به گزارش ایسنا، دکتر مهدی ابراهیمی ضمن بیان این مطلب اظهار کرد: دارواش که با نام های واش، گی، داروش، مویزک عسلی، کشمش کاولیا، دبق نیز شناخته می شود، دارای طبیعتی گرم و خشک است.

عضو هیات علمی مجتمع تحقیقات گیاهان دارویی جهاددانشگاهی خراسان جنوبی افزود: دارواش محلل و ملین است، دارای اثرات درمانی فراوانی ازجمله، ضد سرطان، ضد میکروب و باکتری، ضدویروس، القاکننده آپوپتوزیس و محرک سیستم ایمنی بدن است.

وی با بیان این که عصاره دارواش ممکن است بتواند سبب سرکوب رادیکال‌های آزاد اکسیژن در طی رادیوتراپی و شیمی‌درمانی شود، افزود: عصاره آبی به دست آمده از این گیاه در طب سنتی و رسمی در درمان فشارخون بالا یا آرتریت مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین به‌طور بالقوه می‌توان از این گیاه به‌عنوان داروی محافظت کننده کبد و آرام‌بخش نیز استفاده کرد.

دکتر ابراهیمی بیان این که، دارواش ملین، مدر و مقوی است و از آن برای تقویت نیروی جنسی و قلب استفاده می‌کنند. دارواش در رفع التهاب کبد و تسریع رشد مو نیز مؤثر است، عنوان کرد: اگر میوه دارواش را در آب گرم بخیسانیم و پوست و تخم آن را گرفته و عسل آن را خارج نموده و صاف نماییم و سپس آن را با مغز گردو یا مغز دانه کرچک مخلوط کرده و بخوریم، برای پاک نمودن سودا، بلغم، باز کردن گرفتگی‌ها، انسداد مجاری، سیاتیک و امراض سرد مفید است. مالیدن این گیاه سبب از بین رفتن و سرباز کردن دمل‌ها و نرمی مفاصل می‌شود.

مدیر گروه پژوهشی تولید و فرآوری گیاهان استراتژیک جهاددانشگاهی استان در مورد نکات احتیاطی مصرف این گیاه یادآور شد: این گیاه به دلیل وجود ماده ویسکوتوکسین گیاهی سمی است. بعلاوه مصرف آن ممکن است باعث ضعیف شدن قلب شود و لذا بهتر است با بادرنجبویه خورده شود.

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی خراسان جنوبی، حداکثر میزان خوراک آن در روز 5 گرم است و افراط در خوردن آن ممکن است باعث دل‌پیچه، سرگیجه و سنگینی شود. لذا توصیه می‌شود مصرف آن در حد مجاز و حتماً تحت نظر پزشک صورت گیرد.

انتهای پیام