روز "مادر" پر است از خاطرات شیرین و یادآوری محبت ها و مهربانی های مادران. فرصت دید و بازدید و دور هم جمع شدن ها و هدیه دادن ها و هدیه گرفتن ها.

اما در این بین مادرانی هستند که روز مادر برایشان روز دلتنگی است. زنانی که سرپرست خانوارند و یک تنه در برابر مشکلات زندگی ایستاده اند و نه فقط وظایف مادرانه بلکه سختی کار مردانه را نیز به دوش می کشند ولی این بخش از وجودشان هیچگاه دیده نمی شود و در همه اینها دردهایی هست که شاید برای همیشه ناگفته می ماند.

هر سال روز مادر که می شود غصه وجودم را می گیرد؛ دخترم اکنون ۱۶ سال دارد ولی من فقط چهار سال برایش مادری کردم...

یک جمله کوتاه ولی پر از حرف های گفته و ناگفته. اینها بخشی از صحبت های یکی از صدها مادری است که به ناچار مجبور به ترک فرزند خود شده‌اند.

م.احمدی در گفت‌وگو با ایسنا از سرگذشتش می گوید: «با سن کم و بدون هیچ تجربه ای از زندگی مشترک و صرفا برای رهایی از آزار و اذیت های نامادری دست به یک انتخاب اشتباه زدم و با مردی که اصلا نمی شناختمش، ازدواج کردم. مرد خوبی بود ولی هیچ تفاهم و تناسبی با هم نداشتیم، هیچ وقت حرف همدیگر را نفهمیدیم. آن شش سالی هم که زیر یک سقف بودیم ۶۰۰ بار تا پای طلاق رفتیم ولی هر بار با وساطت ها و بدون اینکه مسئله اصلی مشکلاتمان حل شود، به زندگی مشترکمان برگشتیم.

حتی آمدن دخترم هم نتوانست نقطه اشتراک ما باشد و سرانجام شوهرم به جای حل مشکل راه اشتباه را انتخاب کرد و کارش به جایی که نباید رسید و من به ناچار راهم را از او جدا کردم. با توجه به اینکه خانواده حمایتگری نداشتم و به لحاظ مالی نیز توانمند نبودم، نمی توانستم خودم را تامین کنم؛ چه برسد به برآوردن نیازهای مالی و مادی دخترم.

نمی خواستم شرمنده دخترم باشم. اگر پیش پدر و خانواده پدری اش می ماند قطعا امکانات رفاهی بیشتری در اختیارش قرار می گرفت. من برای اینکه بتوانم به لحاظ اقتصادی خودم را تامین کنم ساعات زیادی را باید سر کار بودم و نگهداری از یک دختر زیبای کوچک که فقط چهار سال داشت، آن هم دست تنها واقعا برایم سخت بود.

صرفا به خاطر آرامش و رفاه حال جگر گوشه ام او را به خانواده پدری اش سپردم. گفتنش آسان است ولی آن روزها به قدری سخت گذشت که حتی یادآوری خاطرات برایم سخت است.

چند باری همدیگر را دیدیم ولی هر بار که با هزار منت و خواهش از همسرم، اجازه می داد دخترم به دیدارم بیاید، دو هوایی می شد و وقتی پیش خانواده پدری اش باز می گشت تا مدت ها بی قراری می کرد لذا تصمیم گرفتم بار دیگر پا روی دلم بگذارم و برای آرامش دخترم از دور جویای حالش باشم. بعد هم که با مرد دیگری ازدواج کردم و به ناچار همان ارتباط اندک با دخترم کمتر شد.

از کودکی روز مادر برایم دلتنگ ترین روز عمرم بود. مادرم جدا شده بود و با مرد دیگری ازدواج کرده بود و من سال ها او را ندیدم و اکنون مادری هستم که کودکم کنارم نیست. دخترم ۱۶ سال دارد و من شاهد قد کشیدنش نبودم».

