عفت آی در گفت‌وگو با ایسنا با بیان اینکه از آنجایی که دنیای کودکان با بزرگ‌ترها متفاوت است، اطرافیان باید به علل دروغگویی کودکان توجه داشته باشند، اظهار کرد: زمانی که کودک زیر شش سال سن دارد طرز فکر او با نوجوانان و بزرگسالان متفاوت است و یکی از صفت‌های کودکان این است که جاندار پندار هستند و گمان می‌کنند هرشی بیجانی می‌تواند جاندار باشد و گاهی اوقات با آن حرف می‌زنند.

 وی افزود: اگر دروغگویی کودکان زیر شش سال باشد نباید سخنان غیر مطابق با حقیقت او را دروغ پنداشت، بلکه باید این امر را به پای سن کودک بگذاریم چرا که نمی‌تواند واقعیت و تخیل را از هم جدا کند و مغز کودک هنوز به این حد از تشخیص واقعیت و تخیل نرسیده است.

این روانشناس ادامه داد: اگر کودکی به سن دبستان رسیده و در این زمان دروغ می‌گوید باید در این مسئله جدی تر برخورد کرد، باید کودک را هدایت کرد تا در مسیر درست گام بردارد که این فرایند به برخورد ما نسبت به کودکان بستگی دارد.

آی بیان کرد: معمولاً کودکانی دروغ می‌گویند که نیاز شدیدی به توجه دارند و برای جلب توجه دروغ می‌گویند چرا که پاسخ مثبت و توجه از والدین خود نگرفتند دروغ می‌گویند تا بتوانند توجه آن‌ها را به خود جلب کنند، پس انتظار می‌رود والدین نسبت به فرزندان خود توجه و محبت داشته باشند و اگر در مسیری چون دروغگویی گام بر می‌دارند با برخورد مناسب آنها را به راه درست هدایت کنند.

وی گفت: در کودکان یک عضو جدانشدنی از سن کودک است چرا که تقلید در کودکان امری در یادگیری آنهاست پس نباید اگر رفتاری را تقلید می‌کنند والدین آنها را از این امر منع کنند به عنوان مثال کودک کاغذی را به شکل سیگار در آورده و ادای سیگار کشیدن در می‌آورد، این موضوع بیانگر این است که کودک این رفتار را در بزرگ‌ترها مشاهده کرده و سپس آن را تقلید می‌کند.

آی اظهار کرد: والدین اگر می‌خواهند کودک چنین رفتاری را تقلید نکند باید یک محیط سالم و تربیت اصولی را در پیش گیرند؛ البته که خود والدین و اطرافیان نیز باید رفتاری درست و مناسب داشته باشند .

انتهای پیام