• سه‌شنبه / ۱ شهریور ۱۴۰۱ / ۰۹:۵۶
  • دسته‌بندی: رسانه
  • کد خبر: 1401060100200
  • خبرنگار : 71404

شرح حال منوچهر اسماعیلی یک سال قبل از مرگ

شرح حال منوچهر اسماعیلی یک سال قبل از مرگ

درست یک سال قبل از درگذشتش بود. شهریور ۱۴۰۰. خبرنگار ایسنا برای جویا شدن احوال منوچهر اسماعیلی به خانه‌اش زنگ زد و می‌دانست که کار سختی در پیش دارد. اسماعیلی اهل مصاحبه نبود. او از همان جوانی هم به سختی تن به مصاحبه می‌داد. مخصوصا در این سال‌های پایانی عمر که حتی از فضای دوبله هم کناره گرفته بود.

نکته اینجاست که اطرافیانش هم چندان اهل مصاحبه نیستند. زهره شکوفنده که با او نسبت نزدیک خویشاوندی دارد و خود از صداهای ماندگار دوبله است هم نه تنها مصاحبه نمی‌کند که گویی اغلب با خبرنگاران سر جنگ دارد. همین امروز هم که پس از انتشار خبر درگذشت منوچهر اسماعیلی به قصد تسلیت با او تماس گرفتیم، با لحنی تند ما را به خبرجمع کنی متهم و به سرعت گوشی را قطع کرد. و اینگونه است که تا ساعت‌ها پس از فوت این هنرمند ارزشمند عرصه دوبله، بسیاری از رسانه‌ها، علاقه‌مندان به او و حتی سایت‌ها و نهادهای تخصصی مرتبط با دوبله خبر درگذشتش را نتوانستند اعلام کنند.

با این همه منوچهر اسماعیلی با آن صدای مخملی‌اش آنقدر بر گردن دوبله ایران و هنر کشورمان منت دارد که با تمام توان برایش بنویسیم.

به یک سال قبل برگردیم. همان روزی که به قصد گفت‌وگو با او با خانه‌اش تماس گرفتیم. آنچه در ادامه می‌خوانید شرح آن ماجراست.

مدتی است که نه کار می‌کرد و نه تمایلی به مصاحبه و حرف زدن با خبرنگارها داشت. شاید کرونا و روزهای تلخ و از دست دادن عزیزان، دلیل این همه سکوت و بی‌علاقگی حتی برای یک احوالپرسی ساده باشد از سوی صدای ماندگاری که شنیدنش حتی برای لحظه‌ای مخاطب را سر ذوق می‌آورد.

با این همه او هیچگاه اهل نمایش نبود؛ نگاهی به سال‌های گذشته به سرعت این حقیقت را یادآوری می‌کند. منوچهر اسماعیلی در همه این سال‌ها بیش از همه ترجیح داد در خدمت کارش باشد و هنرش را با صدایش به رخ همگان کشید.

خبرنگار ایسنا در راستای گفت‌وگو با هنرمندان دوبله، سراغ این صدای ماندگار هم رفت؛ هنرمندی از نسل طلایی دوبله.

منوچهر اسماعیلی چندان اهل مصاحبه نبود، پیشترها وقتی جویای احوالش می‌شدیم، حداقل چند کلامی مهربانانه بینمان رد و بدل می‌شد و در اغلب موارد محترمانه درخواستمان را برای گفت وگو رد می‌کرد؛ اما دیگر مدت ها بود که در خانه‌اش استراحت می‌کرد و سر کار هم نمی‌رفت. 

با منزلش تماس گرفتیم تا چند کلمه ای با او صحبت کنیم. همسرش تلفن را جواب داد. بعد از شنیدن درخواستمان از ما خواست منتظر بمانیم، و بعد از گذشت چند ثانیه، پاسخ این بود: «ببخشید می‌گوید تمایلی به صحبت ندارم.» و در ادامه دیالوگ‌هایی از توصیف شرایط و شرح حال آن روزهای استاد، بینمان رد و بدل شد که بر حسب امانتداری از انتشار آنها منصرف شدیم.

با این همه حیفمان آمد، این گزارش را ننویسم تا شاید همین جملات هم بهانه یادآوری صدایی باشد که بسیاری از نقش‌های ماندگار را در دوبله ایران جان داد. »

منوچهر اسماعیلی هشتم فروردین ماه سال ۱۳۱۸ در کرمانشاه متولد شد. او کار دوبله را از سال ۱۳۳۶ با رل گویی در نقش های کوتاه آغاز کرد و از سال ۱۳۴۲ مدیریت دوبله بسیاری از فیلم های بزرگ جهان را برعهده داشت.

