به گزارش ایسنا، حضور در رویدادهای فرهنگی هنری بین‌المللی، نسبت به گذشته که دشواری‌هایی داشت، مخصوصا برای حضورهای شخصی و غیردولتی، دشوارتر هم شده است. تبعات دوران همه‌گیری ویروس کرونای جدید بر وجوه محتلف سفر، مثلا دریافت ویزای کشورها ازجمله حوزه شینگن، تاثیر گذاشته است. همچنین گرانی اقامتگاه‌ها در دیگر کشورها در نتیجه‌ی از سر گذراندن دو سال رکود دوران کرونا و نیز گرانی‌های ناشی از جنگ روسیه با اوکراین، به‌انضمام گرانی بلیت پروازهای خارجی که علاوه بر همان علت جبران رکود دوران کرونا و نیز بحران اقتصادی در غرب، از تعطیلی پروازهای ایرلاین‌های به‌نسبت ارزان‌تر روس و اوکراینی هم نشات گرفته، بر سختی‌های این ماجرا افزوده است. ازسوی دیگر، کاهش ارزش ریال در برابر دلار نیز باعث شده است، سفری که همین دو، سه سال پیش با هزینه‌ای حدود ۱۰ میلیون تومان و کمتر هم می‌توانست انجام شود، اکنون به رقم کف قیمتی ۳۵ تا ۴۰ میلیون تومان رسیده است.

همه این‌ها یعنی هزینه حضور در رویدادهای بین‌المللی افزایش یافته اما مساله این است که آیا غیبت‌های بخش دولتی ما - متولی حضور در رویدادهای رسمی همچون موردهای یادشده (بیناله ونیز و تریناله میلان) - تنها به این مؤلفه‌ها وابسته است؟

ایران در بینال هنر ونیز کشور کم‌شناخته‌شده‌ای نیست. ما تا کنون هشت دوره در این رویداد جهانیِ موثر در حوزه هنرهای تجسمی حضور داشته‌ایم که ۶ دوره آن به بعد از پیروزی انقلاب و دو دوره هم به قبل از انقلاب و اتفاقا در سال‌های دور برمی‌گردد. جمهوری اسلامی ایران در پنجاه‌وهشتمین دوره این دوسالانه که قبل از همه‌گیری ویروس کرونا جدید در سال ۲۰۱۹ برگزار شد، در میان ۹۰ پاویون کشورهای مختلف، حضور به‌نسبت موفقی داشت. دو دوره قبل از آن، یعنی در پنجاه و هشتمین دوره نیز با عاملیت یکی از ایرانیان مقیم ایتالیا، حضور پرشماری را تجربه کردیم.

اما امسال و در میان ۸۰ پاویون ترتیب‌یافته از هنر هنرمندان کشورهای مختلف، از هنر هنرمندان ایرانی خبری نیست. علت این غیبت را در تغییر دو دولت پیشین و فعلی می‌توان دانست که متاسفانه تاثیر منفی خود را بر مبنای نوعی کم‌انگیزگی یا کم‌دقتی مدیران پیشین و جدید گذاشت.

ازسوی دیگر، بیست‌وسومین نمایشگاه بین‌المللی موسوم به Triennale Milano نیز از چند هفته پیش آغاز شده که باز در میان آثار هنرمندان حدود ۲۰  کشور حاضر در این سه‌سالانه، نامی از ایران دیده نمی‌شود. البته ایران در سابقه این رویداد هنری معتبر که از سال ۱۹۲۳ آغاز شده، کلا حضور کمرنگی داشته است. درواقع کل حضور ایران در این سه‌سالانه، یک دوره بوده که آن هم به سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵) برمی‌گردد. در آن دوره نیز که این نمایشگاه پس از وقفه‌ای ۲۰ساله از سر گرفته می‌شد، با همکاری یک معمار ایرانی مقیم ایتالیا، پاویون ایران در این سه‌سالانه برپا شده بود؛ تریناله‌ای با شعار: «قرن بیست و یکم؛ دیزاین پس از دیزاین».

