به گزارش ایسنا، پایگاه اطلاع رسانی جماران در مطلبی با این عنوان نوشت:

رامی خوری، روزنامه نگار و نویسنده کتاب با ۵۰ سال سابقه در پوشش تحولات خاورمیانه در تازه‌ترین نوشتار برای الجزیره به بررسی نگاه رسانه‌های مهم بین‌المللی و جریان اصلی به جنگ در غزه پرداخته و می‌نویسد: رسانه‌های ایالات متحده، به جز چند مورد استثنا، از درگیر شدن جدی با یکی از مهم‌ترین پرسش‌ها در مورد جنگ جاری اسرائیل در غزه خودداری می‌کنند: آیا اسرائیل در حال نسل‌کشی علیه فلسطینی‌ها در منطقه محاصره‌شده غزه است و آیا ایالات متحده در این بدترین جنایت انسانی،  شریک جرم است؟

اجتناب رسانه‌های آمریکایی از پرداختن به ادعاها درباره نسل‌کشی فلسطینی‌ها توسط اسرائیل تعجب‌آور نیست. به هر حال، از آغاز این جنگ اخیر، رسانه‌های جریان اصلی آمریکا مشتاقانه جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان را توجیه کرده‌اند. به عنوان مثال، آنها معمولاً به اقدامات آشکار پاکسازی قومی و آوارگی اجباری در غزه به عنوان تخلیه اشاره می‌کنند و ادعا می‌کنند که اسرائیل در برابر «تروریسم» از خود «دفاع» می‌کند.  حتی در حالی که اسرائیل همچنان میلیون‌ها غیرنظامی را که تحت اشغال زندگی می‌کند و با بمب‌ها و قوانین آپارتاید و سیاست‌های سرکوبگرانه شهرک نشین‌ها تحت فشار قرار می‌دهد.

مانند امتناع ایالات متحده از اعتراف به سایر جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان و نقض قوانین بین‌المللی، بی‌میلی رسانه‌های این کشور برای گزارش و بحث درباره اتهامات نسل‌کشی پیامدهای واقعی دارد. همانطور که Prism، یک خبرگزاری مترقی مستقر در ایالات متحده، اخیراً اشاره کرد این رسانه‌ها از طریق ترفندهای روزنامه نگاری  از جمله استفاده از زبان منفعل و تیترهای همیشه در حال تغییر،  در سراسر ایالات متحده به نسل کشی دامن می‌زنند.

 در واقع، آنچه که به معنای نسل کشی است، به وضوح در کنوانسیون ۱۹۴۸ تعریف شده است و این دقیقاً همان چیزی است که امروز در فلسطین شاهد آن هستیم. تردید رسانه‌های آمریکایی در بیان کلمه نسل کشی در رابطه با حمله اسرائیل به غزه، همراه با تمایل آنها به کم اهمیت جلوه دادن یا انکار آشکار جنایات اسرائیل علیه فلسطینیان، به اسرائیل نشان می‌دهد که می‌تواند بدون مجازات به کشتار خود ادامه دهد و به دولت آمریکا اطمینان می‌دهد که به خاطر همدستی‌اش مواخذه نمی‌شود.

خوشبختانه، رسانه‌های چاپی و شنیداری و بصری جریان اصلی، تنها مکان‌هایی نیستند که طرف‌های مربوطه می‌توانند توجه را به نسل‌کشی جاری در غزه جلب کنند، عاملان آن را پاسخگو و تحت فشار قرار دهند تا با توقف این جنگ، مذاکرات سیاسی را در پیش بگیرند.  فعالان در خدمت صلح و مبارزه با جنگ، به دادگاه‌ها و اعتراضات عمومی مسالمت‌آمیز روی می‌آورند تا اسرائیل و دولت‌های خارجی را که همدست آنها هستند، محاکمه کنند.

