به گزارش ایسنا و به نقل از آرتنیوز، امسال با صد و هفتادمین سالگرد تولد «وینسنت ونگوگ» مصادف است و دو ماه پایانی زندگی این هنرمند به موضوعی برای نمایشگاه بزرگی در موزه «اورسی» واقع در پاریس تبدیل شده است.
این نمایشگاه که با همکاری «موزه ونگوگ» در آمستردام برگزار شده است، «ونگوگ در اور سور اواز. ماههای پایانی» نام دارد و در مجموع ۴۸ نقاشی از ۷۴ تابلو نقاشی و ۲۵ طراحی از ۳۳ طراحی که این نقاش پست امپرسیونیست در فاصله بیستم مه ۱۸۹۰ تا زمان مرگش در بیست و نهم جولای خلق کرده است را جمعآوری کرده است. بسیاری از این نقاشیها برای نخستین بار در پاریس به نمایش گذاشته میشوند.
«ونگوگ» به «اور سور اواز» نقل مکان کرد تا به برادرش «تئو» که یک فروشنده آثار هنری بود نزدیک شود و همزمان تحت معالجه «دکتر پل گاشته» قرار بگیرد.
نخستین گالری نمایشگاه جدید موزه «اورسی» با تمرکز بر دکتر «گاشه» ترتیب داده شده است. از نظر «گاشه»، «ونگوگ» هم یک دوست و همزمان یک بیمار بود. از جمله آثاری که به نمایش گذاشته شده است به پرترههایی میتوان اشاره کرد که «ونگوگ» از دکتر «گاشه» خلق کرد. پرتره مشهور «دکتر گاشه» متعلق به سال ۱۸۹۰ میلادی که در سال ۱۹۴۹ به موزه «اورسی» اهدا شده بود نیز در این نمایشگاه ارائه شده است.
این نمایشگاه که از نظر موضوعی به ۶ بخش تقسیم شده است، صحنههای روستایی، طبیعت بیجان با موضوع گلها، پرتره و نامههای «ونگوگ» از جمله نامههایی را شامل میشود که این هنرمند هرگز ارسال نکرد.
از جمله مشهورترین آثار «ونگوگ» که در این نمایشگاه به نمایش گذاشته شدهاند، به «گندمزار و کلاغها»(۱۸۹۰) میتوان اشاره کرد.
«ونگوگ» در ۳۰ مارس ۱۸۵۳ میلادی در «زوندرت» واقع در هلند متولد شد. با اینکه او گاهی در دوران کودکی طراحی میکرد، اما استعداد هنری او تا حد زیادی تا سن ۲۷ سالگی کشفنشده باقی مانده بود.
امروزه این هنرمند هلندی را برای سبک منحصربفردی میشناسیم که در خلق تابلوهای نقاشی خیرهکنندهاش به کار میبرد. حالا تشخیص منظرههای چشمنواز، پرترههای تاثیرگذار و طبیعتهای بیجان سرزندهای که با استفاده از رنگهای ضخیم، ضربات قلممو سریع و ترکیب رنگ با نشاط او خلق شدهاند، کار دشواری نیست؛ البته آثار هنری «ونگوگ» از همان ابتدا این ویژگیهای مشخص را شامل نمیشدند و سبک ویژه او به مروز زمان و در طول مراحلی متفاوت زندگی کوتاه او شکل گرفت.
«ونگوگ» یک روز در اتاقی در مهمانخانهای واقع در شهر «اور سور اواز» از خواب برخاست و به روال هر روز با بومی در دست برای نقاشی کردن از مهمانخانه خارج شد. همان شب با زخمی کشنده ناشی از شلیک گلوله به مهمانخانه بازگشت و دو روز بعد یعنی در ۲۹ جولای ۱۸۹۰ درگذشت.
انتهای پیام
نظرات