به گزارش ایسنا،‌ روزنامه واشنگتن پست نوشت، گزارش ۲۰۰۰ صفحه‌ای در نتیجه تحقیق درباره انفجار انتحاری مرگبار فرودگاه کابل به تاریخ ۲۶ اوت گذشته میلادی و درست زمانی است که افغان‌های نگران از روی کار آمدن مجدد طالبان در افغانستان با خانواده‌های خود به فکر فرار بودند ولی در نتیجه آن انفجار انتحاری ۱۷۰ غیرنظامی افغان کشته شدند.

پیتر واسلی، یکی از مقام‌های نیروی دریایی آمریکا در شهادت خود اظهار داشت، ارتش آمریکا شانس این را داشت که برای خروج منظم بهتر آماده شود. سیاستگذاران هیچ توجهی به آنچه که داشت در افغانستان رخ می‌داد، نداشتند.

اواسط ژوئیه ۲۰۲۱، یک ماه پیش از سقوط کابل و چند هفته پیش از ظهور نخستین نشانه‌های سقوط و فروپاشی کامل دولت کابل، ژنرال "فارل جی. سالیوان"، یکی از افسران ارشد تفنگداران ویژه آمریکایی در برنامه خروج افغان‌ها از افغانستان حضور داشت که هدفش سازماندهی توزیع مایحتاج برای ۵۰۰۰ نفر از کسانی بود که می‌خواستند از طریق فرودگاه کابل از افغانستان خارج شوند. اقدامات وی خیلی زود خنثی شد و او فقط اجازه یافت تا درباره خروج با مقام‌های انگلیسی صحبت کند نه شخص دیگری.

چند تن از مقام‌های آمریکایی دلایل مختلفی را ارائه کردند که می‌تواند امتناع کاخ سفید از گفتگوی قبلی در مورد تخلیه را توضیح دهد. سالیوان گفت که یکی از مقام‌های امنیت ملی آمریکا که نامش در این گزارش نیامده، به شرکت کنندگان در نشست ششم اوت دولت واشنگتن گفت که نشانه‌ تلاش‌های آمریکا برای خروج بیانگر این واقعیت است که ما شکست خورده‌ایم.

وی ادامه داد: به عقیده من، شورای امنیت ملی آمریکا کار جدی برای خروج انجام نداد.

گروهی از رهبران نظامی آمریکا که نامشان در این گزارش حذف شده نیز گفتند که مقام‌های دولتی نگران بودند که آماده سازی برای خروج به منزله هشدار باشد و دولت‌های دیگر را نیز برای خروج از افغانستان و تسریع سقوط دولت کابل ترغیب کند.

دیپلمات‌های سرسخت آمریکایی

تغییر در رویکرد آمریکا درباره خروج درست ۱۲ اوت و زمانی اتفاق افتاد که آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا و جیک سالیوان، مشاور امنیتی ملی در تماسی تلفنی با "راس ویلسون"، سفیر موقت این کشور در افغانستان از وی خواستند تا خروج را تسریع بخشد. کابل سه روز بعد به دست طالبان سقوط کرد.

در هفته‌های منتهی به این دستور، ویلسون و سفارت آمریکا قویا مخالف آماده سازی برای طرح‌های خروج بر اساس پیشنهادهای مقام‌های نظامی آمریکا بودند. بر اساس گزارش واشنگتن پست، تاریخچه این اختلاف نظرها به چندین ماه پیش از این اتفاقات بر می‌گردد.

ژنرال آستین میلر به پیتر واسلی که در ژوئیه ۲۰۲۱ افسر فرمانده در افغانستان شده بود، هشدار داد که سفارت آمریکا حتی مخالف خروج نسبی است. ویلسون بر حضور دیپلماتیک در افغانستان تاکید داشت و می‌گفت این تنها راه برای حفظ نفوذ و تاثیر آمریکا بر افغانستان است.

یکی از مقام‌های ارتش آمریکا که نامش در این گزارش حذف شده، در شهادت خود گفت: ژنرال واسلی تلاش می‌کرد تا سفیر را نسبت به تهدید امنیتی واقعی آگاه کند. سفارت باید برای خروج آماده می‌شد اما سفیر کاری نکرد.

در روزهای بعد، آمریکا حدود ۱۲۴ هزار تن را تا تاریخ ۳۱ اوت ۲۰۲۱ خارج کرد و جو بایدن،‌ رئیس جهوری آمریکا آن را یک موفقیت بزرگ نامید. اما منتقدان، مخالفان و حتی برخی از متحدانش با این تعریف بایدن موافق نبودند: تعداد زیادی افغان که به ناتو و کشورهای حاضر در افغانستان کمک کرده بودند و برای خروج از این کشور روی توافق‌ها، حرف‌ها و قول‌های آمریکا حساب می‌کردند، جا ماندند تا در ترس از طالبان به زندگی خود در افغانستان ادامه دهند. حتی خیلی از آمریکایی‌ها هم در افغانستان جا ماندند.

ژنرال "کنت مک‌کنزی"، فرمانده نیروهای مرکزی آمریکا اما انتقادها از سوی برخی از هم رزمانش را درباره اینکه این خروج می‌توانست بهتر برنامه ریزی شود، رد کرد و با اینکه در مصاحبه هشتم فوریه ۲۰۲۲ خود اذعان داشت خروج نقص‌ها و کمبودهایی داشته اما تایید کرد که به بهترین شکل ممکن انجام گرفته است.

او گفت: به یاد داشته باشید آنچه که اتفاق افتاد این بود که ما همگی با هم بودیم و برنامه‌ای را انجام دادیم. ناامیدی‌های عمیقی وجود دارد. فرماندهان، به‌ویژه فرماندهان زیردست، به وضوح مزایای سایر روش‌های عملی را مدنظر دارند. ما تصمیمی گرفتیم و نیروهایی را برای انجامش اختصاص دادیم. شما بر اساس آن تصمیمی عمل کردید که رئیس جمهوری آن را گرفته است. زمان عمل به دستورات و تصمیم‌های رئیس جمهوری بود.

انتهای پیام