نفیسه رنگرززاده خراسانی در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص آغاز مسیر ورزشی خود اظهار کرد: تکواندو را از ۱۱ سالگی شروع کردم و در مسابقات کشوری اولین بار سال ۹۱ طلای کشور را کسب کردم و همان سال به تیم ملی راه یافتم. پس از آن نزدیک به ۱۰ دوره‌ است که قهرمانی، نائب قهرمانی و سومی کشور را کسب می‌کنم و به طور متناوب در اردوهای تیم ملی حضور داشتم.

این بانوی تکواندوکار خراسانی در سال ۲۰۱۶ در مسابقات قهرمانی آسیا که در امارات برگزار شد مدال طلا را از آن خود کرد و در جام ریاست جهانی موفق به کسب مدال برنز شد. در سال ۲۰۲۰ موفق شد در جایگاه دوم آسیا بایستد و در مسابقات جام آزاد آسیایی موفق به کسب مدال نقره شد.  

وی در خصوص حمایت‌ها در خراسان رضوی از ورزشکاران، بیان کرد: به طور کلی حمایت از ورزش در خراسان رضوی نسبت به سایر استان‌ها کمتر است. در ادوار گذشته حمایت‌هایی کم و بیش بوده اما ریاست فعلی عملکرد بسیار بهتری دارد. اگر حمایت‌های بیشتری وجود داشت مدال‌های بیشتری کسب می‌کردم اما قریب به دوسال است که مبارزه نمی‌کنم و به مربی‌گری روی آورده‌ام.  

این تکواندوکار خراسانی استعداد تکواندو خراسان رضوی را مطلوب ارزیابی کرد و گفت: باید بستری فراهم شود تا علاوه بر امکانات، مربیان دانش خود را افزایش دهند کمااینکه حمایت فدراسیون، هیات و خانواده تاثیربسزایی دارد. از اداره ورزش تا کنون حمایتی نشدیم به جز اینکه در پایگاه قهرمانی به صورت رایگان از دستگاه‌های بدنسازی استفاده کردیم.

رنگرز زاده در خصوص چالش‌های ورزش بانوان عنوان کرد: در مشهد، ورزش بانوان با کمی دشواری روبه‌رو است به ویژه در ورزش‌های رزمی، متاسفانه خانواده‌ها گمان می‌کنند رشته‌های رزمی روحیه دختران را خشن و مردانه می‌کند این در حالی است که یک مربی خوب تعادل را برقرار می‌کند. تکواندو یک هنر است و در روح و روان انسان تاثیر مثبت دارد. ناگفته نماند ما امروز به دختران مستقل و با اراده نیاز داریم و باید ورزش‌های رزمی را در دختران تقویت کرد.

وی از خاطرات خود در خصوص استفاده از هنرهای رزمی برای دور کردن مزاحمت‌های خیابانی گفت: چندین مرتبه مزاحمتی برای من ایجاد شد که خطر من را تهدید می‌کرد که از تکواندو استفاده کردم و آن مزاحمت رفع شد. یک مرتبه نیز گوشی من در معرض سرقت قرار گرفت که با استفاده از چند فن از این اتفاق جلوگیری کردم.

این تکواندوکار خراسانی ادامه داد: هرکدام از ورزشکاران، مربیان و داوران باید بدانند که برای بالا بردن سطح خود، نباید سایرین را در سطح پایین‌تری نگه داشت. همین باعث پیشرفت شده و در این صورت مدیر هم انگیزه می‌گیرد تا رشد مجموعه‌اش را جدی‌تر در نظر بگیرد. این همبستگی بین مربیان، داوران و تکواندوکاران باید بیشتر باشد.

رنگرز زاده خاطرنشان کرد: حمایت‌های مالی و معنوی قهرمانان باید افزایش یابد چراکه ورزش قهرمانی هزینه‌های بسیاری دارد. ورزشکاران باید تشویق شوند ضمن اینکه قهرمانی قهرمان دیده شود و اندک انگاشته نشود.

انتهای پیام