در حالی که دادگاه‌های بین‌المللی عالی که وظیفه رسیدگی به چنین موضوعاتی را دارند - دیوان کیفری بین‌المللی و دادگاه بین‌المللی دادگستری - با سرعت حلزونی حرکت می‌کنند، سازمان‌های حقوق بشر پرونده خود را در مورد نسل کشی غزه به دادگاه‌های ایالات متحده برده‌اند.

این نبرد برای به رسمیت شناختن حمله نسل کشی اسرائیل به غزه در اواسط اکتبر آغاز شد، زمانی که مرکز حقوق اساسی (CCR)، یک سازمان مترقی غیرانتفاعی مدافع حقوق بشر، تحلیل حقوقی خود را از همدستی ایالات متحده در نسل کشی آشکار اسرائیل علیه فلسطینیان منتشر کرد.

سپس این مرکز در ۳ نوامبر، در کنار دیگر سازمان‌های غیرانتفاعی حقوقی فلسطین و انجمن ملی حقوقدانان، پرونده خود را مستقیماً به کنگره برد. به نمایندگان اعلام کرد که اگر به بسته کمکی به اسرائیل رای دهند، ممکن است با مسئولیت کیفری و مدنی برای کمک و مشارکت در نسل کشی، جنایات جنگی و جنایت علیه بشریت مواجه شوند.

این سازمان سپس در ۱۳ نوامبر با شکایت بیش از ۱۲ شاکی آمریکایی و فلسطینی، رئیس جمهور جو بایدن و وزرای امور خارجه و دفاع را به ایجاد امکان برای نسل کشی اسرائیل متهم کرد. این سازمان در گزارشی که به دادگاه منطقه‌ای ایالات متحده برای ناحیه شمالی کالیفرنیا ارسال کرد، استدلال کرد که حمایت بی‌قید و شرط دولت بایدن از اسرائیل نقض مسئولیت‌های ایالات متحده بر اساس قوانین بین‌المللی عرفی است، همانطور که در کنوانسیون پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی تدوین شده است.

کنوانسیون نسل‌کشی، جرم نسل‌کشی را به عنوان هر یک از پنج «اقدامی که به قصد نابودی کلی یا جزئی یک گروه ملی، قومی، نژادی یا مذهبی انجام می‌شود» تعریف می‌کند. این پنج عمل عبارتند از: کشتن اعضای گروه، وارد کردن صدمات جدی جسمی یا روحی به آنها، تحمیل شرایط زندگی برای نابودی گروه، جلوگیری از تولد و انتقال اجباری کودکان به خارج از گروه.

بسیاری از کارشناسان نسل‌کشی و حقوق بین‌الملل در سراسر جهان موافق هستند که اسرائیل حداقل سه عمل اول این فهرست را با نیت غیرقابل انکاری در غزه مرتکب شده  و بنابراین در قتل عام مقصر است.

فقط یک هفته پیش، در ۹ دسامبر، ۵۵ محقق در مطالعات هولوکاست و نسل کشی نامه‌ای سرگشاده منتشر کردند که در آن حمله حماس در ۷ اکتبر به اسرائیل را محکوم کردند، اما همچنین اعلام کردند که گرسنگی، کشتار جمعی و آوارگی اجباری غیرنظامیان فلسطینی در غزه با توجه به سخنان صریح مقام‌های اسرائیلی در این باره پای  مسئله نسل کشی را به میان می‌کشد.

کاترین گالاگر، وکیل اصلی شکایت CCR علیه بایدن و همکارانش، در یک سخنرانی در شهر نیویورک توضیح داد که اقدامات ایالات متحده در حمایت از اسرائیل   از جمله ارسال سریع کمک‌های نظامی و اقتصادی به این رژیم، مسدود کردن قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل متحد برای اجرای آتش‌بس، و دادن سلاح‌های پیشرفته به اسرائیل  به وضوح از مرزهای همدستی در نسل‌کشی عبور می‌کنند

وی با توضیح اینکه اسرائیل نمی‌تواند بدون کمک و حمایت دیپلماتیک در سازمان ملل متحد، سطح کنونی حملات خود را دنبال کند، افزود: «آمریکا از احتمال اقدامات نسل‌کشی مطلع شد و باید برای جلوگیری از آن اقدام می‌کرد.»

