سمیرا خلیلی در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه بارها پیش آمده که اطرافیان ما اشتباه کرده و یا در حق ما بدی کرده‌اند، گفت: این اطرافیان می‌توانند آدم‌های دور و یا نزدیک زندگی ما باشند؛ دوستان، همکاران، فرزندان و حتی پدر و مادرمان ممکن است اشتباه کنند،  اما ما خیلی زود آنها را می‌بخشیم و اشتباهاتشان را فراموش می‌کنیم. نه به این معنا که اصلا برای ما مهم نباشد و یا فراموش کنیم،  ولی از کنار اشتباهات آنها می‌گذریم.

وی با بیان اینکه معمولا ما از اشتباهات خودمان نمی‌گذریم، تصریح کرد: همه ما در زندگی مرتکب اشتباهاتی می‌شویم، اما تحت هیچ شرایطی حاضر نیستیم خودمان را ببخشیم، بلکه شروع به فکر کردن، مرور گذشته و تکرار اشتباه می‌کنیم و به خودمان می‌گوییم چرا این کار را کردم؟ چرا اشتباه کردم؟ نباید این کار را می‌کردم! حتی ممکن است سال‌ها از موضوع بگذرد، اما اشتباهاتمان را فراموش نمی‌کنیم و مدام آنها را مرور می‌کنیم و خودمان را آزار می‌دهیم.

این روانشناس با بیان اینکه بیشتر مواقع ما حاضر نیستیم خودمان را ببخشیم، افزود: این نوعی اعتیاد است که خودمان را با فکر کردن به اشتباهاتمان آزار دهیم و به این رفتار غلط عادت کرده‌ایم، درحالی که وقتی دیگران اشتباه می‌کنند آنها را می‌بخشیم اما حاضر نیستیم خودمان را ببخشیم. اگر در زندگی آدم‌ها نگاه کنیم حتی افراد بزرگ، قوی و موفق هم اشتباهات بزرگی دارند، اما اگر بخواهند همه وقت خود را صرف فکر کردن به اشتباهات و سرزنش خودشان کنند، به زندگی و موفقیت امروزشان نمی‌رسیدند.

وی ادامه داد: تصور کنید رستورانی انتخاب می کنید که غذا، فضا یا برخورد پرسنل رستوران خوب نیست. بعد زا خوردن یک غذا شما از رستوران بیرون می‌آیید و دیگر آنجا نمی‌روید، اما دلیلی ندارد به خاطر انتخاب یک رستوران بد، دائم خود را سرزنش کنید. به اشتباهاتتان هم همین‌طور نگاه کنید. قرار است از اشتباهات درس بگیریم که آن ها را تکرار نکنیم، اما اگر قرار باشد در اشتباهاتمام غرق شویم و مدام به آنها فکر کنیم ممکن است دوباره شبیه آن را به‌صورت ناخواسته انجام دهیم! 

خلیلی با بیان اینکه همه افرادی که در گذشته شان زندگی می‌کنند، آینده را هم شبیه گذشته می‌سازند، گفت: این اتفاق کاملا ناخوداآگاه می افتد و دست خودمان نیست، اما آنقدر به موضوعات فکر می‌کنیم که دوباره اتفاق می افتند. راه حل این است که زندگی‌مان را پر و شلوغ کنیم و به موفقیت‌های جدید دست پیدا کنیم. مثلا وقتمان را با خانواده، کار، ورزش، هنر، سفر، دوستی و هر کار دیگری پر کنیم و وقتی فکرهای بد و سرزنش درونی بر می‌گردد متوقفش کنیم. وقتی چند بار که این کار را انجام دهیم خود به خود اشتباهات از ذهن ما پاک می‌شوند.

وی خاطرنشان کرد: اگر قرار باشد به همه اشتباهات و اتفاقات بد فکر کنیم و به جزئیات آن بپردازیم هیچ چیز جدیدی به دست نمی‌آوریم، فقط در گذشته و اشتباهات خودمان غرق می‌شویم. ما فقط یک رستوران اشتباه رفتیم و غذا خوردیم، اما مجبور نیستیم دوباره آن غذا را بخوریم. اگر به  این شکل به ماجرا نگاه کنیم می‌بینیم اتفاق عجیبی نیفتاده است.

این کارشناس ارشد روانشناسی با بیان اینکه حتی در ارتباطاتمان با آدم ها ممکن است اشتباه کنیم، توضیح داد: گاهی یک رابطه غلط انتخاب می کنیم که می دانیم به ما آسیب می زند، اما به هر دلیل روانشناختی در آن می مانیم. وقتی از آن رابطه بیرون می‌آییم دیگر اصلا اهمیتی ندارد و نباید بنشینیم و خومان را سرزنش کنیم. اگر در این رابطه اشتباه محبتی هم کردیم همان موقع جایزه‌اش یعنی خوشحالی خودمان و طرف مقابل را به دست آورده‌ایم، اما حالا که این رابطه تمام شده دلیلی ندارد که به آن فکر کنیم و خودمان را سرزنش کنیم.

وی بار دیگر با تأکید بر اینکه همه انسان‌ها در زندگی‌شان اشتباه می‌کنند، اظهار کرد: اگر نتوانیم این اشتباهات را ببخشیم و دائم آنها را نشخوار کنیم، تبدیل به وسواس‌های فکری شده و باعث از بین رفتن اعتماد به‌نفس ما می‌شوند. درحالی که وقتی یک اشتباه می‌کنیم، هزینه‌اش را هم می‌پردازیم و هیچ کسی ما را مجبور نمی‌کند دوباره این اشتباه را تکرار کنیم.

خلیلی با تأکید بر اینکه باید خودمان را مشغول اهداف و موفقیت‌های جدید در زندگی کنیم، افزود: آن وقت دیگر به جای آسیب به خودمان، تبدیل به یک آدم موفق می‌شویم. یادمان باشد وقتی اشتباهی می‌کنیم که به تبع آن احساس گناه و سرزنش می‌کنیم باید به خودمان بگوییم آن لحظه انتخاب من همین بوده که اتفاق عجیب و غریبی نیست. هیچ انسانی نمی‌تواند بگوید من اشتباه نمی‌کنم و تصمیم غلط نمی‌گیرم، فقط باید بپذیریم در آن لحظه تصمیم گرفته‌ایم، اشتباه کرده‌ایم و الان مسئولیت آن را می‌پذیریم، بدون اینکه قرار باشد دوباره آن را تکرار کنیم. 

انتهای پیام