به گزارش ایسنا، افسردگی به یکی از علل اصلی ناتوانی در سراسر جهان تبدیل شده است و هیچ نشانه ای از کاهش سرعت ابتلا به آن وجود ندارد. سازمان جهانی بهداشت پیش بینی می کند تا سال ۲۰۳۰ این اختلال می تواند عامل اصلی بار جهانی بیماری باشد.

اگرچه اکنون درمان‌های موثری از جمله داروها و مداخلات روان‌شناختی برای مقابله با افسردگی وجود دارد، اما نحوه ارائه مراقبت‌های پزشکی به بیماران مبتلا به افسردگی تاسف‌آور است. در کشورهای با درآمد بالا، بررسی نتایج مطالعات موجود نشان می‌دهد که فقط ۲۳ درصد از بیماران مبتلا به افسردگی حداقل درمان کافی را دریافت می‌کنند. در کشورهای با درآمد پایین و متوسط نیز تنها سه درصد این بیماران حداقل مراقبتهای درمانی را دریافت می کنند.

این تحلیل بر اساس ۱۴۹ مطالعه در ۸۴ کشور بین سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۱ است و در حالی که فقدان داده‌ در مناطقی همچون جنوب آسیا و جنوب صحرای آفریقا وجود دارد، یافته‌های بدست آمده تصویر کلی مطلوبی را نشان نمی‌دهند.

"آلیز فراری"، اپیدمیولوژیست از دانشگاه کوئینزلند استرالیا گفت: پوشش درمانی اختلال افسردگی همچنان در سطح جهان پایین است و بسیاری از افراد در دریافت سطح مراقبتی مطابق با دستورالعملهای عملی توصیه شده، ناکام هستند. این امر نیاز به بازنگری در میزان دسترس بودن مراقبت‌های درمانی مناسب و تسهیل‌کننده‌های روشهای درمانی را نشان می‌دهد.

نتایج بررسی های قبلی نشان می دهد که شکاف های درمانی افسردگی می تواند از ۴۵ درصد در اروپا تا ۶۷ درصد در آفریقا و ۷۰ درصد در منطقه مدیترانه شرقی متغیر باشد. همچنین بررسی فعلی نشان داد کیفیت این درمان ها بسته به اینکه بیمار در کدام نقطه از جهان زندگی می کند، می تواند بسیار متفاوت باشد.

همچنین به نظر می‌رسد افراد در سراسر جهان اگر زن باشند با افزایش سن، بیشتر احتمال دارد برای درمان افسردگی اقدام کنند. از سوی دیگر، جوانان و مردان کمتر به دنبال درمان مسائل مربوط به احساسات یا خلق و خو هستند.

در حالی که خدمات بهداشت روان در برخی کشورها بسیار بهبود یافته است و برداشت منفی افراد نسبت به این اختلال به تدریج کاهش یافته، اکثر کشورها هنوز فاقد خط مشی بهداشت روان، قوانین و منابع اولیه برای راهنمایی بیماران و پزشکان هستند.

به گزارش ساینس الرت، به گفته متخصصان سلامت روان، تامین مالی بهداشت جهانی از لحاظ تاریخی مالاریا، HIV/AIDs، و سل را که برخی از علل اصلی ناتوانی و مرگ و میر در بسیاری از کشورهای با درآمد کم و متوسط ​​هستند، در اولویت قرار داده است و این درحالیست که تامین مالی سلامت روان هنوز به اندازه کافی نیست.

انتهای پیام