ناصر شهبازی در  گفت و گو با ایسنا درباره ی اظهارات فرانک پرتو آذر ملی پوش دوچرخه سواری ایران که به دلیل اشتباهات سرپرست، مدال کوهستان قهرمانی آسیا ۲۰۲۲ را از دست داد، بیان کرد: پرتوآذر می‌گوید تمام تجهیزات را خودش آورده بود در حالی که یک جفت طوقه با خود داشت که هر سال نیز این طوقه ها را می آورد و می برد و معمولا رکابزنان حرفه ای این کار را انجام می دهند و لنگ فدراسیون نمی مانند، چون همه می دانند که شرایط فدراسیون چگونه است. من خودم ۱۵ سال ملی پوش بوده ام و برای اینکه کار روی زمین نماند و کمک کنم با تیم اعزام شدم. طبق برنامه ریزی که من کرده بودم، تمام لوازم و تجهیزات همراه تیم بود.

او در مورد اینکه پرتوآذر عنوان کرده که اگر سرپرست برای زمان پنچر شدن دوچرخه برنامه ریزی داشت، زمان کمتری از دست می داد، گفت: پرتو آذر به گونه ای پنچر کرده بود که هر تجهیزات دیگری هم در همان منطقه که پنچر کرد همراه داشت، باز هم راه به جایی نمی‌برد چون طوقه به گونه ای به سنگ برخورد کرده بود که کل باد لاستیک خالی شده بود. از طرفی ما فقط در محدوده ای که مسیر مشخص کرده است، مجاز هستیم که پنچرگیری یا نقص فنی دوچرخه را برطرف کنیم و تمام تجهیزات را به همراه داشتیم و حتی یک دوچرخه همان جا گذاشته بودیم. طوقه زیر ۳۰ ثانیه عوض شد. حسین زنجانیان که خود ملی پوش است و مکانیسین نیز است در آن منطقه حضور داشت و کارها را انجام داد و فیلمش موجود است. اینکه پرتوآذر زمان زیادی را از دست داد، درست است اما اینکه ورزشکار بخواهد به نوعی نتیجه خود را با این مسائل پوشش بدهد، طبیعی است.

شهبازی در پاسخ به این پرسش که یعنی همه امکانات را همراه داشتید؟ گفت: بله همه امکانات را داشتیم و فیلم و عکس آن هم موجود است.

سرپرست تیم ملی دوچرخه سواری کوهستان در پاسخ پرسش دیگری مبنی براینکه چرا شماره ورزشکار را فراموش کرده همراه خود ببرد؟ تصریح کرد: متاسفانه شماره را جا گذاشتیم! یک ساعت قبل از مسابقه متوجه شدیم که شماره را نیاورده ایم اما نمی توانستیم که دوباره برگردیم و شماره را بیاوریم. با این حال شماره ها نزد کمیسر مسابقات بود و پرتو آذر شخصا شماره را گرفت و روی دوچرخه نصب کرد و زمانی که در خط استارت قرار گرفت، متوجه شد که شماره را اشتباه گرفته است. او چون زبانش خوب است و کاپ جهانی شرکت می‌کند دیگر من استارت لیست را چک نکردم که ببینم شماره را درست گرفته است یا نه! پرتوآذر در سنی است که به او اعتماد کردم و اگر ورزشکار جوانان بود هیچ موقع این کار را نمی کردم و سهل انگاری خود او بود. با این حال دوباره من برگشتم شماره درست را گرفتم اما زمان زیادی اضافه شد.

او در پاسخ به این پرسش که چرا به عنوان سرپرست فراموش کرده است شماره ورزشکار را بیاورد؟ گفت: بارکاری روی من زیاد بود!

شهبازی در پاسخ به پرسش دیگری مبنی بر اینکه وظیفه سرپرست کاملا مشخص است و همه می‌دانند که سرپرست  در مسابقه وظایف زیادی بر عهده دارد و چرا آوردن شماره ورزشکار را فراموش کرده است و پس از آن نیز خود شماره ورزشکار را چک نکرده است و اکنون این سهل انگاری را گردن ورزشکار می اندازد؟ تصریح کرد: پرتوآذر ورزشکار معمولی نیست. از طرفی همه می‌دانستند که تیم با یک نفر جمع نمی شود و من قبلا هم گفته بودم به یک شرط می آیم که ورزشکاران هم کمک کنند. اگر می‌دانستم فرانک پرتو آذر و فراز شکری در تیم نیستند به هیچ عنوان این تیم را سرپرستی نمی کردم. من اشتباهم را می پذیرم اما قرار بود همه کار گروهی کنیم.

او در مورد اینکه که اگر نمی‌توانست وظایف سرپرستی را قبول کند، نباید اعزام می شد، تاکید کرد: از اول هم گفته بودم که نفراتی مانند فراز شکری و فرانک پرتوآذر باید با ما همکاری کنند چون پول نیست که فرد دیگری اعزام شود.

سرپرست تیم در پاسخ به این پرسش که چرا قبل از اعزام غلتک ها را چک نکرد تا از سالم ماندن آنها مطمئن شود؟ تصریح کرد: ما دقیقه ۹۰ اعزام شدیم و فرصت چک کردن غلتک ها را نداشتیم. به گفته خود  انباردار، غلتک‌ها سالم بودند. غلتک‌ها را پلمب شده به ما تحویل دادند و فرصتی برای چک کردن نداشتیم. یکی از غلتک ها مشکل داشت اما کارمان لنگ نماند و همه کارها به موقع انجام شد. اینکه غلتک مشکل داشته مقصر من نیستم. مقصر کسی است که در انبار این وسایل را چک نمی‌کند.

شهبازی در مورد اینکه قهرمانی آسیا یک بار در سال برگزار می شود و با توجه به هزینه هایی که شده انتظار می رود که تیم ملی ایران با هماهنگی بهتر و حرفه ای تر در این مسابقات شرکت کند تا شانس کسب مدال خود را از دست ندهد، گفت: من خودم ۱۵سال ملی پوش بودم و شخصا خودم همه تجهیزات را همراه می بردم چون هیچ فدراسیونی تجهیزات را به صورت کامل نداشته است. برای اعزام تیم هم مشکل مالی وجود داشت و اسامی سه نفر را برای ویزا ارسال کرده بودند و با استفاده از اسپانسری نفرات جوان تر را اعزام کردیم تا تجربه کسب کنند.

انتهای پیام