ما در سه‌سالانه سال ۲۰۱۹  که پیش از همه‌گیری بیماری کووید۱۹ برپا شده بود، غیبت داشتیم و در این دوره نیز که با فروکش کردن بیماری و باز شدن مرزهای بین‌المللی، از چند هفته پیش ترتیب یافته و تا چند ماه دیگر برقرار است، غیبت داریم. در این دوره از تریناله، علاوه بر ایتالیای میزبان، کشورهایی چون اتریش، بورکینافاسو، جمهوری خلق چین، کرواسی، جمهوری دموکراتیک کنگو، فرانسه، آلمان، غنا، کنیا، لسوتو، قبرس، جمهوری چک، مکزیک، هلند، لهستان، روآندا، صربستان و اوکراین در کنار رُم مذهبی با برپایی پاویون‌هایی از آثار منتخب هنرمندان مدرن هنرهای تجسمی‌شان، حضور دارند.

پیش از آنکه به مدد عکس‌های خبرنگار ایسنا از این دوره از سه‌سالانه، گشتی در آن بزنیم، بد نیست کمی بیشتر با نمایشگاه تریناله میلان آشنا شویم.

تریناله میلان نیز همانند بیناله ونیز به هنرهای تجسمی مدرن و پیش‌رو ازجمله هنر مفهومی، چیدمان، ویدیو آرت و... توجه دارد؛ منتها در اینجا تمرکز مشخصا بر معماری، دیزاین و طرح‌های مربوط به این‌ مقوله‌ها، با محوریت جهان آینده است.

به همین دلیل در شورای علمی تریناله معمولا علاوه بر نخبگان معماری، چهره‌ها و شخصیت‌هایی از حوزه‌هایی چون فلسفه، نظریه‌پردازی و دیگر شاخه‌های فرهنگی و هنری نیز حضور دارند.

همان‌طور که اشاره شد، پیشینه سه‌سالانه میلان یا تریناله میلانو، به سال ۱۹۲۳ میلادی برمی‌گردد. در آن زمان، این گردهمایی، زیر عنوان «نمایشگاه بین‌المللی هنرهای تزئینی»، هر دو سال یک بار در پارک ویلا رئال مونزا، یکی از اصلی‌ترین پارک‌های تاریخی اروپا که در منطقه‌ای در فاصله‌ای نزدیک از میلان قرار دارد، برگزار می‌شد. سپس از سال ۱۹۳۳ محل برپایی این نمایشگاه به مرکز میلان، در جوار قلعه تاریخی شهر منتقل و ترتیب برگزاری آن نیز هر سه سال یک‌بار می‌شود.

با این حال، ترتیب برگزاری سه‌سالانه، در مقاطعی، به‌دلایل مختلف، ازجمله جنگ جهانی و غیر از آن، دستخوش بی‌نظمی‌هایی شده است؛ در نتیجه تاکنون در سال‌های ۱۹۳۳، ۳۶، ۴۰، ۴۷، ۵۱، ۵۴، ۵۷، ۶۰، ۶۴، ۶۸، ۸۸، ۹۲، ۹۶، ۲۰۱۶، ۱۹ و ۲۲ برپا شده است.

جالب است بدانید که نمایشگاه سه‌سالانه میلان زیر نظر دفتر بین‌المللی نمایشگاه‌ها (BIE) که متولی برگزاری اکسپوهاست برگزار می‌شود. درواقع این نمایشگاه، یکی از اکسپوهای چهارگانه‌ی رسمی است که در جهان برگزار می‌شود. اکسپو جامع جهانی (با حضور بیش از ۲۰۰ کشور در مدت زمان ۶ ماه)، اکسپو تخصصی بین‌المللی (با حضور بیش از ۱۰۰ کشور در مدت زمان ۳ ماه) و اکسپو باغبانی (با حضور حدود ۲۰ کشور و نهادهای مختلف کشور میزبان در مدت زمان ۶ ماه) سه مدل اکسپوی شناخته شده هستند. یک نمونه از اکسپو جامع جهانی همانی بود که سال گذشته در دُبی پایتخت امارات متحده عربی برگزار شد و یک اکسپو باغبانی نیز هم‌اکنون در شهر آلمیره در نزدیکی آمستردام هلند در حال برگزاری است.

