به گزارش ایسنا، هنرمندان و طراحان استوری بورد تصاویر را مثل یک پازل در کنار یکدیگر قرار می‌دهند و تداوم میان تصاویر را به تصویر خواهند کشید؛ بر این اساس انیمیشن به قدم بعدی، یعنی تولید راه پیدا خواهد کرد.

۲۸ اکتبر، هفتم آبان روز جهانی انیمیشن بود و هنر انیمیشن بدون وجود یک استوری بورد کامل نخواهد شد. استوری بورد در بیانی ساده، نمایشی گرافیکی از نقطه‌ آغاز تا پایان انیمیشن به صورت تصویر به تصویر و شات به شات است؛ از تعدادی تصویر یک اندازه در کنار هم تشکیل شده که با رعایت پرسپکتیو و طراحی ابتدایی هر نما را نشان خواهند دارد. یادداشت‌هایی درمورد آنچه که در هر تصویر می‌گذرد به وضوح داستان افزوده و روایتی ساده را پیش از تولید اثر ارائه خواهد کرد. 

استوری بورد علاوه بر ایجاد نظم بصری برای درک بهتر مرحله پیش تولید اثر، روایتی خطی است که تصویرسازی شده؛ این رابط تصویری را می‌توان از مهم‌ترین بخش‌های یک انیمیشن دانست؛ چراکه ارتباطی مستقیم میان فیلم‌نامه و انیمیشن نهایی ایجاد خواهد کرد؛ طراحان استوری بورد به وسیله تصویرسازی روح قصه و داستان را احضار کرده و قصه‌ها را تعریف می‌کنند؛ این پنجره‌ها گاه به صورت دستی و گاه به صورت دیجیتال طراحی می‌شوند. 

برخی منابع خارجی به بررسی میانگین دستمزد سالانه طراحان استوری بورد پرداختند و درآمد سالانه آنان حدود ۸۵ هزار تا ۱۴۹ هزار دلار در نظر گرفته شده است؛ در ایران اما در پژوهش‌ها میانگینی برای دستمزد طراحان استوری بورد مشخص نشده و تنها می‌توان به گفته خود طراحان استوری بورد اکتفا کرده که اغلب به دلیل انجام پروژه‌های مستقل، درآمد متفاوتی خواهند داشت. 

شاید جالب باشد که پیشینه انیمیشن‌های پرطرفداری مانند «آقای رنگو»، «کارخانه هیولاها»، «شرک» و «دنیای عنکبوتی» که گاه از فیلم‌های رئال در جذب مخاطب پیشی می‌گیرند، به همان طراحی‌های اولیه روی دیوارهای غارها برمی‌گردد.

اولین انیمیشن و متحرک‌سازی مربوط به این عصر نیست و زمانی که انسان‌های اولیه بر روی دیواره‌غارها علائمی و نشانه‌هایی را ثبت و طراحی کردند توانستند اولین انیمیشن‌ها را به تصویر بکشند. انسان که به روایت آنچه که تصور کرده یا دیده بود پرداخت ساخت انیمیشن و نوعی از طراحی استوری‌بوردهای ابتدایی نیز روی آورد. قدیمی‌ترین‌ نمونه‌ها از طراحی حرکت در نقاشی‌هایی که البته ایستا هستند را می‌توان در نقاشی‌های دوران نوسنگی در غارها مشاهده کرد. جایی که حیوانات با پاهای روی هم دیگر به تصویر کشیده شدند و احتمالا این تلاشی از سوی انسان برای به تصویر کشیدن حرکت پای حیوانات بوده است. 

انسان‌های ابتدایی پس از طراحی روی دیواره غارها، بعدها نیز طرح آنچه را که می‌خواستند روی سفال و ظروف سفالی به تصویر کشیدند؛ گاه حرکت حیوانات و گاه مبارزه‌شان با حیوانات را.

