به گزارش ایسنا، رضا مهرآفرین ـ سرپرست هیأت باستان‌شناسی کوه خواجه در استان سیستان و بلوچستان ـ تدفین‌های سنگ‌چین را یکی از آثار شاخص کوه خواجه معرفی کرد که به فراوانی در بخش‌­های مختلف کوه به چشم می­‌خورد و درباره آنها گفت: تاکنون پژوهش مستقلی درباره گورها انجام نشده و تاریخ­‌گذاری آنها همواره مورد اختلاف باستان‌شناسان بوده است. بنابراین انجام یک پروژۀ میدانی به‌منظور سامان‌دهی و مستندنگاری این تدفین‌ها و همچنین ارائۀ یک گاه‌نگاری دقیق برای آنها امری ضروری بود.

این باستان‌شناس ادامه داد: گمانه‌زنی به منظور ساماندهی گورهای محوطۀ جهانی کوه خواجۀ سیستان با حمایت اداره­ کل میراث ‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌ دستی استان سیستان و بلوچستان و مجوز پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری با تیمی متشکل از پنج باستان‌شناس در سطوح فوقانی کوه خواجه آغاز شده است.

عضو هیأت علمی دانشگاه بابلسر با اشاره به اهداف و فرضیه‌های مطروح‌شده در این پروژه، اظهار کرد: کوه خواجه مهم‌ترین عارضۀ­ برجستۀ دشت سیستان است که در ۲۰ کیلومتری جنوب غرب زابل به شکل جزیره­‌ای کوچک در دریاچۀ هامون واقع شده و حداکثر ارتفاع این کوه از سطح دشت ۱۲۰ متر و قطر آن حدود دو و نیم کیلومتر است.

مهرآفرین افزود: این کوه با نام «اوشیدا» در اوستا آمده است. این کوه حداقل در سه دین زرتشتی، مسیحیت و اسلام از تقدس ویژه‌ای برخوردار بوده است و همین عنصر تقدس همواره آن را به یکی از پرجاذبه‌ترین مناطق مذهبی سیستان و بلوچستان برای زیارت و خاک­سپاری تبدیل کرده است.

سرپرست هیأت باستان‌شناسی کوه خواجه گفت: علاوه‌بر عامل تقدس، موقعیت ژئوپولیتیکی این کوه از ایام باستان سبب شده که همچون پناهگاهی امن و قابل دفاع باشد و حداقل از سدۀ سوم پیش­ از میلاد بر سطح و دامنه‌های آن، بناهای قابل توجهی چون قلعه کافرون، قلعه چهل دختر، قلعه کک کهزاد و ... ساخته شود.

بنابر گزارش روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی، کوه خواجه پس از شهر سوخته، دومین محوطۀ باستانی سیستان و بلوچستان است که هدف بررسی‌ها و کاوش‌های باستان‌شناسی قرار گرفته است و تاکنون باستان­شناسان و پژوهشگرانی چون استاین، هرتسفلد، گولینی، سیدسجادی، محمود موسوی، سرور عنیمتی، سیده لیلا بنی جمالی، کوروش محمدخانی و ... به مطالعه و تحقیق پیرامون کوه خواجه و بناهای آن پرداخته‌اند.

مهرآفرین، عضو هیأت علمی دانشگاه بابلسر گفت: در طرح بررسی فشردۀ باستان‌شناسی دشت سیستان در سال ۱۳۸۵ حدود ۱۷ محوطۀ باستانی در سطح و دامنۀ کوه خواجه شناسایی شد که با توجه به گاه‌نگاری نسبی انجام شده، دو دورۀ استقراری اشکانی ـ ساسانی و سده‌های میانی اسلامی برای استقرار آن پیشنهاد شده است. علاوه‌بر بناهای شاخص تاریخی کوه خواجه، آثار و یافته‌­های شاخصی چون آتشگاه، نقاشی­‌های دیواری، گچ‌بری، گل ‌برجسته، آتشدان سنگی و عناصر و تزئینات بی‌نظیر معماری بر اهمیت تاریخی این کوه افزوده است.

انتهای پیام