به گزارش ایسنا، در غدیر «اولوالأمر» بعد از پیامبر، تا روز قیامت تعیین شدند، تا طمع یک باره قطع شود و همه بدانند که در این باره جای مطرح کردن هوس‌ها نیست. جالب است که در همان آغاز سفر غدیر در مدینه، این آیه «یَا أَیّهَا الَّذِینَ آمَنواْ أَطِیعواْ اللّهَ وَأَطِیعواْ الرَّسولَ وَأوْلِی الأَمْرِ مِنکم» (نساء ۵۹) نازل شد و بارها در اتمام حجت‌ها و نیز دعاهای غدیر به عنوان موضوع اصلی غدیر از آن سخن به میان آمد که غدیر برای تفسیر این آیه است.

غدیر یعنی نشانه هایی از صاحب اختیار مردم

صاحب اختیار ما تعیین شده، و خداوند می‌خواهد با علائم مختلفی او را به ما نشان دهد. آن شخص با عظمتی که در حال رکوع زکات می‌دهد با این علامت معرفی شده تا راه توطئه‌ها بسته شود. در اتمام حجت‌های قرآنی آیه‌ای مطرح شده که در آغاز سفر غدیر در مدینه نازل شد تا نشان دهد برای چه بار سفر بسته‌اند: «إِنَّمَا وَلِیّکم اللّه وَ رَسوله وَالَّذِینَ آمَنواْ الَّذِینَ یقِیمونَ الصَّلاَةَ وَیؤْتونَ الزَّکَاةَ وَهمْ رَاکِعون» (مائده ۵۵).

نذیر و بشیر در غدیر معرفی شدند

خدایا تو را شُـکر که روز قیامت برای دشمنان ولایت عذری باقی نگذاشتی که بگویند برای ما بشیر یا نذیری نیامد. پیامبر، از فراز منبر غدیر با صدای بلند اعلام کرد که من نذیرم و علی بشیر است و به این آیه اشاره داشت که: «أَن تَقولواْ مَا جَاءنَا مِن بَشِیرٍ وَلاَ نَذِیرٍ فَقَدْ جَاءکم بَشِیرٌ وَ نَذِیرٌ وَاللّه عَلَی کلِّ شَیْءٍ قَدِیر» (مائده ۱۹).

چشم دیدن علی را نداشتند

علی(ع) آن قدر به پیامبر اکرم(ص) نزدیک بود که در هر صبح و شام با آن حضرت خلوتی داشت و این بر دیگران گران می‌آمد تا جایی که نسبت پیامبر(ص) و علی(ع) را «سراپا همه گوش» نام نهادند! در حالی که منافقین از یک ارتباط الهی رنج می‌بردند خداوند با آیه مباهله نسبت بین آن دو بزرگوار را جان نفس یکدیگر اعلام کرد. در خطابه غدیر پیامبر،  رسماً این بی تحملی آنان را با قرائت آیه قرآن اعلام کرد که می‌فرماید: «وَمِنْهم الَّذِینَ یؤْذونَ النَّبِیَّ وَیِقولونَ هوَ أذنٌ قلْ أذن خَیْرٍ لَّکمْ یؤْمِن بِاللّهِ وَیؤْمِن لِلْمؤْمِنِینَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِینَ آمَنواْ مِنکمْ وَالَّذِینَ یؤْذونَ رَسولَ اللّهِ لَهمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ» (توبه ۶۱)

قسم کافران خنده آور است

دشمنان غدیر هم کافر شدند، هم کفر گفتند و هم قسم یاد کردند که کفر نگفتند! خداوند هم خبر آنان را در متن قرآن منعکس کرد تا آنان که در آینده تاریخ با این ترفند مردم را گول زنند بدانند که خداوند هشدار لازم را درباره‌شان به مؤمنین داده است. در روز غدیر نازل شدن این آیه گویای همه چیز بود که: «یَحْلِفونَ بِاللّهِ مَا قَالواْ وَلَقَدْ قَالواْ کَلِمَةَ الْکفْرِ وَکَفَرواْ بَعْدَ إِسْلاَمِهِم»   (توبه ۷۴).