یکی از واضح‌ترین تلاش‌های انسان برای به تصویر درآوردن حرکت، بر روی سفالینه‌ای از مردم شهر سوخته یافته شده است؛ طرح این جام سفالی دارای تکراری هدفمند است که پایه و اساس هنر انیمیشن بوده و به دنبال آن ارتباطی محسوس با طراحی استوری بورد دارد. 

بر سفالینه مذکور، نقوش بزی در حال پرش دیده می‌شود که به عنوان یکی از کهن‌ترین انیمیشن‌های جهان شناخته شده است. این سفالینه از گوری ۵ هزار ساله در شهر سوخته، در نزدیکی زابل یافت شده است که حالا در موزه ایران باستان در تهران نگهداری می شود. 

نقوش هدفمند این سفالینه تصویری متحرک را زمانی که در کنار یکدیگر قرار دادند پنج فریم (حرکت) نمایشی به دست آمد و با پیاده کردن تصاویر بر روی کاغذ تصویری متحرک شکل گرفت که فیلمی ۲۰ ثانیه‌ای هم از آن تهیه شد.

پیش از قرن ۲۱ نیز طراحی اولیه انیمیشن‌های سنتی پیشتر از طریق تصاویر یا به تعبیری واضح‌تر از عکس‌ها ایجاد می‌شد. انیمیشن‌های سنتی پیشتر عکس طراحی‌هایی بودند که بر روی کاغذ کشیده شده بود و برای ایجاد توهم حرکت، هر طرح با طرح پیش از آن تفاوت ناچیزی داشت. 

نصرت کریمی در سال ۱۳۴۶ پس از تولید چند انیمیشن، فیلم کارتونی «زندگی» را که فیلمنامه آن براساس دیدگاه‌های فلسفی مولوی نوشته شده بود، با تکنیک سل-انیمیشن روی زمینه هایی از مینیاتور صفوی ساخت.

«سل» انیمیشن روشی بود که در آن طراح مورد نظر روی طلق اجرا و رنگ آمیزی می‌شد. در ادامه سل روی تصویر زمینه قرار گرفته و از آن فیلمبرداری می‌شد. در این تکنیک تعداد فریم‌های هر تصویر بر اساس موضوع و نوع حرکت تغییر می‌کرد. این روش در آغاز قرن ۲۱ منسوخ شد و در زمان کنونی طراحی انیمیشن، پس زمینه‌ها و استوری بورد اغلب به صورت دیجیتال صورت می‌گیرد. استوری بورد بخش مهمی از ساخت یک انیمیشن را به خود اختصاص داده و همین امر مسئولیت انیماتورها را گسترده کرده است. 

این آرتیست‌ها با طراحی تصاویر مختلف از صحنه‌های اصلی داستان زاویه دید مخاطب را تعیین می‌کنند؛ چرا که ژست کاراکتر، حالت چهره و ... از جزییاتی است که اغلب در طراحی در نظر گرفته می‌شود؛ با این حال که به نظر می‌رسد که شهرت انیمیشن‌ها اغلب منتسب نام کارگردانان و کمپانی‌های سازنده است اما نقش هنرمندان طراح نیز مورد توجه قرار می‌گیرد. 

در ادامه تصاویری از استوری بورد انیمیشن «رنگو» ۲۰۱۱ به کارگردانی گور وربینسک را مشاهده می‌کنید. «رنگو» جایزه بهترین فیلم بلند انیمیشن و جوایز بهترین طراحی شخصیت، فیلمنامه (جان لوگان، گور وربینسکی و جیمز بیرکیت) و تدوین را در مراسم جوایز آنی (Annie Award) را به خود اختصاص داده بود.

انیمیشن «غول آهنی» ۱۹۹۹ نیز یکی از آثاری است که پس از تولید مخاطبان بسیاری را به خود اختصاص داده بود. استوری بورد این کار و چند انیمیشن دیگر را هم مشاهده خواهید کرد.

انتهای پیام