به گزارش ایسنا، مارگارت هریس در گفت‎وگو با روزنامه خراسان با بیان این ‎که کشورهای مختلف در موقعیت‎های منحصربه‎فرد خود قرار دارند، شرط پایان مرحله حاد همه‎گیری را «دستیابی به هدف واکسیناسیون ۷۰درصد از جمعیت هر کشور، با تمرکز بر گروه‎های در معرض خطر» می‏‌داند و در عین حال از وضعیت فاجعه‎بار در ۳۰ کشور جهان که فقط ۱۰ درصد جمعیت خود را واکسینه کرده‎اند، سخن می‎گوید. او از احتکار ذخایر واکسن توسط کشورهای ثروتمند و به اشتراک‎‌نگذاشتن مجوزها، فناوری و دانش توسط شرکت‎های داروسازی گلایه می‎کند و می‎افزاید: از همه شهروندان جهان  می‎خواهیم برای هدف واکسیناسیون ۷۰ درصد مردم تا تابستان سال جاری میلادی متحد شوند.

آخرین وضعیت شیوع امیکرون چیست و اقدامات سازمان جهانی بهداشت در مبارزه با کرونا چقدر موفقیت‎آمیز بوده است؟

در سطح جهانی شاهد کاهش موارد ابتلا بودیم اما این تصویر در سطح منطقه‎ای متفاوت است و در برخی از مناطق رشد را نشان می‎دهد و در برخی دیگر کاهش موارد را. تعداد موارد مشابه هفته قبل بوده و تعداد فوتی‎ها ۱۴درصد افزایش یافته است. در کشورهایی که در نوامبر و دسامبر ۲۰۲۱ افزایش سریع موارد امیکرون را تجربه کردند، این موارد کاهش یافته یا در حال کاهش است. همچنین به دلیل تعداد بسیار بالای موارد ابتلا، بسیاری از کشورها شاهد افزایش قابل‎ توجهی در میزان بستری‎شدن در بیمارستان بوده‎اند که این مسئله بر سیستم‎های مراقبت‎های بهداشتی فشار وارد کرده است.

سازمان جهانی بهداشت به ارزیابی تأثیر امیکرون بر تشخیص ادامه می‎دهد. با این حال به نظر نمی‌رسد که دقت تشخیصی پی‎سی‎آر که به طور معمول استفاده می‌شود و آزمون‌های تشخیص سریع آنتی‌ژن تاییدشده در فهرست استفاده اضطراری (WHO (EUL، به‌ طور قابل‌ توجهی تحت تأثیر امیکرون قرار نگیرد. شواهد روبه‌رشدی درباره اثربخشی واکسن برای امیکرون وجود دارد اما ما هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری داریم. با این حال به نظر می‎رسد واکسن‎ها همچنان در محافظت از افراد در برابر بیماری‎های جدی، بستری‎شدن در بیمارستان و خطر مرگ بسیار موثر  هستند. ما باید تلاش‎ها را برای واکسیناسیون همه جمعیت‎ در معرض خطر در همه کشورها تسریع کنیم. افرادی که هنوز واکسینه نشده‎اند، باید در اسرع وقت واکسینه شوند. شیوع امیکرون به این معناست که رعایت رفتارهای محافظتی حیاتی (حفظ فاصله ایمن از دیگران، اجتناب از حضور در مکان‌های شلوغ، استفاده از ماسک مناسب برای پوشاندن دهان و بینی، تمیزکردن مرتب دست‎ها، تهویه مناسب فضاهای داخلی و پوشاندن دهان و بینی هنگام سرفه و عطسه) همچنان ضروری است.

سازمان جهانی بهداشت در مبارزه با کرونا و کنترل آن، با چه چالش‎هایی مواجه بوده است؟

۱۵ ژانویه، کواکس یک‎ میلیاردمین دوز واکسن کووید-۱۹ خود را تحویل داد. ظرف یک ‎سال کواکس به هدف سال ۲۰۲۱ خود برای کشورهای کم‎درآمد (یعنی ۱.۲ میلیارد اختصاص داده شده در مقابل هدف ۹۵۰ میلیونی) دست یافت. این میلیارد اول نقطه‎عطفی برای تأمل در مورد این است که چه کار کرده‎ایم و چه کاری نکرده‎ایم. در حالی که ما به این تلاش افتخار می‎کنیم اما هنوز راه زیادی باقی مانده است؛ چرا که تا ۳۱ ژانویه ۲۰۲۲، از ۱۹۴ کشور عضو، ۳۰ کشور عضو سازمان جهانی بهداشت کمتر از ۱۰ درصد جمعیت خود و ۸۳ کشور کمتر از ۴۰ درصد را واکسینه کرده‎اند. در عین حال بلندپروازی کواکس با مواردی به خطر افتاد؛ از جمله احتکار ذخایر واکسن در کشورهای ثروتمند، شیوع فاجعه‎بار ویروس که منجر به قفل‌شدن مرزها و عرضه شد و عدم به‎ اشتراک گذاری مجوزها، فناوری و دانش توسط شرکت‎های داروسازی که به معنای استفاده‌نشدن از ظرفیت تولید بود. اما پس از ماه‌ها تأخیر اکنون عرضه شروع به افزایش کرده است و مرزها در حال بازگشایی هستند.

با این اوصاف چشم‌انداز سازمان جهانی بهداشت درباره پایان کرونا چیست؟

سناریوهای متفاوتی درباره این‏ که چگونه همه‌گیری ممکن است انجام شود و مرحله حاد چگونه می‌تواند به پایان برسد، وجود دارد. اما این خطرناک است که تصور کنیم امیکرون آخرین نوع خواهد بود یا این ‎که در پایان بازی هستیم. هر کشوری در موقعیتی منحصربه‎فرد قرار دارد و باید با رویکردی دقیق و گام‌به‌گام، راه خود را برای خروج از مرحله حاد بیماری همه‎گیر ترسیم کند. دشوار است و هیچ پاسخ آسانی وجود ندارد اما WHO به کار خود در سطح ملی، منطقه‎ای و جهانی برای ارائه شواهد، راهبردها، ابزارها و پشتیبانی فنی و عملیاتی مورد نیاز کشورها ادامه می‎دهد. اگر کشورها از همه این راهبردها و ابزارها به‌ صورت جامع استفاده کنند، می‌توانیم به مرحله حاد همه‌گیری در سال جاری پایان دهیم. می‌توانیم به کووید-۱۹ به عنوان یک وضعیت اضطراری بهداشت جهانی پایان دهیم  و می‌توانیم این کار را امسال انجام دهیم. این به معنای دستیابی به هدف ما برای واکسیناسیون ۷۰ درصد از جمعیت هر کشور با تمرکز بر گروه‎های در معرض خطر است. این به معنای کاهش مرگ‎ومیر از طریق مدیریت بالینی قوی، مراقبت‎های بهداشتی اولیه و دسترسی عادلانه به تشخیص، اکسیژن و داروهای ضد ویروسی در محل مراقبت است. این به معنای افزایش نرخ تست و توالی در سطح جهانی برای ردیابی دقیق ویروس و نظارت بر بروز و ظهور انواع جدید است. این به معنای توانایی کالیبره‌کردن استفاده از اقدامات بهداشت عمومی و اجتماعی در صورت نیاز است. این به معنای بازیابی و حفظ خدمات بهداشتی ضروری است و این به معنای آموختن درس‌های مهم و تعریف راه‌حل‌های جدید است نه این ‎که منتظر پایان همه‌گیری باشیم.»

انتهای پیام