در این یادداشت آمده است: دومین رویداد بزرگ «ماه امت» در قلعه خیابان مشهد برگزار شد. اولین آن پارسال در گلشهر بود. در این سال‌ها جای چنین رویدادی در کلان‌شهر مشهد خالی بود، به خصوص با تنوع اجتماعی و مذهبی‌ای که در شهر مشهد هست و محلات گوناگونی که شاید تا به حال کمتر چنین رویدادی به خود دیده‌اند.

می‌باید همچنان و بیش از این تمرکززدایی کرد و فعالیت‌های فرهنگی را به نواحی و مناطق مختلف شهر کشاند. البته فعالیت‌های عمرانی و بهبود کیفیت رفاهی این مناطق هم مهم است، ولی چنین رویدادی، می‌تواند راه توسعه‌های شهری را هم هموارتر سازد.

وجه بین‌المللی

در هر دو رویداد پارسال و امسال وجه بین‌المللی آن‌ها خوب بود. مشهد خودش شهری است با گروه‌های وسیعی از مهاجرین، طلاب، دانشجویان و زائرانی از سراسر ایران و جهان. می‌توان این گروه‌ها را محدود ساخت، سایهٔ قیود قانونی و امنیتی را بر آنان سنگین ساخت تا همچنان در رنج و مضیقه باشند (چنان که سال‌ها چنین نگاهی نسبت به مهاجرین افغانستان حاکم بود) و نیز می‌توان این گروه‌ها را به میدان آورد تا در عرصه‌های فرهنگی، علمی و اجتماعی نقش‌آفرینی کنند تا هم ظرفیت‌هایشان بیشتر بروز کند و هم رنج‌ها و آسیب‌های اجتماعی کمتر شود. «ماه امت» در این جهت دوم عمل کرده و بسیار رویکرد مثبتی است.

کیفیت برنامه‌ها

برنامه‌ها شاد بود و جمعیت شرکت‌کننده چشمگیر. این نشان از تشنگی جامعه به خصوص در این مناطق نسبت به چنین رویدادهایی داشت. ولی کیفیت برنامه‌ها امسال به رویداد سال قبل نمی‌رسید. برنامه‌های زنده کمتر بود و اجراهای موسیقی عمدتاً به صورت لب‌خوانی. خوب بود اگر تنوع و تعدد مجری جلسه، برنامه‌های نمایشی و امثال آن، رویداد را دلپذیرتر کند، چیزی که در برنامهٔ پارسال محسوس‌تر بود. شاید به خاطر کمبود امکانات بود و اوضاع نابسامان اقتصادی که نهادها و سازمان‌ها را هم فقیر ساخته است.

ضرورت تنوع بیشتر مذهبی

قلعه خیابان و مناطق مجاور، یک جمعیت قابل توجه اهل سنت دارد. انتظار می‌رفت همچنان که در رویداد اول در گلشهر جامعهٔ مهاجر حضور پررنگی داشت، در برنامه‌ٔ امسال حضور اهل سنت پررنگ‌تر باشد. مثلاً می‌شد جلسه دو مجری داشته باشد یک شیعه و یک سنی. چنان که پارسال یک ایرانی و یک افغانستانی بودند. در این صورت مجری برنامه هم دست تنها نمی‌بود و ناچار نمی‌شد وقت زیادی از برنامه را با صحبت‌کردن‌های گاه طولانی خودش پُر کند.

در هر حال باید این رویداد خوب را تحسین کرد، به دست‌اندرکاران آن خداقوت گفت و امیدوار بود که سال‌های آینده، به صورت پربارتر تداوم یابد.

انتهای پیام