به گزارش ایسنا، باستان‌شناسان اعلام کردند دو گور بزرگی که در شمال بلغارستان کشف شده است، داستان غم‌انگیز یک خانواده ثروتمند رومی را که در قرن سوم میلادی شاهد درگذشت فرزندشان بودند، روایت می‌کند.

«لایوساینس» نوشت در دسامبر سال ۲۰۲۳،‌ یک کشاورز درحالی که مشغول شخم زدن زمین خود در روستای «Nova Varbovka» بود، به طور تصادفی این گورها را پیدا کرد. با توجه به اینکه این منطقه در گذشته یک استان رومی به نام «موئسیا» بود، باستان‌شناسانی از یک موزه نزدیک محل کشف را کاوش کردند.

هر دو این گورها با استفاده از آجر ساخته شده بودند و دیواره‌های آن نیز با گچ پوشاند شده و روی گورها نیز یک سنگ آهک بزرگ قرار داده شده بود. سنگ بزرگتر سه متر طول داشت و زیر آن بقایای دو انسان بالغ دفن شده بود. این مرد و زن هر دو در زمان مرگ ۴۵ تا ۶۰ ساله بودند و به همراه جواهرات،‌ سکه،‌ سرامیک و ظروف شیشه‌ای دفن شده بودند.

در گور کوچکتر که پیش‌ از گور بزرگتر ایجاد شده بود،‌ اسکلت یک کودک ۲ تا ۳ساله و یک مدال نادر برنز منقش به تصویر امپراتور «کاراکالا» (حکومت از ۱۹۸ تا ۲۱۷ میلادی) کشف شد. این دو گور در کنار یکدیگر آرامگاه ابدی این خانواده محسوب می‌شوند.

بخشی از سنگ‌آهگی که در این گورها به کار رفته است از یک معدن سنگ در نزدیکی «نیکوپولیس آد ایستروم»،‌ یک شهر رومی و بیزانسی که توسط امپراتور «تراژان» در اوایل قرن دوم میلادی پایه‌ریزی شد،‌ استخراج شده است. «کالین چاکروو»‌،‌ باستان‌شناس موزه تاریخ «ولیکو ترنوو» بیان کرد: این ویژگی و نشانه‌های دیگر باعث می‌شود فکر کنم که متوفی به نوعی با قلمرو «نیکوپولیس آد ایستروم» مرتبط است.

«چارکوو»‌ که این گورها را به همراه دو همکار خود بررسی کرده است،‌ خاطرنشان کرد: مدال تصویرگر امپراتور «کاراکالا» می‌تواند به منشأ آناتولی برای اجساد دفن‌شده در گور اشاره کند، که با این واقعیت که عمدتاً توسط مهاجران آناتولی ساخته شده است مطابقت دارد.

این کاوشگر همچنین گفت: البته، ما به دنبال فرصتی هستیم تا آزمایش‌های DNA و سایر تجزیه و تحلیل‌هایی که موزه ما توانایی انجام آن‌ها را ندارد، درباره اجساد دفن‌شده در این گورها انجام شود تا درباره درست بودن این فرضیه اطمینان حاصل کنیم.

به گفته «ایوان تزاروو»‌ ـ مدیر موزه تاریخ «ولیکو ترنوو» ـ، بررسی آثار تاریخی که حین کاوش این گورها کشف شده‌اند هنوز در آزمایشگاه این موزه ادامه دارد. این آثار تاریخی، اشیائی را که در طول زندگی افراد متوفی مورد استفاده قرار می‌گرفتند و همچنین اشیائی را که آن‌ها را در زندگی پس از مرگ همراهی می‌کنند شامل می‌شوند.

علاوه‌بر جواهرات ساخته‌شده از مُهره‌های شیشه‌ای و طلا، شش سکه متعلق به سال‌های ۲۰۰ تا ۲۲۵ میلادی، یک چراغ، یک کفش چرمی و چندین بطری شیشه‌ای که سه مورد از آنها برای جمع‌آوری اشک سوگواران ساخته شده بود نیز کشف شد.

«چارکوو» توضیح داد: فکر می‌کنم این یک داستان غم‌انگیز از خانواده‌ای در نیمه نخست قرن سوم میلادی است؛ کودک مُرده‌ای که توسط والدین دفن شد و آرامگاه همان والدین در همان نقطه‌ای که کودکشان را دفن کردند، قرار گرفت.

انتهای پیام