به نقل از ویفروم، سازمان خواربار و کشاورزی آمریکا پیش‌بینی می‌کند تا سال ۲۰۵۰ افزایش ۶۰ درصدی در تولید محصولات زراعی برای همگام شدن با تقاضای جهانی غذا لازم است. برای برآورده کردن این تقاضا و جذب حجم عظیمی از گازهای گلخانه‌ای این فرآیند، سلامت خاک باید در اولویت قرار گیرد. در نهایت، تامین این افزایش تقاضا، مستلزم معرفی کشاورزی دقیق برای استفاده از منبع مناسبی از کودها در صورت نیاز و در حجم دقیق است.
کشاورزی حدود ۲۵ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای در سراسر جهان را تشکیل می‌دهد، با این حال، پیشرفت‌های علم خاک نشان داده است که سرمایه‌گذاری در سلامت خاک می‌تواند تولید مواد غذایی را افزایش داده و به‌طور موازی انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد.
با تمرکز در درجه اول بر نیاز به افزایش تولید مواد غذایی، شیوه‌های متعارف کشاورزی پرمحصول، عوارض جانبی مضر بسیاری ازجمله از دست دادن تنوع زیستی، تخریب خاک و آب و بدتر شدن آلودگی هوا را به همراه داشته است.
در سال‌های اخیر فشارهایی به سمت شیوه‌های هوشمندتر آب و هوا وجود داشته است، با این حال، این تکنیک‌ها لزوما بازده کلی را افزایش نمی‌دهند و با توجه به اینکه سازمان خواربار و کشاورزی فائو انتظار دارد تقاضای جهانی غذا تا سال ۲۰۵۰ به افزایش ۶۰ درصدی در تولید محصولات زراعی نیاز داشته باشد، خطر عدم حفظ حتی سطوح فعلی امنیت غذایی جهانی را در پی دارد.
علاوه بر این، بسیاری از راهکارهای جایگزین که برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای طراحی شده‌اند، سرمایه بر هستند یا نیاز به دسترسی به زیرساخت‌های پیچیده در کنار نوآوری‌های فناوری پیشرفته دارند. این موارد باعث می‌شود که این راهکارها برای کشاورزی در کشورهای در حال توسعه سازگار نباشند.
صنعت کشاورزی باید روی راه‌حل‌هایی با مقیاس‌پذیری آسان در طیف وسیعی از محیط‌ها تمرکز کند که می‌توانند برای برآورده کردن نیازهای محلی خاص، به ویژه در مناطق در حال توسعه، به کار گرفته شوند.
خاک در طول تاریخ نادیده گرفته‌شده‌ترین دارایی در بهبود کشاورزی و کاهش تغییرات آب و هوایی بوده است. علیرغم اینکه منشاء ۹۵ درصد مواد غذایی است که ما تولید می‌کنیم اما درک دقیقی از نقشی که خاک می‌تواند در کشاورزی و در مبارزه با تغییرات آب و هوایی ایفا کند، وجود ندارد.
فائو تخمین می‌زند که خاک‌ها می‌توانند معادل حدود ۱۰ درصد از انتشار کربن تولیدی را طی ۲۵ سال جذب کنند. جلوگیری در از دست دادن تنوع زیستی و کاهش پاکسازی زمین بسیار مهم و تغییرات کاربری زمین در طول تاریخ مسئول بیش از یک سوم انتشار گازهای گلخانه‌ای کشاورزی بوده است.
با به حداکثر رساندن پتانسیل خاک، نه تنها تامین نیازهای جهانی غذا در آینده بلکه کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق ترسیب کربن و کاهش استفاده از زمین امکان‌پذیر است.
خاک‌ها در سراسر جهان دارای محدودیت‌های مواد مغذی هستند که پتانسیل آنها را برای افزایش عملکرد و به حداکثر رساندن جذب کربن کاهش می‌دهد. در واقع ۴۶ درصد خاک‌ها فقط از نظر فسفر محدود هستند. تعادل مجدد مواد مغذی خاک مستلزم سرمایه‌گذاری مداوم است اما نه آن گونه که کشاورزان انتظار دارند. این سرمایه‌گذاری مستلزم صرف سرمایه قابل‌توجهی در زیرساخت‌ها و فناوری‌های جدید نیست بلکه سلامت خاک به سادگی با تامین مواد مغذی مورد نیاز آن بهبود می‌یابد. اولین گام اغلب جایگزینی کودهای معمولی با ترکیبات سفارشی است که برای اصلاح عدم تعادل مواد مغذی خاک و در عین حال تشویق رشد گیاه طراحی شده‌اند.
کشاورزی در موقعیت منحصر به فردی قرار دارد و برخلاف سایر صنایع، این پتانسیل را دارد که انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش همچنین تولید محصولات و مواد غذایی را افزایش دهد. سرمایه‌گذاری در سلامت خاک باید به‌عنوان روشی به‌سرعت مقیاس‌پذیر و اثبات‌شده برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، پر کردن شکاف جهانی و بهبود انعطاف‌پذیری کشاورزی در برابر تغییرات آب و هوایی مورد استقبال قرار گیرد.
انتهای پیام
نظرات