حجت‌الاسلام والمسلمین احمد مروی امشب ۲۷ تیرماه، در مراسم اذن عزا در حرم مطهر رضوی اظهار کرد: خداوند را شاکریم که محرمی دیگر، عاشورایی دیگر، به تن کردن لباس سیاهی دیگر و در عزای حسینی شرکت کردن برای بار دیگر را به ما عنایت و این فرصت طلایی، معنوی و بی‌بدیل را برای ما مجدد به وجود آورد.

واقعه عاشورا مصداق روشن کلمه طیبه است

وی اضافه کرد: امسال ۱۳۸۴ سال از واقعه عاشورا می‌گذرد با وجود همه دشمنی‌ها، عداوت‌ها و کنیه‌ورزی‌ها از سوی بنی‌امیه و بنی مروان و پیروان آنان این واقعه هر روز شفاف تر، عمیق‌تر، گسترده‌تر و تاثیر گذارتر می‌شود. حقیقتا این حادثه بزرگ را  یکی از مصادیق روشن و مبرهن آیه ۲۴ در سوره مبارکه ابراهیم است که خداوند فرمود «أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ، عاشورا کلمه طیبه است که اصل آن ثابت و فرع آن در آسمان است».

هیچ قدرتی نمی‌تواند عاشورای حسینی را از ذهن انسان حقیقت طلب پاک کند

تولیت آستان قدس رضوی عنوان کرد: هیچ قدرت و نیروی شیطانی نمی‌تواند عاشورای حسینی را از ذهن انسان‌های طالب حقیقت و آزادی پاک کند. اصل عزاداری در روز عاشورا توسط خالق و آفریننده عاشورا  یعنی حضرت اباعبدالله الحسین(ع) آغاز شد و روضه خوان آن روز خود حضرت اباعبدالله الحسین (ع) است که عاشورا را به وجود آورده است. وقتی پیکرهای حضرت علی اکبر و حضرت قاسم ابن الحسن را به امام تحویل دادند به بانوان اجازه دادند وارد خیمه شوند و بر کشتگان گریه کنند و روضه خوانی آن جلسه را با مرثیه‌ای که خود سرودند بر عهده گرفتند. امام حسین(ع) اولین روضه‌خوان واقعه عاشورا است و روضه‌خوانی امتداد راه امام حسین(ع) است.

وی بیان کرد: در دوران اهل بیت مراسم برای عزاداری امام حسین(ع) بر پا می‌شد و شرایط طوری نبود که عزاداری عمومی و علنی باشد اما از هر فرصتی برای زنده نگه داشتن این حادثه عظیم بشری استفاده کردند تا اواسط قرن چهارم قمری که «احمد معزالدوله دیلمی» حاکم بغداد برای اولین بار دستور داد در روز عاشورا بازار بغداد تعطیل و همه لباس مشکی بپوشند و عزاداری کنند، لذا عزاداری علنی از نیمه دوم قرن چهارم آغاز شد.

مروی ادامه داد: این واقعه روز به روز گسترده‌تر و وسیع‌تر می‌شود و مخاطبان بیشتری نه فقط شیعیان و مسلمانان بلکه ادیان مختلف و صاحبان ادیان مختلف به امام حسین(ع) عشق می‌ورزند و به ایشان ایمان دارند و بر مظلومیت و غربت و جفایی که بنی‌امیه، دشمنان فضیلت و انسانیت به حضرت روا داشتند اشک می‌ریزند و روز به روز عاشورا گستره بیشتری از جغرافیای روحی و جسمی مردم را فتح می‌کند.

تولیت آستان قدس رضوی با طرح این پرسش که منظور از اذن و اجازه عزا چیست؟، گفت:  هر کس در وسع خود برای اباعبدالله عزاداری می‌کند پس اذن چرا؟ دو نگاه به عاشورا می‌توان داشت یک نگاه معمولی و سطحی که این مراسم عزا را برپا کنیم و این آیین سنتی را زنده نگه داشته و نگذاریم نام اباعبدالله از اذهان زدوده شود و با شرکت در مراسم ثوابی نیز کسب می‌کنیم.

وی افزود: اما یک وقت نگاه عمیق‌تر و ژرف‌تر است، اینکه صرفا برگزاری یک آیین سنتی نیست بلکه با برگزاری این مراسم‌ها و حضور در این مراسم می‌خواهیم وفاداری و ایمان خود را به راه نورانی حضرت اثبات کنیم و می‌خواهیم به ندای ملکوتی هل من ناصر ینصرنی لبیک گوییم، می‌خواهیم اعلام کنیم که پیرو راه حسین هستیم و به پیروی از اهل بیت(ع) و رسول خدا(ص) حاضریم برای اسلام، انسانیت، فضیلت و ارزش‌ها از جان و مال و آنچه داریم دست بکشیم.

