران‌کننده است. مدیرعامل ریستاد اعلام کرد که ژاپن می‌تواند تا سال ۲۰۶۰ با انرژی‌های تجدیدپذیر مستقل از انرژی فسیلی شود.

جرند ریستاد، مدیرعامل شرکت مشاور انرژی ریستاد اظهار کرد که ژاپن، یکی از خریداران بزرگ زغال سنگ و گاز طبیعی مایع، با توسعه انرژی خورشیدی و بادی همراه با باتری‌های ذخیره‌سازی، تا سال ۲۰۶۰ می‌تواند به خودکفایی انرژی برسد.

منابع انرژی ژاپن کجاست؟

ژاپن بیشتر منابع انرژی خود را وارد می‌کند و خاورمیانه، استرالیا و ایالات‌متحده بزرگترین تامین‌کنندگان آن هستند. راهبرد کنونی دولت ژاپن، کاهش گاز طبیعی مایع و زغال‌سنگ از بیش از ۶۰ درصد فعلی تا سال ۲۰۳۰ به کمتر از ۴۰ درصد از ترکیب تولید برق است اما تحلیلگران می‌گویند ژاپن کندتر از آنچه نیاز دارد حرکت می‌کند.

ذهنیت ژاپن این است که ما باید انرژی وارد کنیم زیرا خودمان انرژی نداریم. ریستاد به رویترز گفت اما با توجه به توسعه فناوری‌های انرژی‌های تجدیدپذیر، من فکر می‌کنم که این گفته نباید درست باشد.

ریستاد اظهار کرد که ژاپن می‌تواند تا سال ۲۰۶۰ با داشتن ۴۵ درصد انرژی خورشیدی، ۳۰ درصد تولید باد مزارع دریایی، ۵ درصد انرژی آبی، ۵ درصد دیگر از زیست توده و ۱۵ درصد سوخت الکترونیکی با تأمین انرژی هسته‌ای از نظر انرژی کافی باشد.

ریستاد اظهار کرد تمام چیزی که ژاپن نیاز دارد این است که به همان اندازه که در سال‌های قبل از سال ۲۰۲۰ نصب کرده بود، به نصب پانل خورشیدی ادامه دهد. ژاپن از سال ۲۰۱۴، بین ۱۰ تا ۱۲ گیگاوات پانل خورشیدی نصب کرده است.

ژاپن مدت‌هاست که در تامین کل انرژی خود به شدت به سوخت‌های فسیلی متکی بوده است. تا سال ۲۰۲۲، سوخت‌های فسیلی ۸۴.۸۷ درصد از مصرف انرژی اولیه این کشور را تشکیل می‌دادند که ۳۷ درصد از نفت، ۲۷.۵ درصد از زغال سنگ و ۲۰ درصد از گاز طبیعی است. این ترکیب از سوخت‌های فسیلی چیز جدیدی نیست، زیرا نفت و زغال‌سنگ بخش عمده انرژی این کشور را از دهه ۱۹۶۰ تشکیل می‌دهند.

سوخت‌های فسیلی نیز بر تولید برق کشور ژاپن غالب است. با این حال، برخلاف کل عرضه انرژی که اکثریت آن از نفت تامین می‌شود، گاز طبیعی سهم بیشتری دارد و پس از آن زغال سنگ قرار گرفته است. تولید برق این کشور در دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ۱۹۹۰ تحت سلطه نفت و سپس انرژی هسته‌ای تا سال ۲۰۱۱ بود.

فاجعه هسته‌ای فوکوشیما دایچی در سال ۲۰۱۱ منجر به تغییر چشمگیری در سیاست تولید انرژی هسته‌ای و منجر به تعطیلی همه راکتورهای هسته‌ای تا سال ۲۰۱۴ شد.

نگرانی از وابستگی انرژی

ژاپن به دلیل وابستگی شدید به سوخت‌های فسیلی و کمبود منابع انرژی سوخت فسیلی داخلی، واردکننده بزرگ انرژی است و  دور بودن از خودکفایی انرژی نگرانی حیاتی بوده است.

ژاپن در سال گذشته حدود ۴ گیگاوات ظرفیت خورشیدی جدید نصب کرد که مجموع ظرفیت خورشیدی برجسته آن به ۸۷ گیگاوات رسید و در این حوزه سومین کشور بزرگ جهان پس از چین و ایالات‌متحده است.

مصرف انرژی در ژاپن به‌طور قابل‌توجهی در بخش‌های مختلف متفاوت است و بخش صنعتی بزرگترین مصرف‌کننده انرژی است و صنایعی مانند تولید، الکترونیک، خودروسازی و تولید فولاد، انرژی بیشتری مصرف می‌کنند.

ریستاد گفت ترکیب باد و خورشید  زمین گرمایی و زیست توده ژاپن را قادر می‌سازد تا در ۴۰ سال یا حتی تا سال ۲۰۶۰، به خود کفایی انرژی برساند.

منابع

businesstimes.com.sg

energytracker.asia

انتهای پیام