به گزارش ایسنا، مجموعه شعرهای «زمزمه جویبار» برگزیده‌ای از غزل‌ها و قطعه‌های کاظم سادات اشکوری در ۱۰۸ صفحه با شمارگان ۲۰۰ نسخه و بهای ۸۰ هزار تومان در انتشارات بامداد نو منتشر شده است.

کاظم اشکوری در یادداشتی که بر این مجموعه نوشته، آورده است:  «در میان قالب‌های شعر گذشته، «غزل» جایگاه ویژه‌ای دارد که «قطعه» ندارد. غزل را بسیاری  دوست می‌دارند، از این رو شاعرانی که در قالب‌های سنتی شعر می‌سرایند، سرودن غزل را ترجیح می‌دهند. 

 من، اما، بیشتر به شعر نیمایی گرایش دارم و گهگاه غزل می‌سرایم. در نخستین روزهایی که به شعر رو آوردم، قالب‌های غزل و مثنوی را برگزیدم و در آن قالب‌ها شعرها سرودم، اما بعدها مثنوی‌سرایی را ادامه ندادم  و به غزل پرداختم و همین‌طور هرچند گاه یک‌بار قطعه‌ای نوشتم.

سرودن غزل نو آسان نیست؛ برای این‌که اغلب شاعران، شعرِ پیشینیان را می‌خوانند و از مطالعه آثار برجسته شعر ایران، از جمله شعر شاعرانی چون رودکی، فردوسی، نظامی، سعدی، مولوی، حافظ، خاقانی و ناصرخسرو و... خود را بی‌نیاز نمی‌دانند و گاهی چنان در فضای شعر آن‌ها غوطه‌ور می‌شوند که به‌آسانی نمی‌توانند از آن فضا فاصله بگیرند؛ لذا  ازاین‌رو گرته‌ای از سخن آن‌ها در شعر شاعران رخ می‌نماید. اما مهم این است که شاعر در آن فضا غرق نشود و یکسر در آن مسیر گام برندارد. هستند شاعرانی که اگر نامشان پای شعرشان نباشد، نمی‌توان تشخیص داد که شعر آن‌ها در قرن‌های گذشته سروده شده است یا در قرن حاضر، و نیز هستند شاعرانی که نوآوردند و در راه‌یابی به فضاهای تازه موفق بوده‌اند.

 برخی از واژه‌هایی را که شاعران گذشته به کار می‌برده‌اند، امروز منسوخ شده است. شاعر امروز دیگر در خطاب «اَیا»، «هَلا» و ...  به کار نمی‌برد. شاعر امروز به زبانِ زمانِ خود شعر می‌سراید و به یک معنی رویکرد به زبانِ زمانِ خویش یکی از ویژگی‌های نوآوری است. از طرفی، در شعر موزون گاهی رعایت وزن در تساوی مصراع‌ها سبب می‌شود که واژه‌هاب نه‌چندان متداولی در شعر راه‌ باید. اگر آن واژه در جایی و در میان گروهی همچنان کاربرد داشته باشد، راه‌یابیِ آن پذیرفتنی است، و اگر جز این باشد، پذیرفتنی نیست.

 درباره غزل بسیار می‌توان گفت و نوشت، اما گمان می‌کنم در  اینجا، همین مقدار که به اشاره گذشتم، کافی نیست. 

غزل‌ها و قطعه‌های این دفتر از میان غزل‌های سروده‌شده از سال‌های آغازین دهه چهل تا امروز و همین‌طور قطعه‌های سروده‌شده در بعد از انقلاب انتخاب شده است. تا چه قبول افتد.»

 نمونه شعری که در پشت جلد کتاب آمده است: شعری برای خاطرِ باران سروده‌ام

با بوته‌های خشک بیابان سروده‌ام

 در دودبارِ تهران، در آرزوی رنگ

 از شهرِ لاجوردیِ ماهان سروده‌ام

 مازندران بهشت‌ برین است بی‌گمان

امّا من از طبیعت گیلان سروده‌ام

با چشمه‌های اشکور از چشم‌های یار

با دشت‌ها ترانه چوپان سروده‌ام...

 همچنین مجموعه شعر «شکوفه‌های نازکِ اسفند» سروده علی احسانی‌زاده در ۸۸ صفحه با شمارگان ۳۵۰ نسخه و قیمت ۸۰ هزار تومان در نشر یادشده عرضه شده است.

حافظ موسوی در یادداشتی بر این کتاب نوشته است: «من هنوز آقای احسانی‌زاده را ندیده‌ام. از چند سال پیش، هر از گاهی شعرهایش را برایم می‌فرستاد و من اگر نکته‌ای به ذهنم می‌رسید، با او در میان می‌گذاشتم. در شعرهای او سادگی و صمیمیتی بود که مجابم می‌کرد با شاعری طرفم که از خشونت‌ دنیای پیرامون برکنار مانده و جهان شاعرانه‌اش یکسره در تصرف عشق است. خوشحالم که اکنون نخستین دفتر او در دست چاپ است و امیدوارم چاپ این کتاب و بازخورد مثبت آن، انگیزه او را برای گسترش قلمرو شاعرانگی‌اش دوچندان کند.»

نمونه شعری از این شاعر:

گندم منی تو!

 مزارعِ ما را تو زیبا کرده‌ای

 آسیاب‌ها

به اشیاق تو می‌چرخند

جویبارها

به مقصد تو راه می‌افتند.

 اگر تو نبودی

مزرعه نبود

آسیاب نبود

 و شعر از نان می‌افتاد.

 انتهای پیام