امامان غدیر هدایت الهی دارند

امامان غدیر چون هدایت الهی دارند نیازی به هدایت شدن ندارند. چنین رهبرانی را خداوند در غدیر برای هدایت مردم معرفی فرمود که با ضمانت الهی به حق ناب هدایت می‌کنند. اینجاست که هر هدایت‌کننده‌ای را در دنیا نشان دهند کسی خواهد بود که با هدایت دیگری راه یافته و بدون او راه را پیدا نمی‌کرد، به جز معصومین که هدایتشان از طرف ذات مقدس ربوبی است. برای همین پیامبر(ص)، در خطبه غدیر با اشاره به آیه قرآن مردم را از سرکشی در برابر ولایت علی(ع) بازداشت و این آیه را مورد اشاره قرار داد: «أَفَمَن یَهْدِی إِلَی الْحَقِّ أَحَقّ أَن یتَّبَعَ أَمَّن لاَّ یَهِدِّی إِلاَّ أَن یهْدَی» (یونس ۳۵).

تعیین خدا تغییرناپذیر است

مقام ولایت مانند قرآن است که قابل تغییر و تبدیل نیست و سر تعیین الهی همین است که حقیقت محض را به میدان می‌آورد و مانند بشر هر روز تغییر فکر نمی‌دهد. این است که وقتی منافقین از هر حیله ای عاجز می‌شوند و مسئله تبدیل مقام امامت را به میان می‌آورند از قرآن پاسخ می‌شنوند که: «قلْ مَا یَکون لِی أَنْ أبَدِّلَه مِن تِلْقَاء نَفْسِی إِنْ أَتَّبِع إِلاَّ مَا یوحَی إِلَی»    (یونس ۱۵)

غدیریان از کمی افراد وحشت ندارند

همیشه تاریخ نشان داده که مؤمنین در اقلیت اند و نباید به خاطر این قلت، تردید به دل راه دهند یا از وظیفه خود هراسناک شوند. غدیر و ولایت نیز از این کلی مستثنی نیست چنان که در دعاهای غدیر با اشاره به آیه قرآن به این مطلب تصریح شده است که: «وَمَا آمَنَ مَعَه إِلاَّ قَلِیل» (هود ۴۰) و همان گونه که در خطبه غدیر به نفی اکثریت تصریح شده و به این آیه قرآن اشاره شده که «وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهمْ أَکْثَر الْأَوَّلِین» (صافات ۷۱)

با بصیرت کامل همه را به غدیر دعوت می کنیم

راه روشن غدیر آن قدر واضح است که به راحتی می‌توان بدان اشاره کرد، و آن قدر مطمئن است که با بصیرت کامل می‌توان آن را ضابطه دعوت به سوی خداوند قرار داد. این بدان جهت است که ولایت ادامه راه توحید است و از هر گونه شرک و کفری بیزار است. «قلْ هَذِهِ سَبِیلِی أَدْعو إِلَی اللّهِ عَلَی بَصِیرَةٍ أَنَاْ وَمَنِ اتَّبَعَنِی وَسبْحَانَ اللّهِ وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمشْرِکِینَ» (یوسف ۱۰۸).

سلام بر صبر در ولایت علی (ع)

صبر عظیمی بر اهل ولایت علی گذشته تا به امروز آن رسیده است. این بدان معنی است که صراط مستقیم هم دشمنان بسیار دارد و هم طی کردن آن فراز و نشیب‌های بسیاری را در پیش دارد که باید از آن‌ها گذر کرد. این چنین است که هنگام ورود به بهشت ملائکه با سلامی بر صبر به استقبال شیعیان علی، می‌آیند. این را هنگامی که سنگ آسمانی بر فرق دشمن غدیر فرود آمد پیامبر(ص) با تضمین این آیه قرآن در کلام خویش فرمود: «سَلاَمٌ عَلَیْکم بِمَا صَبَرْتمْ فَنِعْمَ عقْبَی الدَّار» (رعد ۲۳).