در ۸ دسامبر، دولت ایالات متحده از دادگاه منطقه‌ای کالیفرنیای شمالی درخواست کرد که این شکایت را رد کند، با این استدلال که قوه قضاییه نمی‌تواند در سیاست گذاری خارجی قوه مجریه مداخله کند. شاکیان می‌گویند که ایالات متحده ملزم به کنوانسیون نسل کشی است که تصویب کرده و به این ترتیب، باید به این الزام احترام بگذارد که همه کسانی که توانایی توقف یک نسل کشی را دارند موظف به انجام این کار باشند.

درخواست دولت مبنی بر رد پرونده CCR همزمان با وتوی دیگر ایالات متحده در مورد قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل برای آتش بس در غزه و اقدام دولت برای دور زدن مجوز لازم کنگره برای ارسال فوری مهمات توپخانه‌ای بیشتر به اسرائیل بود که تنها بر حمایت بی‌قید و شرط واشنگتن از جنگ اسرائیل علیه غزه تاکید دارد.

چند روز بعد، سازمان بهداشت جهانی اعلام کرد که وضعیت بهداشت و درمان غزه "فاجعه بار" است و هشدار داد که بیماری در میان ۱.۹ میلیون فلسطینی غزه که در اثر حملات اسرائیل مجبور به ترک خانه‌های خود شده‌اند، در حال گسترش است و احتمالاً به دلیل ازدحام بیش از حد در مناطقی که غیرنظامیان در آنجا هستند، وضع بدتر هم خواهد شد.

 در همین حال، آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد، هشدار داد که هیچ حفاظت موثری از غیرنظامیان در غزه وجود ندارد و فشار بسیاری برای جابجایی دسته جمعی به مصر وجود دارد که نشان می‌دهد جنایت جنگی دیگری به نام انتقال اجباری ممکن است در غزه در جریان باشد.

 تقریباً در همان زمان، Save the Children اعلام کرد که موارد بیش از ۷۰۰۰ کودک زیر پنج سال را در غزه ثبت کرده که به قدری از سوءتغذیه رنج می‌بردند که برای جلوگیری از مرگ نیاز به درمان فوری پزشکی داشتند.

همزمان با افزایش شواهد درباره نسل کشی اسرائیل و پرهیز رسانه‌های آمریکایی از تایید آنچه در مقابل چشم جهانیان رخ می‌دهد،  بحث‌ها در مورد ماهیت و میزان جنایات اسرائیل در محوطه دانشگاه‌های ایالات متحده و سایر فضاهای عمومی عملا مطرح و البته به پایان می‌رسد.  کسانی که جرات صحبت کردن را دارند به عنوان یهودی ستیز و حامی تروریسم یا حامیان نسل کشی علیه یهودیان معرفی می‌شوند.

طی هفته گذشته،  در دانشگاه‌های نخبه آمریکا مانند هاروارد،‌ام آی تی و دانشگاه پنسیلوانیا این بحث دائما تکرار شد که اجازه دادن به اعتراضات و بیانیه‌های طرفدار فلسطین در دانشگاه‌ها باعث ترویج یهودی ستیزی می‌شود.  برخی از اعضای افراطی کنگره، آکادمی و رسانه‌ها حتی پیشنهاد کردند که تسریع آتش‌بس و اعتراضات طرفدار فلسطین را می‌توان بخشی از تلاش برای نسل‌کشی علیه یهودیان آمریکایی دانست.

زمانی که تعصب افراطی طرفدار اسرائیل با استیصال به همان اندازه هیستریک در میان سیاستمداران آمریکایی ترکیب شود، وارونگی واقعیت چندان غیرعادی نیست.  تاریخ در مورد شکست رسانه‌های آمریکایی در تشخیص و گزارش دقیق این لحظه قضاوت خواهد کرد.

انتهای پیام