در کنار این اکسپوها، نمایشگاه سه‌سالانه میلان تنها مدل نمایشگاهی دیگری است که زیر نظر دفتر بین‌المللی نمایشگاه‌ها برگزار می‌شود؛ با این تفاوت که آن سه مدل اکسپو در هر دوره در یکی از کشورهای نقاط مختلف جهان برپا می‌شوند اما سه‌سالانه میلان در مکان نمایشگاهی ثابتی، در پارک بزرگ قلعه تاریخی مرکز میلان تعبیه شده است.

این نمایشگاه بین‌المللی به‌عنوان فضایی برای بحث و مقایسه آزاد و تکثرگرا در نظر گرفته شده است که در آن، تجربه‌ها، فرهنگ‌ها و دیدگاه‌های مختلف می‌توانند همگرا شوند.

موضوع نمایشگاه امسال، «ناشناس ناشناخته‌ها» در نظر گرفته شده است؛ مقدمه با تکمله‌هایی بر اسرار که سعی می‌کند به مجموعه‌ای از سؤالات درباره آنچه ما هنوز «نمی‌دانیم» در زمینه‌های مختلف پاسخ دهد: از تکامل شهرها تا اقیانوس‌ها، از ژنتیک تا اخترفیزیک. تجربه‌ای عمیق که شامل طراحان، معماران، هنرمندان، نمایشنامه‌نویسان و نوازندگان می‌شود و این فرصت را می‌دهد تا نگاهمان را به جهان دگرگون کنیم.

درواقع سه‌سالانه میلان در فضایی وسیع و چندطبقه، مجموعه‌ای از نمایشگاه‌ها را در بر می‌گیرد که طیف گسترده‌ای از دیدگاه‌ها را ارائه می‌کند و رو به دریچه‌های مختلف باز می‌شود. دیدگاه‌های میان‌رشته‌ای در این مجموعه نمایشگاه، مجموعه‌ای از مشارکت‌های بین‌المللی است به دعوت هیاتی متشکل از یک اخترفیزیکدان و یک معمار برنده بزرگترین جایزه‌های معماری به‌همراه  یک هیئت مشورتی، متشکل از فیلسوف، استاد دانشکده علوم اجتماعی، معمار، نویسنده، برنامه‌ریز شهری، طراح، محقق، مورخ هنر، نوازنده، مدرس دانشگاه پلی‌تکنیک و تهیه‌کننده هنری که علاوه بر ارایه آثار نمایشگاهی، رویدادهای نمایشی و پرفورمنس و نیز موسیقایی را هم به شکل موردی و در قامت یک تئاتر یا کنسرت عرضه می‌کنند. البته که همه این رویدادها حول موضوع نمایشگاه طراحی شده و پیشنهادهایی برای جهان آینده را در بر دارند.

با این یادآوری که Triennale Milano یکی از مؤسسات فرهنگی پیشرو در جهان بوده است که پیچیدگی‌های جهان معاصر را در قالب‌های مختلفی از جمله طراحی، معماری، و هنرهای بصری، منظره و نمایشی منتقل می‌کند و هدف آن یافتن روش‌های گسترده‌تر و خلاقانه‌تر برای تفکر، گردآوری تجربیات فرهنگ‌ها و زبان‌های مختلف در یک مکان و زمان واحد است، شما را به گشت و گذاری حساب‌شده و بدون نیاز به اخذ ویزای شینگن و تحمل هزینه ی سفر، از طریق عکس‌های خبرنگار ایسنا، دعوت می‌کنیم:

انتهای پیام