به گزارش ایسنا، مفضّل از امام‌صادق(ع) نقل می‌کند که امام‌صادق(ع) فرمودند «کَانَ عَمُّنَا العَبّاسُ نافِذَ البَصیرَةِ صَلبَ الإِیمانِ جاهَدَ مَعَ أبی عَبدِ اللّه ِ الحُسَینِ(ع) و أبلی بَلاءً حَسَناً ومَضی شَهیداً»؛ حضرت فرمودند: عموی ما عبّاس، نافذ البصیره بود که مافوق بصیرت است. گاهی بعضی با بصیرت ترجمه می‌کنند. این تعبیر ما فوق با بصیرت است.

به گفته امام صادق(ع) عموی بزرگوارشان عمق قضایا را می‌دید. به این مورد، نفوذ بصیرت می‌گویند؛ یعنی دیدۀ ملکوتی‌اش باز بود. درجات رفیعۀ بهشت را می‌دید و می‌دانست که چه باید بکند تا به آن درجه برسد.

روایت دیگری را شیخ صدوق به سند خودش از امام‌زین العابدین(ع) نقل می‌کند: «رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ یَعْنِی ابْنَ عَلِیٍّ»؛ رحمت خدا بر عبّاس باد! «فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَی وَ فَدَی أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّی قُطِعَتْ یَدَاهُ»؛ او در وادی ایثار وارد شد. بعد جانش را نسبت‌به برادرش فدا کرد تا دو دستش قطع شد. «فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ بِهِمَا جَنَاحَیْنِ یَطِیرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِکَةِ فِی الْجَنَّةِ»؛ پس خداوند به‌جای دو دستش، دو بال به او عنایت کرد که در بهشت با فرشتگان پرواز می‌کند، «کَمَا جَعَلَ لِجَعْفَرِ بْنِ أَبِی طَالِبٍ»؛ همان‌طور که به جعفر طیّار دو بال عنایت کرد.

«وَ إِنَّ لِلْعَبَّاسِ عِنْدَ اللَّهِ تَبَارَکَ وَ تَعَالَی لَمَنْزِلَةً»؛ نظر من این جمله بود: به درستی که برای عبّاس نزد خداوند منزلتی است. این ابتلا، این منزله و درجه را می‌آورد. «یَغْبِطُهُ بِهَا جَمِیعُ الشُّهَدَاءِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ»؛ شهادت هم منازل دارد که حضرت‌عبّاس(ع) منزله‌ای دارد که تمام شهدا به آن غبطه می‌برند. در واقع رابطۀ بین ابتلا و اجر، ابتلا و منزله است. این درجه، بالاترین درجات برای غیر انبیاست. این درجات، ابعاد دارد. یک بعد درجات و منزله‌ها که نسبت‌ به حضرت اباالفضل(ع) است، این است که «باب الحوائج» است.

منبع: بحارالأنوار، ج 22، ص27

انتهای پیام