به گزارش ایسنا، «اَندِج» روستایی در بخش الموت شرقی شهرستان قزوین است که در فاصله ۱۷ کیلومتری معلم کلایه و ۸۰ کیلومتری مرکز استان قزوین قرار دارد. همجواری این روستای هدف گردشگری با دره اَندِج رود و زیبایی‌های طبیعی و بکر آن سبب شده است که مسافران زیادی هر ساله به این روستای خوش آب و هوا سفر کنند.

جمعیت این روستا براساس آخرین سرشماری انجام شده ۲۲۹ نفر است که به زبات تاتی (دیلمی) سخن می‌گویند و بیشتر اهالی روستای اندج از طریق کشاورزی به ویژه باغداری، دامداری، پرورش زنبور عسل و آبزی پروری امرار معاش می‌کنند.

زنان و دختران هنرمند روستای اندج نیز از طریق گلیم‌بافی به امرار معاش خانواده کمک می‌کنند و به واسطه همین پویا بودن صنایع دستی در بین اهالی، اَندِج در سال ۱۴۰۰ با عنوان روستای ملی «گلیم الموت» ثبت ملی شد.

روستای اندج به واسطه داشتن صخره‌های طبیعی شگفت‌انگیزش و اولین قدمگاه «حسن صباح» مقصدی برای بازدید گرشگران است. صخره‌های شگفت‌آور، دره‌های زیبا، طراوت و آرامش رودخانه دائمی اندج، چهره زیبایی از طبیعت بکر روستا به نمایش می‌گذارد.

در میان صخره‌های شگفت‌انگیز اندج گونه‌های جانوری مختلفی قابل مشاهده است چه بسا اگر خوش شانس باشید پلنگ ایرانی را در این منطقه ببینید. پازن (کل و بز)، خرس قهوه‌ای، پلنگ ایرانی، گرگ، روباه معمولی، شغال و خیلی از جوندگان و خفاش‌ها از مهمترین پستانداران و پرندگانی نظیر هما، عقاب طلایی و انوع سارگپه‌ها از پرندگان شاخص این روستا هستند.

لوبیا چیتی محصول کشاورزی خاص اَندِج

لوبیا چیتی محصول کشاورزی خاص این روستاست. آشپزهایی که با لوبیا چیتی محصول اندج کارکرده‌اند، معترفند که این محصول کیفیت پخت فوق‌العاده و بی‌نظیری دارد. این محصول اصلی‌ترین محصول کشاورزی روستاییان اندج است و کیفیت آن به خاطر خواص خاک دره اندج به همراه آب و هوای مناسب این روستاست. سایر محصولات کشاورزی این روستا مشابه محصولات کشاورزی منطقه الموت شامل گیلاس و گردو است.

از غذاهای محلی اندج می‌توان به کمرگل، لوبیاکته، کدو کته، قبولی، آش ترشی و دوو کاچی اشاره کرد. از آنجایی که محصول کشاورزی روستای اندج لوبیاچیتی است خوشمزه‌ترین غذای محلی این روستا یعنی لوبیاکته تحت تأثیر آن تهیه می‌شود. این غذا از برنج با لوبیا چیتی تازه، کره محلی گوسفندی تهیه می‌شود.

خورش قبولی از دیگر غذاهای اندج که به ثبت ملی رسیده است نیز بر پایه لوبیا چیتی طبخ می‌شود و می‌توان گفت همان قیمه‌ای است که به جای لپه با لوبیا چیتی تهیه می‌شود. این غذا به عنوان یک غذای رسمی برای پذیرایی‌های جمعی در روستا و در مراسم عزاداری محرم طبخ می‌شود.

معماری خانه‌های روستای اندج متأثر از شرایط طبیعی و نوع فعالیت‌های اقتصادی و معیشتی ساکنین شکل گرفته است. خانه‌هایی با مصالح سنگ، گل، خشت و چوب در بافت قدیم روستا هنوز پابرجا هستند. در تمام خانه‌ها فضاهای انبار، طویله، انبارهای علوفه، اتاق‌های خواب و پذیرایی وجود دارد.

گیاهان دارویی در منطقه الموت فراوان دیده می‌شود و به همین علت الموت را سرزمین گیاهان دارویی نامیده‌اند و روستای اندج نیز به واسطه مساعد بودن آب و هوا از این قاعده مستثنی نبوده و گیاهانی چون آویشن، بومادران، شاه تره، پنیرک، شیرین بیان، گل گاوزبان وحشی، خاکشیر، گزنه، گلپر، زیره، زرشک وحشی، گل ختمی، شنگ، سیرک و گون در این روستا یافت می‌شود و درختچه‌هایی مانند ارس، زالزالک، سنجد، بادام کوهی و نسترن نیز در مراتع روستای اندج دیده می‌شود.

انتهای پیام