به گزارش ایسنا به نقل از دبیرخانه تصویر سال، این آیین با صحبت‌های سیف‌اله صمدیان، دبیر جشن تصویر سال آغاز شد. صمدیان گفت: احتمالا همه‌ی مهمانان امروز درباره‌ی ویژگی‌های ایران درودی و اهمیت عشق و نور در کارهای او خواهند گفت، اما من می‌خواهم بر ویژگی دیگری تاکید کنم. یک بعد اجتماعی غریب ایران درودی که به درستی دنبالش کرد، ابعادی بود که به رفاقت‌ها و دوستی‌هایش میداد. در دنیا به چند دلیل این اتفاق نمی‌افتد. ایران خودش را باور داشت و از خودش یک انسان بدون جنسیت ساخت که رابطه‌هایش را زود و محکم برقرار می‌کرد. می‌خواست طرف مقابلش شاملو یا کیارستمی باشند یا بانویی که برای کمک در امور منزل به خانه‌اش آمده بود. 

در ادامه پیام تصویری حسین محجوبی نقاش پیشکسوت به نمایش درآمد. محجوبی در این پیام تاکید کرد: ایران درودی شیرزن بود و مهمترین ویژگی آثارش ترکیب نقاشی با ادبیات بود. 

فیلم شعرخوانی احمد شاملو برای ایران درودی بخش دیگر برنامه بود. شاملو شعر آزادی ما نگفتیم تو تصویرش کن را از مجموعه ابراهیم در آتش ۱۴ اسفندِ ۱۳۵۱ برای ایران درودی سروده بود. 

بخش‌هایی از صحبت‌های عمید نایینی، جواد مجابی و طاها بهبهانی در مراسم تشییع ایران درودی از موزه‌ی هنرهای معاصر تهران ـ ۱۱ آبان ماه  ۱۴۰۰ ـ پخش شد. 

پس از آن با دعوت سیف‌اله صمدیان، تکتم نعیمی از اعضای هیات مدیره بنیاد ایران درودی به روی صحنه آمد و گزارشی از روند شکل‌گیری موزه ایران درودی ارائه کرد.

او توضیح داد که موزه ایران درودی در سال‌های گذشته با مشکلات عدیده‌ای رو به رو شده است و ساخت آن نیازمند همراهی شهرداری تهران است اما شهرداران مختلف بنابر سیاست‌های مجزا هر کدام شیوه متمایزی در برخورد با این موضوع داشته‌اند. 

نعیمی در ادامه به داستان آشنایی‌اش با ایران درودی اشاره کرد و از تاثیر کتاب در فاصله دو نقطه، زندگی‌نامه‌ی ایران درودی بر سال‌های سخت زندگی خودش گفت. 

تکتم فرمانفرما از دیگر اعضای هیات مدیره بنیاد ایران درودی سخنران بعدی مراسم بود. فرمانفرما با اشاره به ابعاد فکری ایران درودی تاکید کرد: اگر مهربانی همان‌طور که ایران درودی به آن باور داشت در میان ما جاری و ساری بود، دیگر شاهد خشونت‌هایی نبودیم که در جامعه‌مان ظهور و بروز دارد.

مستانه مهاجر دیگر عضو هیات مدیره بنیاد ایران درودی آخرین سخنران این مراسم بود. صحبت‌های کوتاه او مرتبا به خاطر بروز احساسات قطع می‌شد با خاطره‌ای از ایران درودی و علاقه‌ی او به رنگ‌ها همراه بود. مهاجر گفت: در افتتاحیه نمایشگاه خانم درودی ایشان تاکید داشت که روسری قرمزی را که برایم خریده بود سر کنم، اما نشد و حالا امروز ناخودآگاه با روسری قرمز دیگری که از دوستی هدیه گرفته‌ام به این مراسم آمده‌ام و این اتفاق برایم بسیار عجیب است. 

پس از آن فیلمی درباره‌ی ایران درودی ساخته‌ی مستانه‌ مهاجر به نمایش درآمد. پایان بخش برنامه نیز نیکنام حسینی پور از طرف صندوق اعتباری هنر،  لوح و تندیس یادبود را به خانواده ایران درودی بود. 

ابتدای آیین نکوداشت ایران درودی همراه شد با اهدای تندیس تصویرسال و لوح سپاس به قباد شیوا؛ همچنین کتاب فخرالدینی و لوح سپاس ویژه یونسکو مستقیم به او اهدا شد. 

انتهای پیام