مروی گفت: اعلام آمادگی برای حرکت در مسیر اباعبدالله اذن و اجازه می‌خواهد بدون اذن نمی‌توان وارد عرصه شد. اذن عزای ما امتداد اذنی است که اصحاب اباعبدالله برای ورود به میدان گرفتند. اولین فردی که اذن ورود به میدان گرفت حر بود و امام به ایشان اجازه دادند. اولین فردی که از بنی‌هاشم اذن گرفت حضرت علی‌اکبر بود و امام بدون درنگ به ایشان اجازه ورود به میدان دادند، اما وقتی حضرت قاسم اذن خواست در ابتدا به ایشان اذن نداد و پس از درخواست مکرر قاسم حضرت به ایشان اذن ورود به میدان گرفت.

تولیت آستان قدس رضوی بیان کرد: امام در روز عاشورا چند مرحله بلند گریه کرد. اول بر بالین برادر بزرگوار خود حضرت ابوالفضل، فرزندان گرامیش علی‌اکبر و علی‌اصغر گریست که دشمن هم شنید، اما این گریه، گریه ضعف، عجز و ناتوانی نبود بلکه گریه عشق و محبت بود امام عواطف دارد. امام انسان کاملی است، کسی که در تمام فضایل، کمالات و خوبی‌ها در نقطه اعلا قرار دارد. امام همه خوبی‌ها و ارزش‌ها را تمام و کمال  دارد و عواطف نیز جزو خوبی هاست. اگر ما به فرزندان خود عاطفه داریم عشق امام که انسان کامل است به فرزندانش به مراتب از ما بیشتر بوده و ارزش همینجاست که انسان آنچه را که بیش از همه علاقه و دوست دارد در راه خدا عطا کند.

وی گفت: ما باید اذن عزا بگیریم تا با برپایی عزا خود را در کلاس تربیتی امام قرار داده، وفاداری، ایمان و اعتقامان را به راه اباعبدالله نشان دهیم و از عمق جان «یا لیتنی» می‌گوییم. اگر ما عزاداری را از این منظر نگاه کنیم برپایی عزاداری اذن می‌خواهد کما اینکه همه اصحاب از امام اذن گرفتند و وارد میدان شدند.

تولیت آستان قدس رضوی ادامه داد: گریه بر امام گریه بر مظلومیت امام است نه بر مظلومیت یک شخص، گریه ما تنها برای شهادت امام حسین(ع) نیست بلکه شهادت امام حسین یعنی قتل تمام فضیلت‌ها، ارزش‌ها و خوبی‌ها یعنی قتل انسانیت و قرآن، لذا باید بر این مظلومیت گریست. عاشورا فقط روز شهادت امام حسین(ع) نیست بلکه آن روز قرآن را تیرباران کردند.

قرآن سوزی ادامه تفکر جاهلیت است

وی ابراز کرد: استمرار این کار همچنان وجود دارد؛ امروز قرآن را تیرباران نمی‌کنند بلکه آتش می‌زنند. قرآن‌سوزی ادامه همان تفکر، جاهلیت، ظلمت و تاریکی است. قرآن را به اسم آزادی آتش می‌زنند، شما که آزادی بیان را قبول دارید چرا اجازه نمی‌دهید یک نفر در مورد هلوکاست حرفی بزند.

مروی گفت: ظاهر این شاید آزادی باشد، اما عمق آن کینه‌ای است که جاهلیت امروز از قرآن و عترت دارند و لذا باید با عزاداری‌های باشکوه، با معنویت، بصیرت‌آفرین، تبیین‌کننده که چرا امام حسین(ع) شهید شد، چون غریب بود، چرا غریب بود، چون تبلیغات سنگین بنی‌امیه اذهان عوام را شست‌وشو داده و خواص را نیز سکوت مرگبار فرا گرفته بود.

تولیت آستان قدس رضوی خاطرنشان کرد: اگر عوام و خواص امام را پشتیبانی می‌کردند این فاجعه بزرگ رخ نمی‌داد. تبلیغات بنی‌امیه چنان تاثیرگذار بود که عده‌ای برای بهشت آمده بودند تا فرزند رسول خدا را بکشند و خواص هم مواضع این تبلیغات سنگین را خنثی نکردند و بی‌تفاوت از این گذشتند.

وی ادامه داد: در مراسم عزاداری تنها به مرثیه‌سرایی بسنده نشود، بلکه باید مراسم معرفت‌افزایی باشد؛ باید در این مراسم راه امام حسین(ع) و تاریخ تبیین شود تا امام حسین از ما راضی شود تا اگر سر دوراهی قرار گرفتیم به امید بهشت راه کوفیان را در پیش نگیریم.

انتهای پیام