اسماعیلی در سال ۱۳۳۸ در فیلم «دروازه های پاریس» به مدیریت دوبلاژ مرحوم علی کسمایی خوش درخشید و اوج کارش را در دوبله فیلم «بن هور» به مدیریت دوبلاژ مرحوم احمد رسول زاده در سال ۱۳۴۱ تجربه کرد.

این دوبلور باسابقه و مطرح کشورمان همچون ناصر طهماسب به صحبت کردن به جای چند شخصیت در یک فیلم با صداهای متنوع و به اصطلاح تیپ گویی شهرت داشت.

اسماعیلی در فیلم «هزار دستان» مرحوم علی حاتمی به جای شخصیت شعبان (محمدعلی کشاورز)، رضا تفنگچی (جمشید مشایخی) و همچنین به جای صدای عزت الله انتظامی و جمشید لایق نیز صحبت کرد. او پسرعمه زهره شکوفنده، دیگر دوبلور مطرح کشورمان است.
منوچهر اسماعیلی در طول این سال ها، مدیریت ارشد دوبلاژ بیش از ۲۰۰ فیلم سینمایی، تلویزیونی و سریالی و همچنین برنامه های رادیویی را انجام داد. او به جای بسیاری از بازیگران ایرانی و خارجی صحبت کرد که از جمله آثار ماندگار او در مقام گوینده فیلم و سریال های خارجی می توان به «محمد رسول الله» در نقش آنتونی کویین، «پاپیون» در نقش استیومک کوئین، «دروازه های پاریس» به جای پیر براسور، «انتقام جویان»، «بابا لنگ دراز»،  «مرد هزار چهره»، «یوزپلنگ»، «قانون»، «سمندر»، «شیوع» و ...اشاره داشت.

از جمله آثار ایرانی که اسماعیلی در آن‌ها نقش گفته و یا مدیر دوبلاژی شان را برعهده داشته، می توان به «خاک»، «قیصر»، «هزاردستان»، «پهلوانان نمی میرند»، «دزد عروسک ها»، «دایی جان ناپلئون»، «حسن کچل»، «ناخدا خورشید»، «امام علی(ع)»، «مادر»، «دکل»، «کاراگاه» و «بایکوت» اشاره داشت.

منوچهر اسماعیلی در گفت و گویی که سال ۹۲ با خبرنگار ایسنا داشت، درباره دلیل ماندگاری صداها در دوبله گفته بود: مایه اصلی ماندگاری صدا، فیلم است. اگر فیلم خوب، دلسوزی، توجه و تعهد در کار باشد و دوستان در کار دوبله سری دوزی نکنند و بدانند چه می کنند، قطعا صداها می تواند مثل گذشته ماندگار شود.

این استاد تیپ سازی همچنین به ممنوعیت ورود فیلم ها اشاره کرده و تاکید کرده بود: اگر ممنوعیت ورود فیلم ها چه خصوصی و چه دولتی برای اکران در سینماهای کشور برداشته شود، کار دوبله هم از سکسکه درمی آید.

انتهای پیام

  • در زمینه انتشار نظرات مخاطبان رعایت چند مورد ضروری است:
  • -لطفا نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.
  • -«ایسنا» مجاز به ویرایش ادبی نظرات مخاطبان است.
  • - ایسنا از انتشار نظراتی که حاوی مطالب کذب، توهین یا بی‌احترامی به اشخاص، قومیت‌ها، عقاید دیگران، موارد مغایر با قوانین کشور و آموزه‌های دین مبین اسلام باشد معذور است.
  • - نظرات پس از تأیید مدیر بخش مربوطه منتشر می‌شود.

نظرات

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
لطفا عدد مقابل را در جعبه متن وارد کنید
captcha
avatar
۱۴۰۱-۰۶-۰۵ ۲۳:۲۹

دعوی چه کنی داعیه‌داران همه رفتند شو بار سفر بند که یاران همه رفتند آن گرد شتابنده که در دامن صحراست گوید چه نشینی که سواران همه رفتند داغ است دل لاله و نیلی است بر سرو کز باغ جهان لاله‌عذاران همه رفتند گر نادره معدوم شود هیچ عجب نیست کزکاخ هنر نادره کاران همه رفتند افسوس که افسانه‌سرایان همه خفتند اندوه که اندوه گساران همه رفتند فریاد که گنجینه‌طرازان معانی گنجینه نهادند به ماران‌، همه رفتند یک مرغ گرفتار در این گلشن ویران تنها به قفس ماند و هزاران همه رفتند خون بار بهار از مژه در فرقت احباب کز پیش تو چون ابر بهاران همه رفتند   روحش شاد و یادش گرامی باد !🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐💐🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