منصور ربیعه در گفت‌وگو با ایسنا در خصوص حضور در دوره دانش‌افزایی مدرسان مربیگری فوتبال که فروردین‌ماه سال جاری با حضور مانوئل خمز سرمربی تراکتور و از مدرسان یوفا برگزار شد، اظهار کرد: در ابتدا باید از میزبانی باشگاه تراکتور و آقای هوشنگ نصیرزاده مدیرعامل این باشگاه ابراهیم شکوری سرپرست کمیته آموزرش فدراسیون که برای برگزاری این دوره سنگ تمام گذاشتند تشکر کنم. آقای خمز با توجه به دانش و روحیات و خصوصیاتی که دارد به نظرم برای فوتبال ایران می‌تواند بسیار تأثیرگذار باشد و همین موضوع را می‌توان در بازی‌های تراکتور نیز مشاهده کرد.

وی ادامه داد: در کلاسی که برگزار شد آقای خمز روی فوتبال مالکانه تأکید داشت و بسیار علاقه‌مند بود که بازیسازی از دروازه‌بان و از خط دفاع آغاز شود. می‌بینیم که او در تراکتور هم به همین شیوه عمل می‌کند و منجر به تغییرات خوبی در تیم تراکتور شده است. البته او از وضعیت زمین‌های فوتبال و توپ‌ها در فوتبال ایران ناراضی بود و اشاره داشت که این دو فاکتور در فوتبال ایران شرایط خوبی ندارند و به همین دلیل نمی‌توان فوتبال خوبی ارائه داد.

این مربی فوتبال درباره تأثیر حضور مربیان خارجی چون خمز و مورایس در فوتبال ایران نیز خاطرنشان کرد: من فکر می‌کنم حضور این مربیان بسیار تأثیرگذار بوده است زیرا به نظر من فوتبال برای ایران یک رشته وارداتی است و وقتی وارداتی است ما باید بتوانیم افرادی را وارد کشور کنیم که بتوانند دانش لازم را به فوتبال ایران منتقل کنند. حتی معتقدم این دو مربی خارجی از نظر شخصیتی می‌توانند نوع رفتار حرفه‌ای را به فوتبال ایران که متأسفانه کمی درگیری و حواشی در آن زیاد است، انتقال دهند. البته ساپینتو سرمربی استقلال نیز از نظر فنی مربی خوبی است اما از نظر اخلاقی چندان راضی کننده عمل نکرده است.

وی بیان کرد: من معتقدم با حضور مربیانی چون خمز، فوتبال ایران می‌تواند چندین گام رو به جلو پیشرفت داشته باشد. حتی ورود بازیکنان خارجی نیز می‌تواند چنین تأثیری روی فوتبال ایران داشته باشد. آیاندا پاتوسی زمانی که در فولاد بود چندین جلسه در تیم امید فولاد به تمرین پرداخت که به تک تک بازیکنان تأکید داشتم به حرکات او و نوع ضربه زدن‌هایش به توپ توجه کنند زیرا معتقدم بودم تمام حرکات او واقعاً یک کلاس درس بود.

ربیعه عنوان کرد: به نظر من به همین دلیل است که گفته می‌شود وقتی قرار است مربی یا بازیکن خارجی وارد فوتبال یک کشور شود باید یک سر و گردن از مربیان و بازیکنان آن کشور بالاتر باشد تا بتواند تجربیات خود را به فوتبال آن کشور انتقال دهد. زمانی که رونالدو به عربستان رفت خیلی روی او مانور دادند و عنوان شد هیچ بازیکنی بزرگ‌تر از باشگاه نیست اما دیدیم که رونالدو از باشگاه النصر بزرگ‌تر است و حضورش باعث شده که اکنون تمام دنیا بازی‌های تیم النصر را ببیند. پس یک بازیکن تا این حد می‌تواند از نظر فنی و شخصیتی روی فوتبال یک کشور تأثیرگذار باشد البته به شرطی که آن فوتبالیست از شرایط بهتری نسبت به فوتبالیست‌های ایرانی برخوردار باشد.

انتهای پیام