شیطان دست بردار نیست

بندگانی که حق بندگی را ادا کردند پذیرفتگان ولایت علی(ع) هستند؛ اما شیطان آرام ننشسته و در صدد لکه‌دار کردن چهره منزه آنان است. برای خدا بسیار آسان است که هر قدرتی را از شیطان سلب کند، ولی امتحان الهی برای تعیین درجات شیعیان همچنان ادامه دارد. این است که عده ای همچنان در معرض دام‌های شیطان قرار دارند. این آیه با مطرح شدن در دو قسمت از مراسم غدیر یکی هنگام اعلان ولایت و دیگری هنگام نزول سنگ آسمانی این هشدار را به ما داد که: «إِنَّ عِبَادِی لَیْسَ لَکَ عَلَیْهِمْ سلْطَانٌ إِلاَّ مَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْغَاوِین» (حجر ۴۲).

عذابی عجیب برای دشمن ولایت

ظلم در حق غدیر انکار ولایت علی(ع) و مخالفت با امر اوست. عذاب چنین ظلمی عقاب معمولی نخواهد بود، بلکه عذابی است غیرعادی به بلندای ابدیت و خلود. این را پیامبر،  در خطبه غدیر به عنوان عاقبتی غیر قابل گریز برای دشمنان علی(ع) اعلام کرد و آن را حتمی دانست، و به این آیه اشاره کرد که: «قَالَ أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوْفَ نعَذِّبه ثمَّ یرَدّ إِلَی رَبِّهِ فَیعَذِّبه عَذَابًا نّکْرًا»    (کهف ۸۷).

ملائکه به استقبال دوستان غدیر می آیند

منزلت یک اعتقاد را آن روز که مردم برای حسابرسی جمع می‌شوند می‌توان فهمید. در حالی که خلق اولین و آخرین خود را برای حساب آماده می‌کنند و از عاقبت نامعلوم بر خود می لرزند، ملائکه به پیشواز غدیریان می‌آیند و آنان را با سلام و درود وارد بهشت می‌نمایند. این وعده را پیامبر،  از فراز منبر غدیر با اشاره به این آیه داد که: «لَا یَحْزنهم الْفَزَع الْأَکْبَر وَتَتَلَقَّاهم الْمَلَائِکَة هَذَا یَوْمکم الَّذِی کنتمْ توعَدونَ» (انبیاء ۱۰۳)

بیعت با علی  علیه السلام قیمت با بهشت است

بیعت با علی(ع) به عنوان قبول ولایت و مقام امیرالمؤمنینی او بهشت را تقدیم صاحب آن می‌کند. این بدان معنی است که ایمان و عمل صالح که نتیجه‌اش بهشت است ولایت علی بن ابی طالب(ع) می باشد. این پیام قرآنی را پیامبر(ص) در خطبه غدیر با اشاره به این آیه بیان داشت که: «وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الْأَنفس وَتَلَذّ الْأَعْین وَأَنتمْ فِیهَا خَالِدون».

لذت آنگاه تکمیل شده که در خطبه به آیه قرآن اشاره شده: «إِنَّ الَّذِینَ آمَنوا وَعَمِلوا الصَّالِحَاتِ لَهمْ جَنَّات النَّعِیم» (لقمان ۸، زخرف ۱۱).

امام غدیر به علم الهی متصل است

ما معتقدیم امام غدیر علم به همه چیز دارد و هیچ جهلی به او را ندارد و هیچ سؤالی را بی پاسخ نمی‌گذارد. امامی که صاحب اختیار مطلق مردم است باید هم این گونه باشد و با اتصال به دریای بیکران علم الهی بتواند علم لازم برای رفع نیازهای بشر را در زمانی به بلندای عمر دنیا داشته باشد. در غدیر این اعتقاد با پشتوانه قرآنی اعلام شد که: «إِنَّا نَحْن نحْیِی الْمَوْتَی وَنَکْتب مَا قَدَّموا وَآثَارَهمْ وَکلَّ شَیْءٍ أحْصَیْنَاه فِی إِمَامٍ مبِین» (یس ۱۲) و صاحب این مقام علی بن ابی طالب(ع) معرفی شد که: «وَإِنَّه فِی أمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیم» (زخرف ۴).

