به گزارش باشگاه دانشجویان ایسنا، در این نشست دکتر جواد حق گو _ عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، به بررسی موضوعات حوزه فرهنگ در راستای پدیده جهانی سازی پرداخت و دکتر محمد رادمرد _ عضو هییت علمی دانشگاه مازندران نیز از منظر توسعه اقتصادی، جهانی سازی را بررسی کرد.

دکتر حق گو در این نشست پس از تبیین دو مفهوم جهانی سازی و فرهنگ و تمرکز بر مقوله سبک زندگی به عنوان یکی از محورهای حوزه فرهنگ بر اساس تعاریف مرجع درباره چیستی فرهنگ، با اشاره به اینکه ایران نیز همانند باقی کشورهای جهان از جهانی سازی تاثیر پذیرفته است، برخی از این آثار را افزایش مصرف گرایی، تشدید مدگرایی، تغییرات رفتاری، تغییرات در میزان گرایش امور مذهبی و تغییرات در پوشش و ... ، برشمرد.

این استاد دانشگاه تهران افزود: جهانی سازی فرهنگ عبارت است از نفی دیگر فرهنگ ها و تلاش برای غلبه یک فرهنگ خاص.

وی با اشاره به این نکته که ایالات متحده کانون اصلی تلاش در راستای جهانی سازی فرهنگی در تمام سال‌های بعد از جنگ جهانی دوم بوده است، گفت: اگرچه آمریکا وزارت فرهنگ ندارد اما از طریق اعمال سیاست‌های تشویقی نقش مهمی در تولیدات فرهنگی دارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، ساخت رویای آمریکایی، فردگرایی در جامعه و مصرف گرایی را از جمله محورهای اصلی سیاست های فرهنگی آمریکا عنوان کرد.

حق گو با بیان اینکه آژانس اطلاع رسانی ایالات متحده آمریکا یا USIA مسئولیت شناسایی، اطلاع رسانی و اثرگذاری بر افکار عمومی برای گسترش حیطه نفوذ آمریکا را داشته و دارد، فعالیت هایی نظیر این را بزرگترین فعالیت فرهنگی در تاریخ بشر عنوان کرد که بودجه سالانه بیش از دو میلیارد دلار دارد.

این دانشیار گروه انقلاب و اندیشه سیاسی دانشگاه تهران، با اشاره به مقولاتی چون هنر و تبلیغات و شاخه ‌ای متنوع هنری نظیر موسیقی، فیلم و سینما، این امور را یکی از ابزارهای مهم تلاَش کشورهایی چون ایالات متحده برای جهانی سازی فرهنگ خود برشمرد و با استناد به آثار متفکرینی چون هربرت شیلر، آنتونی گرامشی، جوزف نای، چامسکی، پی یر بوردیو، مایکل پارنتی، بودریار، تامیلنسون به تبیین دیدگاه‌های خود پرداخت.

در ادامه برنامه نیز دکتر محمد رادمرد با اشاره به تفاوت جهانی شدن و جهانی سازی، جهانی شدن را فرآیندی خودجوش و جهانی سازی را فرآیندی از سوی قدرت‌های بزرگ عنوان کرد.

این عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران افزود: صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی از مهم ترین نهادهای مرتبط با جهانی سازی اقتصادی هستند که داعیه ایجاد ثبات در اقتصاد بین‌الملل، کمک به بازسازی کشورهای توسعه یافته بعد از جنگ و کمک به کشورهای جهان سوم را دارند، اما در واقع آنچه که اتفاق افتاده است عبارت است از گسترش حضور نظام سرمایه داری، حمایت از تداوم قدرت دولت های مرکز و گسترش نابرابری.

دکتر رادمرد با بیان اینکه نهادهای بین المللی پیشنهاداتی برای توسعه اقتصادی کشورهای جهان سوم دارند، گفت: مواردی مثل خصوصی سازی، مقررات زدایی، رفع موانع گمرکی، حذف حمایت گری دولت و شوک درمانی از جمله آن پیشنهادات هستند که نتایجی مثل از دست رفتن سرمایه اجتماعی و اعتراض و شورش خواهد داشت.

وی در پاسخ به این پرسش که چه رویکردی را باید اتخاذ کرد؟ خاطرنشان کرد: عدم پذیرش مدل های جهان شمول توسعه در عین استفاده از تجارب کشورهای دیگر و تعامل با جهان در عین اراده مستقل داشتن می تواند رویکرد مناسب در راستای توسعه باشد.

در انتهای نشست نیز دانشجویان سوالات خود را مطرح کردند.

انتهای پیام