به گزارش ایسنا، در نوزدهمین جشن تصویر سال همچنین به احترام یاد درمبخش در گالری ممیز، فضایی به آثار این هنرمند اختصاص داده شده است که طی هجده دوره گذشته خودش برای نمایش به تصویر سال ارایه‌ کرده بود.

در شب کامبیز درمبخش که سه‌شنبه، دهم اسفند ۱۴۰۰ در تالار شهناز خانه‌ی هنرمندان ایران برگزار شد، سیف اله صمدیان ـ دبیر جشن تصویر سال و جشنواره فیلم تصویر ـ در بخشی از سخنانش یادآور شد: آخرین بزرگداشتی که در جشن تصویر با عنوان در «ستایش تصویر» گرفته بودیم، برای کامبیز عزیز بود؛ بنابراین این نشست برای یادبود اوست.

مجید رجبی‌معمار، مدیر عامل خانه هنرمندان هم خاطرنشان کرد: قبل از هر چیز باید از سیف اله صمدیان تشکر کرد. برگزاری جشنواره ای با این حجم و این همه غنا با دست خالی غیرقابل تصور است.

احمدمسجدجامعی هم در سخنانی برای کامبیز درم‌بخش چهار ویژگی مهم برشمرد و اظهار کرد: آثار او پر از تنهایی است. دیگر ویژگی او سادگی است. کمتر در آثار خط‌های اضافه و زیاد دیده می‌شود. کامبیز با برگشتن دوباره‌اش به وطن، زمینه ارتباط نسل گذشته و جدید را فراهم کرد و اجازه نداد انقطاع نسلی صورت بگیرد. زمانی که دانشجو بودم، استاد شفیعی کدکنی برخی سروده‌ها را می‌خواند و می‌گفت، اینها ظاهر شعر دارند اما شعار هستند. شعار مستقیم‌گو است و ماندگاری ندارد. اما شعر تفسیر و تأویل پذیر است. آثار بسیاری از کاریکاتوریست ها شعار است اما آثار کامبیز به شعر نزدیک است.

محمودکلاری ـ عکاس و فیلمبردار کشورمان ـ با ذکر خاطره ای از درمبخش یادآور شد: عکس هایم ذوقی و از روی علاقه بود و هنوز حرفه‌ای نشده بودم تا این که درمبخش دستم را گرفت و مرا به روزنامه آیندگان برد و به کاوه گلستان معرفی کرد.
او ادامه داد: کامبیز در لحظه زندگی می‌کرد و به فکر اندوختن چیزی برای آینده نبود. حتا خانه و خودرو شخصی نداشت؛ یک بار به او گفتم، اگر روزی دستت از کار بیفتد یا چشمت نبیند، چه می‌کنی؟ گفتم کرکره را می‌کشم پایین و یک کاغذ می‌چسبانم که تا اطلاع ثانوی تعطیل است. گفتم یعنی فکر می‌کنی بعدی هم وجود دارد. با همان آرامش و بی‌خیالی‌اش گفت کسی چه می‌داند شاید دکه دیگری پیدا کردم و کار جدیدی راه انداختم.

جواد آتشباری، کارگردان فیلم «سینمای کاغذی» هم در این مراسم چنین گفت: روزی که اولین شماره مجله تصویر منتشر شد، نوجوانی بودم در تبریز که به سختی توانستم مجله را تهیه کنم. من قدردان آقای صمدیان هستم که با انتشار مجله فضایی ساختند که ما رشد کنیم و امروز فیلمم این طور با احترام در جشنواره تصویر به نمایش درآید.
کامبیز عزیز بسیار منظم بود و من از او می‌آموختم. به او می‌گفتم عمو اما خیلی وقتی احساس می‌کردم او برایم مثل پدر است.

نمایش فیلم هشدار ساخته کیومرث درمبخش (برادر کامبیز درمبخش) و نماهنگ نغمه مقصودلو به بهانه انتشار کتاب مینیاتورهای سیاه، با اجرای سمانه رستمی بخش های دیگر مراسم شب کامبیز درمبخش را شامل می شد.

* تصاویر این گزارش توسط لیلا ابراهیمی گرفته شده اند.

انتهای پیام