امام فقط در نسل پاک محمد (صلوات الله علیه) است

آن امامی که صاحب اختیار مطلق و دارنده دریای علم است باید در نسلی پاک قرار داشته باشد. تا این همه عظمت را با خود حمل نماید. چه کسی جز خداوند می‌تواند این نسل پاک را به ما نشان دهد؟ اوست که از بلندی منبر غدیر به وسیله پیامبرش آن را با استناد به قرآن به ما می‌شناساند. آنجا که می‌فرماید: «وَجَعَلَهَا کَلِمَةً بَاقِیَةً فِی عَقِبِهِ لَعَلَّهمْ یَرْجِعون» (زخرف ۲۸).

صحیفه بود که کربلا را رغم زد

شکی نیست که با نوشتن صحیفه ملعونه ماجرای احراق بیت تا واقعه کربلا یک جا رقم خورد. مهم این است که خداوند در برابر آنان اراده‌ای دارد و از همه اسرار آنان خبردار ست؛ و نوشته های آنان را ثبت فرموده و این را در متن قرآنش اعلام می‌فرماید که: «أَمْ أَبْرَموا أَمْرًا فَإِنَّا مبْرِمونَ أَمْ یَحْسَبونَ أَنَّا لَا نَسْمَع سِرَّهمْ وَنَجْوَاهم بَلَی وَرسلنَا لَدَیْهِمْ یَکْتبون» (زخرف ۷۹-۸۰) و برای اطمینان خاطر آنان می‌فرماید: «مَا یَکون مِن نَّجْوَی ثَلَاثَةٍ إِلَّا هوَ رَابِعهمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هوَ سَادِسهمْ وَلَا أَدْنَی مِن ذَلِکَ وَلَا أَکْثَرَ إِلَّا هوَ مَعَهمْ أَیْنَ مَا کَانوا ثمَّ ینَبِّئهم بِمَا عَمِلوا یَوْمَ الْقِیَامَة» (مجادله ۷).

جای هر شبهه‌ای در غدیر بسته است

خداوند با آن همه لطفی که درباره محبوب‌ترین خلقش حضرت محمد مصطفی(ص) دارد و با مقام عظیمی که به او عنایت فرموده او را از هرگونه اشتباهی مبری ساخته است با این همه برای آنکه دهان شبهه افکنان را به طور کامل بسته باشد، درباره عزیزترین مخلوقاتش سنگین‌ترین وزنه سخن را در ترازو گذاشته و می‌فرماید: اگر کوچک‌ترین سخن ناگفته‌ای به خدا نسبت داده شود رگ حیات او را قطع می‌کنیم! این مطلب آنجا نازل می‌شود که عده ای با شبهه افکنی می‌خواهند نسبت غدیر را به خداوند مورد تشکیک قرار دهند و خدا در پاسخ به آنان می‌فرماید: «تَنزِیلٌ مِّن رَّبِّ الْعَالَمِین وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِیلِ لَأَخَذْنَا مِنْه بِالْیَمِینِ ثمَّ لَقَطَعْنَا مِنْه الْوَتِین» (حاقه ۴۳ – ۵۲)

از وسوسه در ولایت به خدا پناه بریم

از شاخص‌ترین خصلت‌های اهل سقیفه ایجاد شک و شبهه در قلوب اهل ایمان است. این ترفند را پیروان آنان تا قرن‌ها پس از بنیان گذارانشان ادامه داده و می‌دهند. و این گونه حقیقت غدیر را با وسوسه های شیطانی پشت زنگارهای بی ریشه شبهات قرار می‌دهند. باید به خدا پناه بریم از شر وسواس‌های خناسی که تا قیامت وجود خواهند داشت و دست از دسیسه‌های خود بر نخواهند داشت. در غدیر که این توطئه‌ها آغاز شد آیه هم به همانان تفسیر شد که: «قلْ أَعوذ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِکِ النَّاسِ إِلَهِ النَّاسِ مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ الَّذِی یوَسْوِس فِی صدورِ النَّاسِ مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ» (ناس ۱-۶)

انتهای پیام