محمود طالبی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: سالیان سال است که مردم استان اقدام به کشت صنوبر کرده‌اند و دارای قدمتی چند صد ساله است.

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری افزود: شاید بتوان گفت یکی از دلایلی که موجب شده مردم سال‌ها پیش صنوبرها را به کشت‌های زراعی تبدیل کنند، افزایش قیمت چوب‌های وارداتی و چوب‌های داخل کشور بوده است اما اکنون این‌گونه نیست.

وی با اشاره به وجود ۳۲ هزار هکتار صنوبرکاری در کشور، تصریح کرد: از این میزان ۱۵۸۰ هکتار صنوبرکاری مربوط به چهارمحال و بختیاری بوده که بعد از استان‌های گیلان، آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی و زنجان رتبه پنجم را به خود اختصاص داده است، اما می‌توان گفت صنوبرکاری قابلیتی فراموش شده در استان است.

طالبی توضیح داد: کشت صنوبر معمولا در کنار روخانه‌ها، مناطقی که امکان کشت محصولات کشاورزی ندارند و اراضی دارای سطح ایستابی بالا، است که با توجه به درآمد بالای آن صنوبرکاری توصیه می‌شود.

عضو هیات علمی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی چهارمحال و بختیاری ادامه داد: عمده صنوبرکاری‌ها در شهرستان‌های فارسان و کیار متمرکز شده، به طوری‌که ۹۵۰ هکتار از صنوبرها در شهرستان فارسان و حدود ۲۹۰ هکتار مربوط به شهرستان کیار است، البته مناطقی از استان که دارای اقلیم گرم بوده قابلیت خوبی برای توسعه صنوبرکاری است.

طالبی تاکید کرد: تنها مشکل این نوع کشت دیربازده بودن آن است، یعنی دوره بهره‌برداری بین ۱۳ تا ۲۰ سال است که در این سال‌ها بهره‌بردار می‌تواند به منظور مواجه نشدن با مشکلات معیشتی  اقدام به کشت‌ محصولات زراعی و دارویی کند، این در حالیست که اگر بیشه‌ای به صورت اصولی کشت شود درآمد بالایی نصیب بهره‌بردار خواهد شد.

وی خاطرنشان کرد: در بسیاری از مناطق شیب‌دار محصولاتی همچون گندم و جو کشت می‌شود که با بارندگی‌های شدید و بعد از گذشت دو سال خاک آن مناطق دچار فرسایش شده و نمی‌توان کشتی انجام داد، بنابراین در سطوح شیب‌دار امکان زراعت چوب وجود دارد که این کار می‌تواند به وسیله آبیاری قطره‌ای و به منظور حفظ آب و خاک انجام شود.

انتهای پیام