غیبت امام زمان(عج) یکی از مسائل مهم و پیچیده در علم امامت و مهدویت است که در قرآن و روایات شیعه به آن اشاره شده است. 

به گزارش ایسنا، براساس منابع، امام زمان (عج) دو نوع غیبت دارد: غیبت صغری و غیبت کبری. در غیبت صغرا، امام زمان(عج) با چهار نفر از نواب خود به صورت خفی و محدود ارتباط داشت و در غیبت کبرا، از سال 329 هجری تا به حال، از دیدگان عام پنهان است و فقط با برخی از خادمان و عارفان خود تعامل دارد.

برخی از علل و حکمت‌های غیبت امام زمان(عج) عبارتند از:

*تقدیر الهی و حکمت خداوند
*تست و امتحان شیعیان
*جلوگیری از قتل 
*تحقق بشارات پیامبران 
*تأثیر در حفظ دین

برخی از آثار و نتایج غیبت امام زمان(عج) عبارتند از:

*تشدید مسئولیت شیعیان
 *تقویت رابطه با خداوند
*ترویج فرهنگ منتظری
*تحول در فکر و علم شیعه
* تأسف و دلسوزی برای فرج

با توجه به مطالب فوق، همچنین غیبت علل و حکمت‌های مختلف دارد که باید با تأمل و تفکر درک شود.

غیبت امام زمان (عج) باعث شده است که شیعیان با تقویت رابطه با خداوند، با ترویج فرهنگ منتظری، با تحول در فکر و علم شیعه، با کسب معرفت امام، با تشدید مسئولیت و صبر بر ابتلائات، با تسلیم امر خدا بودن، با پرهیز از شهرت‌طلبی، با پیروی از فقها و علما، روحیة مقاوم و پایدار و منتظر را در خود پرورش داده‌اند.

شیعیان مؤمن و صادق به غیبت به عنوان چالش و فرصت نگاه کرده‌اند و روحیة مناسب را در خود ایجاد کرده‌اند.

انتهای پیام