به نقل از هلث، نتایج تحقیقات جدید نشان داده است که قرص معمولی دیابت به نام تیازولیدیندیون‌ها (TZDs) می‌تواند خطر ابتلا به بیماری آلزایمر را کاهش دهد.

این داروی درمان دیابت که به راحتی در دسترس است برای افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ تجویز  و یک یا دو بار در روز مصرف می‌شود. آنها مقاومت به انسولین را هدف قرار می‌دهند و هورمون را قادر می‌سازند تا کنترل گلوکز را بهبود بخشد.

در مطالعه‌ای که بر روی بیش از نیم میلیون بیمار انجام شد، احتمال ابتلا به آلزایمر در افرادی که این قرص‌ها را مصرف می‌کردند ۲۲ درصد کمتر بود.

دکتر جین ژو، سرپرست گروه تحقیق از دانشگاه آریزونا گفت: دیابت نوع ۲ با افزایش خطر ابتلا به زوال عقل ازجمله دو زیرگروه اصلی آن، بیماری آلزایمر و دمانس عروقی (VaD) مرتبط است.

هم دیابت و هم آلزایمر با گردش خون ضعیف ارتباط دارند و تیازولیدیندیون‌ها می‌توانند با کاهش کلسترول بد و کاهش فشار خون به مقابله با آن کمک کنند. این دارو جریان خون را افزایش می‌دهد تا اکسیژن بیشتری به مغز برسد که به کاهش علائم آلزایمر کمک می‌کند.

این مطالعه گسترده، سوابق سلامتی آمریکایی‌هایی را که بین ژانویه ۲۰۰۰ تا دسامبر ۲۰۱۹ مبتلا به دیابت نوع ۲ تشخیص داده شده بودند، ردیابی کرد. موارد آلزایمر و دمانس عروقی به ترتیب ۱۱ و ۵۷ درصد در میان افرادی که با آکتوس (Actos) یا آواندیا (Avandia) و تیازولیدیندیون‌ها دیگر درمان شدند در مقایسه با افراد تحت درمان با داروهایی مانند متفورمین یا سولفونیل اوره کاهش یافت.

دکتر ژو اظهار کرد: بیماری‌های عروقی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می‌دهند بنابراین کاهش تیازولیدیندیون‌ها در دمانس عروقی ممکن است پیشرفت آلزایمر را نیز کاهش دهد. برخی از مطالعات که تیازولیدیندیون‌ها را با دارونما یا مراقبت‌های استاندارد در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مقایسه می‌کنند، کاهش خطر ابتلا به آلزایمر را گزارش کرده‌اند.

تصور می‌شود که عوامل سبک زندگی مانند دیابت نوع ۲، نقش کلیدی در ایجاد آلزایمر دارند.

دکتر ژو توضیح داد: نتایج این مطالعه همچنین نشان داد که تیازولیدیندیون‌ها در بیماران دارای اضافه وزن یا چاق محافظت بیشتری دارند و ممکن است تیازولیدیندیون‌ها منجر به کاهش چاقی مرکزی  عامل خطر شناخته شده برای زوال عقل شوند.

این امر امکان مقابله با زوال عقل را از طریق قرص‌های پیشگیرانه باز می‌کند، اگرچه همه داروهای دیابت کاهش خطر یکسانی نداشتند و مصرف‌کننده سولفونیل اوره ۱۲ درصد بیشتر از کسانی که متفورمین دریافت می‌کردند در معرض ابتلا به زوال عقل بودند.

دکتر ژو گفت: مطالعات آینده برای استفاده مجدد از داروهای ضد دیابت خوراکی برای پیشگیری از زوال عقل ممکن است اولویت‌بندی تیازولیدیندیون‌ها را در نظر بگیرد. مصرف‌کنندگان سولفونیل اوره می‌توانند در مقایسه با مصرف‌کنندگان متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها در معرض خطر بالای زوال عقل باشند بنابراین، نظارت منظم بر عملکردهای شناختی در این جمعیت مهم‌تر است.

مکمل سولفونیل اوره با متفورمین یا تیازولیدیندیون‌ها ممکن است تا حدی اثرات جانبی زوال عقل آن را جبران کند.

آلزایمر و سایر اشکال زوال عقل بیش از ۹۲۰هزار نفر در بریتانیا را تحت تاثیر قرار می‌دهد و این رقم در دهه آینده به سرعت افزایش خواهد یافت. تمرکز بر این اقدامات پیشگیرانه که در حال حاضر وجود دارد می‌تواند تا حدودی مانع از ابتلای افراد به زوال عقل شود.

انتهای پیام