به گزارش ایسنا، روزنامه جوان در سرمقاله خود به قلم محمدجواد اخوان نوشت:

چند هفته پیش در جریان سفری که به همراه جمعی از اهالی رسانه به لبنان داشتیم، در ضمن دیدارها، جلسه مشترکی هم با نمایندگان گروه‌های مختلف فلسطینی حاضر در لبنان برگزار شد. در آن دیدار پس از استماع نظرات برادران فلسطینی، هنگامی که قرار شد نکته‌ای را هم بنده به‌عنوان یکی از مدیران رسانه‌ای ایران عرض کنم، به این نکته بسنده کردم که من به عنوان یک معلم دانشگاه حماسه طوفان الاقصی و جنگ اخیر غزه را نقطه عطف تاریخ فلسطین می‌دانم و معتقدم که تاریخ فلسطین را می‌توان به قبل و بعد از این واقعه تقسیم کرد. دلیل آن هم فراتر از رویدادهای نظامی یا حتی اوج‌گیری جنایات صهیونیست‌ها، این است که جنگ اخیر نماد هویت‌یابی «مردم» فلسطین و ظهور «اراده» آنان بود. در این جنگ بود که برای اولین‌بار در تاریخ یک سده اشغال فلسطین، این خود فلسطینی‌ها بودند که کنشگر فعال و اصلی تحولات این  سرزمین بودند. 

اگر در مقطعی انگلیسی‌ها، سپس قدرت‌های بین‌المللی و سازمان ملل، حتی گاه سران عرب همسایه فلسطین و بعد هم صهیونیست‌های اشغالگر به‌جای مردم فلسطین تصمیم‌گیری می‌کردند و منافع خویش را به‌جای مصالح فلسطینیان بر کرسی می‌نشاندند، این اراده فلسطینی بود که در میدان ظهور یافت و همین قدرت‌نمایی فلسطینی‌ها بود که صهیونیست‌ها را در اعجاب عمیقی فرو برده که می‌خواهند با قتل‌عام خشم خود را از این تحول مهم جامعه فلسطینی فروبنشانند.

نقش‌آفرینی فعال فلسطینیان فقط به روز حماسی و تاریخ‌ساز ۱۵ مهر ۱۴۰۲، ختم نمی‌شود بلکه با یورش زمینی، هوایی و دریایی رژیم‌صهیونیستی به غزه، روشن شد که عموم فلسطینی‌ها تصمیم خود را گرفته‌اند و عزم خود را جزم کرده‌اند که سرنوشت خود را خود رقم بزنند. 

درحالی‌که اسرائیلی‌ها از حمله و بمباران وسیع غزه، در پی تکرار «النکبه» و وقوع هولوکاست دوم فلسطین بودند تا برای همیشه آخرین سنگرهای مقاومت فلسطینی را در هم بشکنند و ساکنان غزه را مجبور به فرار به صحرای سینا کنند، در عمل راه به‌جایی نبردند و نقشه‌هایشان برای خالی کردن شمال غزه از سکنه نقش بر آب شد. باوجود بمباران‌های شبانه‌روزی و شلیک مستقیم از زمین و هوا به مردم غزه و تخریب خانه و کاشانه‌هایشان، تعدادی از این مردم از جایشان تکان نخوردند و حتی تعدادی از آن‌ها که به جنوب رفته بودند به کاشانه‌شان بازگشتند. مردم غزه می‌دانند که این باریکه ۳۶۰ کیلومترمربعی سنگر تعیین سرنوشت فلسطین است و در روزها و شب‌های جنگ اخیر غزه تاریخ این سرزمین مقدس ورق می‌خورد. 

هرچند در آن دیدار با نمایندگان گروه‌های مقاومت فلسطینی، فرصت باز کردن بیشتر این نکته فراهم نبود، اما همین تبیین مختصر با استقبال فوق‌العاده برادران فلسطینی مواجه شد و در همان جلسه و نیز در پایان آن بر نظرم صحه گذاردند. همین واکنش تأییدآمیز فلسطینیان آن جلسه را می‌توان مصداقی دیگر بر اثبات این ادعا گذارد که مهم‌ترین مانع بر سر راه ملت فلسطین در طول یک قرن اخیر همین بود که دیگران می‌خواستند به جای آن‌ها و برای آن‌ها تصمیم بگیرند؛ تصمیماتی که هیچ کدام از حقوق طبیعی و انسانی صاحبان واقعی این سرزمین مراعات نمی‌شد. اما این بار سررشته تدبیر را خود فلسطینی‌ها در دست گرفته‌اند این خودآگاهی و اراده جمعی که در ذهن و عمل فلسطینی‌ها، چه ساکنان مقاوم غزه و چه کرانه و حتی ساکنان سرزمین‌های ۱۹۴۸ و نیز آوارگان فلسطینی بیرون مرزها رقم خورده خود مهم‌ترین دستاوردی است که با هیچ موفقیت دیگری قابل قیاس نیست. 

اگر بگوییم که این بیداری و ابتکار عمل فلسطینی که در جنگ اخیر خود را نشان داد، بهترین دلیل برای «پیروزی مردم فلسطین» است، سخن به گزافه نگفته‌ایم. این بار سرنوشت فلسطین معطل قدرت‌های استعماری و جلسات سایس­‌پیکو، قطعنامه‌های سازمان ملل و حتی توافقات همسایگان دمدمی‌مزاج و سازشکار فلسطین، نیست، بلکه «اراده فلسطینی» بازیگر اصلی و تعیین‌کننده است. چشم‌انداز تحولات فلسطین متأثر از تحقق این اراده خواهد بود و این مردم فلسطین هستند که زمین بازی و میدان را مشخص می‌کنند. ترس و تحیر صهیونیست‌ها از این تحول مهم بی‌دلیل نیست. باید هم بترسند و روزهای تلخ و دشوارتری در انتظار غاصبان قدس خواهد بود. «وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا.»

انتهای پیام