به گزارش ایسنا و به نقل از نیویورک‌تایمز، دستورالعملی که شرکت‌کنندگان رئالیتی‌شو جدید هلند باید دنبال کنند،‌ از قرار زیر است:‌ بر اساس توصیفات مربوط به قرن‌ها قبل نقاشی‌هایی خلق کنید که اکنون وجود ندارد. همچنین سعی کنید این نقاشی‌ها شبیه به آثار «ورمیر»‌ باشند.

این در حقیقت شرح کوچکی از برنامه رئالیتی‌شو هلندی است که در آن دو نقاش حرفه‌ای به همراه ده‌ها هنرمند تازه‌کار برای بازخلق آثار هنری از دست رفته «ورمیر»،‌ نقاش چیره‌دست قرن هفدهم رقابت می‌کنند. نتایج کار آن‌ها توسط متخصصان «ورمیر»‌ از موزه ملی آمستردام، موزه ملی هلند در آمستردام و موزه مائریتشویس در لاهه داوری می‌شود.

این برنامه تلویزیونی که «ورمیر جدید»‌ نام دارد از دوازدهم فوریه آغاز شده است و برای همزمان شدن با نمایشگاه بزرگ این نقاش در موزه ملی آمستردام برنامه‌ریزی شده است. این نمایشگاه بزرگ‌ترین مجموعه آثار این هنرمند را همزمان به نمایش خواهد گذاشت. اما این برنامه تلویزیونی یک ساعته، تا حدی برای بینندگانی است که ممکن است از قدم زدن در موزه احساس راحتی نکنند.

این مجموعه شش قسمتی در ۱۹ مارس به پایان می رسد.

مدیر شبکه «Omroep MAX» که این برنامه از آن پخش می‌شود درباره این رئالیتی‌شو گفت:‌ «این برنامه نسبت به بسیاری از برنامه‌های دیگری که پخش می‌کنیم از جمله مستند و سریال‌های نمایشی امتیاز بهتری دارد. آنچه درباره این برنامه اهمیت دارد این است که برنامه در مورد هنر و فرهنگ است، اما به روشی بسیار ملموس‌تر ساخته شده است.»

«پیتر روئلوفز»‌ متولی نمایشگاه ورمیر در موزه ملی آمستردام و یکی از داوران این برنامه بیان کرد: «موفقیت برنامه «ورمیر جدید»‌ نشان‌دهنده علاقه فزاینده به این هنرمند حین برگزاری نمایشگاه بزرگ او است. این ایده که مردم از سراسر جهان برای این نمایشگاه به هلند می‌آیند باعث می‌شود مردم هلند به این نتیجه برسند که این مسئله یک چیز کاملا خاص است. ورمیر محبوب است و اکنون مردم می‌خواهند درباره او بیشتر بدانند.‌»

موزه ملی آمستردام در کمتر از چهار روز بیش از ۴۵۰,۰۰۰ بلیت برای این نمایشگاه فروخت.

«روئلوفز» گفت این موزه سعی دارد روش‌هایی برای فروش بلیت‌های بیشتر پیدا کند که از جمله آن‌ها به افزایش ساعت فعالیت نمایشگاه یا افزایش ظرفیت بازدیدکنندگان در هر نوبت می‌توان اشاره کرد. 

بلیت‌های اضافی در ۶ مارس ارائه می‌شوند و احتمالاً به سرعت خریداری می‌شوند.

در این زمینه بیشتر بخوانید:

• ۵ نکته درباره خالق «دختری با گوشواره مروارید»
• این یک نمایشگاه معمولی نیست!
• خالق «دختری با گوشواره مروارید»‌ هنوز مرموز است
• محتوای نامه در این نقاشی چیست؟
• به جای ۵ ساعت در عرض چند دقیقه این موزه را تماشا کنید

افرادی که به اندازه کافی خوش‌شانس باشند که بتوانند وارد نمایشگاه شوند می‌توانند ۲۸ تابلوی ورمیر را تماشا کنند. این ۲۸ تابلو تقریبا سه چهارم از ۳۵ تابلو نقاشی محسوب می‌شوند که از این هنرمند به جای مانده است. کارشناسان دریافتند که دست کم شش تابلو از ورمیر گم‌شده یا از بین رفته‌اند. برخی از آنها از قرن هفدهم تاکنون دیده نشده‌اند و یکی از آنها دهه‌ها پیش از یک موزه به سرقت رفت و هرگز پیدا نشد.

هدف از برنامه «ورمیر جدید» این است که هنرمندان معاصر بار دیگر به این نقاشی‌ها جان ببخشند. 

در این برنامه دو گروه هنرمند وجود دارد که با همدیگر رقابت می‌کنند. برای هر قسمت، تهیه‌کنندگان دو نقاش حرفه‌ای را انتخاب کرده‌اند تا نقاشی‌ای خلق کنند که شبیه چیزی است که ورمیر ممکن است کشیده باشد. به آن‌ها چهار ماه فرصت داده شد تا این کار را با راهنمایی کارشناسان هنری و متصدیانی انجام دهند که نکات و سرنخ‌هایی در مورد تکنیک‌های نقاشی ورمیر، مواد و وسایلی که استفاده می‌کرد را به آنها ارائه کردند.

در هر قسمت همچنین چهار هنرمند آماتور در شاخه به نام «شاخه آزاد»‌، تفسیرهای امروزی این نقاشی‌های گمشده را خلق می‌کنند.

در هر قسمت دو اثر هنری از هر یک از این شاخه‌ها به عنوان برنده انتخاب می‌شود.

داوران این برنامه، «روئلوفز»‌ از موزه ملی آمستردام و «ابی وندیور»‌ از موزه «مائریتشویس» را شامل می‌شوند.

ما از پنچ تابلو گمشده ورمیر فقط از طریق توضیحاتی اطلاع داریم که از اسناد مزایده‌های مربوط به حوالی ۱۶۷۵ میلادی باقی مانده است.

برای مثال،‌ دو منظره شهری نقاشی‌شده توسط «ورمیر»‌ یعنی «نمایی از دلفت»‌ و «‌خیابان کوچک» همچنان باقی مانده است و هر دو هم‌اکنون در موزه ملی آمستردام به نمایش گذاشته شده‌اند. اما بر اساس کاتالوگ یک مزایده در قرن هفدهم میلادی «ورمیر»‌ سومین نقاشی منظره را هم خلق کرده بود. نقاشی که به عنوان تابلوی تصویرگر نمایی از برخی‌های خانه‌های دلفت توصیف شده بود. در قسمت دوم،‌ شرکت‌کنندگان سعی می‌کنند این نقاشی را دوباره خلق کنند: «دومین خیابان کوچک».

دیگر نقاشی «ورمیر»‌ که با عنوان «کنسرت» خلق شده بود،‌ تا سال ۱۹۹۰ میلادی در موزه «ایزابل استورات گاردنر»‌ به نمایش گذاشته شده بود،‌ تا اینکه در یکی از بزرگ‌ترین سرقت‌های هنری حل‌نشده جهان ربوده شد. این نقاشی هرگز پیدا نشد. در قسمت چهارم، هنرمندان سعی می‌کنند این نقاشی را بر اساس عکس‌های موجود  بازخلق کنند.

شش تابلوی برنده‌ی آماتورها در موزه «Prinsenhof» به نمایش گذاشته می‌شوند و نقاشی‌های برگزیده اثر هنرمندان حرفه‌ای نیز در موزه مائریتشویس نصب می‌شوند.

انتهای پیام