به گزارش ایسنا، هفت سال از ساخت «زیر سقف دودی»، آخرین فیلم پوران درخشنده می‌گذرد و مدت‌هاست که خبری از او نیست. این کارگردان در چند سال گذشته در تدارک ساخت فیلمی با نام «هیس پسرها فریاد نمی‌زنند» بود که فیلمنامه آن را پس از تحقیقات زیاد میدانی، کارشناسی و کتابخانه‌ای نوشت و سال ۱۳۹۶ به وزارت ارشاد تحویل داد و یک سال بعد هم مجوز ساخت آن را گرفت.

اما مقدمات ساخت فیلم فراهم نشد و شیوع کرونا هم تولیدات سینمایی زیادی را به تعویق انداخت.   

درخشنده در گفت‌وگویی با ایسنا در پاسخ به اینکه این روزها چه می‌کند و آیا ساخت فیلمش را رها کرده است، توضیح داد: اصلا قصد رها کردن این فیلمنامه را ندارم یعنی دلیلی وجود ندارد که آن را کنار بگذارم. من در یک جامعه به همراه مردم زندگی می‌کنم و مسئله آن‌ها مسئله من نیز هست. آن‌ها خانواده بزرگ من هستند و نمی‌توانم به یک سری مسائل مهم نپردازم. منتها باید پروانه ساخت فیلم را تمدید می‌کردم و قرار شد فیلمنامه را در شورای پروانه ساخت بخوانند که هنوز جوابی نگرفتم و منتظرم.

او اضافه کرد:‌ برای این فیلمنامه خیلی زحمت کشیدم چون موضوع آن با نگاه من به مسائل خانوادگی و بچه‌ها همسو است و تولید آن مثل یک بار سنگین روی دوشم می‌ماند که اصلا نمی‌خواهم آن را زمین بگذارم.  

وی ادامه داد: در حال حاضر مشغول نوشتن رمانی هستم با نام «مادرم ایران» که هم سرگذشت مادرم است و هم نگاهی به تاریخ دارد و داستان آن از دوره قاجار شروع می‌شود و تا به امروز کرمانشاه می‌رسد.

درخشنده با اشاره به اینکه در چند وقت اخیر پیشنهادهای زیادی برای ساخت سریال داشته است، گفت: قصد دارم این رمان را برای ساخت یک سریال در شبکه نمایش خانگی آماده کنم و ترجیح می‌دهم یک سریال جذاب خانوادگی داشته باشم. فکر می‌کنم  با توجه به اینکه فیش‌برداری‌ را هم از دوران کرونا شروع کرده بودم، امسال نوشتن رمان تمام شود.

او در بخشی دیگر از این مصاحبه درباره موضوعی که در ارتباط با «زنگ سینما» در مدارس در شورای عالی سینما مطرح کرده است، بیان کرد:‌ این باور و اعتقاد من است که اختصاص دادن یکی از زنگ‌ها و کلاس‌های درسی مدارس به سینما راهی است تا دانش‌آموزان متوجه مسئله‌ای به نام "تحلیل" شوند تا یاد بگیرند مسائل را چگونه تجزیه و تحلیل کنند. به نظرم باید یک ساعت درسی به نام زنگ سینما یا هر اسم دیگری در برنامه آموزشی مدارس وجود داشته باشد تا بچه‌ها و معلم‌ها کنار هم فیلم ببینند و بعد آن را تجزیه و تحلیل کنند. اگر این اتفاق بیفتد طبیعتاً فیلم‌های بیشتر و بهتری برای این قشر سنی ساخته خواهد شد.

این فیلمساز که عضو مرکز بین‌المللی فیلم کودکان و نوجوانان (سیفژ) نیز هست، ادامه داد: درس سینما بسیار مهم ست از این جهت که به بچه‌ها در مواجهه با مسائل مختلف نگاه و ایده می‌دهد. این نگاه جستجوگر در سینما علاوه براینکه وجوه تربیتی و آموزشی برای بچه‌ها دارد، به دانش‌آموزان بسیار کمک خواهد کرد چون درس سینما می‌تواند درس زندگی باشد؛ همه ما زندگی کردن را از مدرسه یاد می‌گیریم و به همین دلیل برقراری این واحد درسی اهمیت و کارکرد زیادی دارد.

درخشنده درباره اینکه اگر قرار بر راه‌اندازی زنگ سینما در مدارس باشد «محتوا» به لحاظ کمی و کیفی مهم خواهد بود، گفت:‌ قطعا همینطور است در صورتی که در این سال‌ها فیلم‌های مرتبط با سینمای کودک کم ساخته شده است اما وقتی ببینیم نیاز یک جامعه کودک و نوجوان این است که برای آن‌ها محتوا درست شود طبیعتاً همه بخش‌های مرتبط باید برنامه‌ریزی کنند و از مسئولین کشوری گرفته تا سازمان‌ها نهادها و بعد هم فیلمسازان فعال می‌شوند تا همانطور که همیشه بهترین سینمای ما، سینمای کودک بوده و در بعضی دوره‌ها با همین سینمای کودک در دنیا شهرت پیدا کردیم، در این دوران هم برای دانش‌آموزان با برنامه و اهدافی جدید فیلم بسازیم.  

کارگردان فیلم «پرنده کوچک خوشبختی» تاکید کرد: این کار حتما به پژوهش نیاز دارد و باید فیلم‌هایی ساخته شود که در تمام مدارس نمایش داده شوند. این کار در کنار بخش آموزشی و تربیتی به بار اقتصادی سینمای کودک نیز کمک خواهد کرد. البته مهمترین نگاه من برای برقراری «زنگ سینما» بحث آموزشی و تربیتی و روانشناختی آن است چون در این زمان نیاز داریم که این بحث‌ها جدی گرفته شوند. باید جستجوگری و تفکر را برای بچه‌ها در از دوران دبستان نهادینه کنیم و امیدوارم این مسئله از سوی آموزش و پرورش جدی گرفته شود.

درخشنده در پایان اضافه کرد: این چرخه باید بین خانه و مدرسه ادامه پیدا کند چرا که نگاه آن به آینده است. آینده برای برای هر کشوری معنا دارد و نمی‌توان سَرسَری با آن برخورد کرد. باید برای این آینده سازان کشور برنامه‌ریزی درستی انجام داد تا مسائل زیادی را یاد بگیرند که در این کار نقش معلمان نیز را نمی‌توان نادیده گرفت.

انتهای پیام