«اکبر غفوری» در گفت‌وگو با ایسنا، ضمن بیان این که امام(ره) از همان ابتدای جوانی به عرفان علاقه زیادی نشان دادند، گفت: نخستین اثر ایشان با عنوان شرح دعای سحر در مورد عرفان بود.

وی با بیان این که همچنین علاقه شدید امام(ره) به بحث عرفانی اسم‌های اعظم خدا را می توان در کتاب مصباح الهدایه مشاهده کرد، اظهار کرد: به دلیل همین گرایش عرفانی امام(ره) است که برخی معتقدند زندگی شخصی و شرایط خاص روحی ایشان، زمینه را برای دگرگون‌سازی انقلابی شیعه فراهم کرد.

این عضو هیات علمی دانشگاه خاطرنشان کرد: جایگاه عرفان در آموزش‌های مذهبی امام(ره) از آن چنان اهمیتی برخوردار بود که برخی چون «حامد الگار» معتقدند که عمق دانش عرفانی ایشان است که به امام(ره) شناخت سیاسی، قاطعیت و تأثیرگذاری بخشیده بود.

وی اضافه کرد: به اعتقاد برخی پژوهشگران، عرفان، محور اصلی شخصیت امام(ره) است و دیگر ابعاد فرع بر آن است.

غفوری با بیان این که امام خمینی(ره) پیش از آن که یک فقیه یا فیلسوف باشد و پیش از آن که یک سیاستمدار و انقلابی باشد، یک عارف است، عنوان کرد: امام با عرفان، انقلاب کرد.

وی اظهار کرد: امام(ره) برای استحکام باورهای عرفانی خویش از علم اخلاق کمک گرفت و با تدریس این علم به دیگران نیز کوشید تا مکارم اخلاقی و مبارزه با آفات نفسانی به ویژه ترس و از خودباختگی را تعلیم دهد.

 معاون دانشجویی دانشگاه یزد ضمن اشاره به این که به طور متعارف، عرفان موجب منزوی شدن عرفا می‌شود، گفت: امام خمینی(ره) به رغم این که عارف بودند، نه از دنیا و مردم و فعالیت سیاسی و اجتماعی گریختند و نه از نقش مهم عقل و شیوه عقلانی در حل مسائل جدید غافل شدند.

 وی ضمن بیان این که تحصیلات و تخصص فلسفی در گرایش عقلانی امام(ره) در این امر مؤثر بوده است، گفت: امام خمینی(ره)، تدریس کتب فلسفی را زمانی که بیش از ۲۷ سال نداشتند، آغاز کردند.

وی با بیان این که ایشان در فلسفه به صدرالمتالهین، معتقد بود، اظهار کرد: خط‌مشی‌های سیاسی و اجتماعی مورد حمایت امام(ره) به همان اندازه که از عرفان، به ویژه مفروض قدرت روحانی، سرچشمه می‌گرفت، به همان اندازه از فلسفه نیز ناشی می‌شد.

غفوری با بیان این که یکی دیگر از رشته‌های تخصصی امام فقه بود، گفت: البته فقه تنها یک علم نیست بلکه ماحصل مهارت در مجموعه‌ای از دانش‌های مذهبی، به ویژه علم اصول، رجال، ادبیات عرب و کلام است.

وی افزود: از دیگر آثار فقهی امام(ره) می‌توان رسائل، مسئله اغسال ثلاثه، تیمم، و مکاسب محرمه را نام برد.

این استادیار علوم سیاسی دانشگاه در پایان نیز گفت: اگر عرفان، امام(ره) را به قدرت روحانی و فلسفه، او را به نیروی عقلانی مجهز کرد، فقه، ایشان را به ابزار انجام و تشخیص وظیفه و تکلیف مسلح کرد.

انتهای پیام