لزوم شناخت چالش‌های پیش روی مادران مجرد

غزل پورنسائی، فوق دکترای روانشناسی تربیتی و عضو هیئت علمی دانشگاه در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: بسیاری از زنان سرپرست خانوار و مادران مجرد دارای مشکلات عدیده از جمله مشکلات مسکن، محدودیت های اجتماع، محدودیت های خانواده، مشکلات ازدواج مجدد، مشکلات روحی و تنهایی هستند.

وی با بیان اینکه مشکلات فرهنگی همچنین مشکلات زیرساختی و اجتماعی باعث می‌شود تا برنامه های حمایتی از زنان سرپرست خانوار و مادران مجرد با چالش مواجه شود، گفت: تقویت قوانین حمایت از این زنان، افزایش توانمندی‌ها، افزایش تاب آوری‌، آموزش به این افراد جهت کسب مهارت و فرهنگ سازی در سطح اجتماع جهت تغییر نگاه، عدم محدودیت اجتماعی در حد متعارف خانوادگی و در نظر گرفتن تسهیلات مالی به این افراد تا اندازه ای توان این زنان را بالا می برد.

این روانشناس تاکید کرد: وجود کلاس های روانشناختی رایگان برای این افراد می تواند آنها را برای مواجهه با چالش های زندگی آماده تر کند؛ به عبارتی پیشگیری اولیه، ثانویه و ثالثیه می تواند از آسیب های بعدی ناشی از چالش های سرپرست خانوار بودن و مشکلات سرپرستی فرزندان در مادران مجرد مثمر ثمر باشد.

حمایت قانون از مادران مطلقه برای دیدار فرزند

زهرا فتحی، کارشناس حقوق نیز در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: در رابطه با نگهداری و حضانت طفل در آموزه‌های شرعی و قانون مدنی مسائل مربوطه وجود دارد.

وی با بیان اینکه از ماده ۱۱۶۸ تا ماده ۱۱۷۲ قانون مدنی به تفصیل در مورد حضانت، نگهداری از طفل و تعیین قیم به صورت کاملا واضح و مشخص بیان شده است، گفت: در ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی آمده: برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است.

این کارشناس حقوق با اشاره به تبصره ای که در این مورد وجود دارد، افزود: بعد از هفت سالگی در صورت حدوث اختلاف، حضانت طفل با رعایت مصلحت کودک به تشخیص دادگاه می‌باشد.

فتحی اضافه کرد: طبق ماده ۱۱۷۰ قانون مدنی اگر مادر در مدتی که حضانت طفل با او است مبتلا به جنون شود یا با دیگری شوهر کند حق حضانت با پدر خواهد بود.

وی گفت: همچنین در ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی؛ در صورتی که به علت طلاق یا به هر علت دیگر ابوین طفل در یک منزل سکونت نداشته باشند هر یک از ابوین که طفل تحت‌ حضانت او نمی‌باشد حق ملاقات طفل خود را دارد؛ تعیین زمان و مکان ملاقات و سایر جزئیات مربوطه به آن در صورت اختلاف بین ابوین با محکمه ‌است.

وی متذکر شد: ملاقات با فرزند حق والدین است و چنانچه یکی از ابوین در صورت حضانت اجازه دیدار را به طرف مقابل ندهد فرد متقاضی دیدار فرزند با مراجعه به دادگاه دادخواست اجازه ملاقات با طفل مشترک را به دادگاه ارائه کرده و دادگاه فرد مقابل را محکوم می کند تا در ساعت و زمان مشخص فرزند را در یک مکان خاص ببیند که این حکم ضمانت اجرایی دارد.

به نظر می‌رسد اگر مادر و پدر به هر دلیل ناچار به جدا کردن راه زندگی خود شدند، با در نظر گرفتن مصالح کودک همچنین الزام به قوانین شرعی و قانونی که برای مادران در دیدار و سرپرستی کودکان در نظر گرفته شده، روز مادر برای همه مادران ایران اسلامی روز زیبا و خاطره انگیزی خواهد بود و دیگر آغوش مادرانی که دور از فرزند هستند در این روز زیبا، غصه دلتنگی نخواهد داشت.

انتهای پیام