فرهمند سال افزون در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به چالش نبود اسپانسر برای تیم های ورزشی کرمانشاه، اظهار کرد: زمانی که یک اسپانسر برای حمایت از ورزش پای کار می‌آید، انتظار دارد در مقابل امتیازاتی به او داده شود.

وی با بیان اینکه متاسفانه در حال حاضر قوانین به نفع اسپانسرهای ورزشی نیست، افزود: سابقا در قبال حمایت اسپانسرها از تیم‌های ورزشی به آنها معافیت مالیاتی داده می‌شد، اما این قانون هم برداشته شد.

معاون ورزش و جوانان استان افزود: در این شرایط فقط بُعد تبلیغاتی از قِبل حمایت اسپانسرها از ورزش برایشان می‌ماند که در این رابطه هم متاسفانه رسانه‌های ما همچون صدا و سیما حمایت چندانی از تیم های ورزشی ندارند.

وی به عدم ورود کارخانجات کرمانشاه در زمینه حمایت از ورزش هم اشاره و خاطرنشان کرد: در برخی استانها که شرایطی مشابه کرمانشاه دارند، می بینیم کارخانجات و شرکت هایشان برای حمایت از تیم های ورزشی پای کار هستند. مثلا یک معدن در کرمان و یا یک کارخانه در یزد علیرغم اینکه معافیت مالیاتی برای آنها در نظر گرفته نمی شود و نیازی هم به کار تبلیغاتی ندارند، اما برای حمایت از تیم‌های ورزشی شهرهایشان وارد می شوند.

وی تاکید کرد: حتی در تعدادی از استانهای کشور، شهرداری‌ها و دیگر ارگانها تیم‌داری می کنند، اما در کرمانشاه می گویند غیرقانونی است. اگر غیرقانونی است، چرا برای دیگر شهرها اینگونه نیست؟

سال افزون یادآور شد: شاید تنها تفاوتی که شهرهای دیگر با کرمانشاه دارند، بحث فشاری است که مسئولین این استانها به بخش خصوصی می آورند تا از تیم‌هایشان حمایت داشته باشند. موضوعی که ما در کرمانشاه آن را نمی بینیم.

وی افزود: در کرمانشاه تعداد زیادی کارخانه و شرکت داریم که از امکانات و تسهیلات این استان استفاده می کنند، اما در مقابل در بحث مسئولیت های اجتماعی خود کاری انجام نمی دهند.

معاون ورزش و جوانان کرمانشاه اهرم مورد نیاز برای ورود اسپانسرها به ورزش استان را رایزنی مسئولین ارشد استان و مجمع نمایندگان دانست و گفت: تا زمانی که مسئولین ارشد استان و مجمع نمایندگان به این مسئله ورود نکنند و شرکت ها و کارخانجات را مکلف به حمایت از ورزش نکنند، اتفاقی نخواهد افتاد.

وی اضافه کرد: متاسفانه نوع نگاه مسئولین استانی به حمایت از ورزش هنوز جدی نشده و ورزش اولویت آخر بسیاری مسئولین و حتی خانواده‌های کرمانشاهی است.

سال افزون گفت: زمانی که بودجه درمانی را برای نمونه ۳۰۰ میلیارد تومان و بودجه ورزش را سه میلیارد تومان قرار می دهند، یعنی کوچک شمردن ورزش و بی توجهی به آن، درحالیکه همین ورزش می تواند سلامت را به کل جامعه تزریق کند.

انتهای پیام