مازندران با داشتن شرایط آب و هوایی مناسب زیستگاه گونه‌های ارزشمندی است که نمادی از زیست‌گاه و زیست‌بوم هر منطقه به حساب می‌آیند، به همین دلیل حفاظت از این دارایی طبیعی و ارزشمند یک ضرورت ملی است.

وقتی شخصی ناآگاهانه یک بوته گیاه که کاربرد دارویی دارد را به راحتی از زمین جدا می‌کند مخصوصا وقتی که تک بوته باشد کل آن ژنوتیپ گیاهی را ازبین برده است و دیگر نمونه آن گیاه رشد نخواهد کرد متاسفانه به خاطر همین ناآگاهی‌ها بسیاری از گیاهان دارویی و گل‌های نادر زینتی که محققین موفق به شناسایی آن‌ها نشده‌اند از بین می‌روند.

یک گروه چهارنفره از دوستداران طبیعت ومحیط زیست بطور خودجوش صرفا از روی علاقه به ارزش‌ها و داشته‌های بومی منطقه مازندران اقدام به شناسایی گونه‌های نادر گیاهی و حیوانی کرده و با فرهنگ سازی مناسب سعی دارند جلوی نابودی و انقراض آن‌ها گرفته شود.

یکی از این گونه‌های نادر که به کمک این گروه محافظت و اقدام به افزایش آن شده است گیاه دارویی «شال تسبیح» یا «اشک ایوب» است گیاه دارویی نادر که مزایای زیادی دارد که می‌توان به خاصیت دانه آن اشاره کرد، دانه گیاه شال تسبیح  دوبرابر برنج پروتئین دارد، جوشانده بذر آن برای کمردرد و رفع مراحل اولیه آرتروز مفید است، استفاده از این گیاه رطوبت مازاد کلیه، ریه و طحال را دفع می‌کند، سبب بهبود تب و سرفه می‌شود و برای گرمازدگی بسیار مفید است، همچنین دانه‌های این گیاه شهرت زیادی در زیباسازی پوست، مو و ناخن داشته و برای رفع آکنه کاربرد دارد.

حسن مظفرزاده در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: علاقه زیادی به شناسایی و حفاظت از گیاهان و گل‌های نادر بومی منطقه دارم. مردم جزء همین طبیعت هستند و باید به کمک همین مردم منابع طبیعی حفاظت شود.

وی با اشاره به اینکه برای حفاظت از گونه‌های طبیعی ابتدا باید باور ارزشمند بودن را در ذهن‌ها نهادینه کرد، گفت: ایده احیاء گیاه اشک ایوب یا شال تسبیح زمانی به ذهنم رسید که عکسی از چند دهه قبل آن را دیدم. با تحقیق و جستجو از ریش سفیدان منطقه در خصوص زیستگاه این گیاه در ۲۰ روستا گونه نادر این گیاه را پیدا کرده و بذر آن را در سینی نشاء کاشتم تا از نحوه رشد و ویژگی‌های زیستی این گیاه آگاه شوم.

این دوستدار محیط زیست یادآور شد: به تدریج بذر این گیاه نادر در اختیار علاقمندان قرار گرفت و در باغچه‌ها و محیط‌های مناسب پرورش یافت و مقداری نیز به زیستگاهی که از آنجا تهیه شد برگرداندم تا به افزایش این گونه کمک شود.

مظفرزاده با اشاره اینکه از سال ۱۳۹۹ به کمک گروه چهارنفره این فعالیت را آغاز کردیم، ادامه داد:علاقه من به طبیعت و فرهنگ وارزش‌های بومی سبب شده تا با گروه‌های مختلف طرفدار محیط زیست همکاری داشته باشم که یکی از این گروه‌ها طرفداران حوزه آب‌بندان‌ها هستند.

وی همچنین تحقیق و بررسی بر روی گیاهان و حیوان نادر بومی منطقه و همچنین بررسی و پژوهش در حوزه پرنده عامه و دانش بومی به مدت پنج سال را از دیگر فعالیت خود در این حیطه برشمرد.

انتهای پیام