به گزارش ایسنا و به نقل از نیواطلس، پژوهش جدیدی نشان می‌دهد که نشانه‌های بلندمدت کووید-۱۹ ممکن است با فعالیت غیرطبیعی سیستم ایمنی مرتبط باشند. بررسی‌های جدید، نشانگرهای غیرمنتظره التهاب را در مایع مغزی-نخاعی چندین بیمار پیدا کرد که در ماه‌های پس از ابتلا به کووید-۱۹ خفیف، مه مغزی مداوم را تجربه کرده‌اند.

این پژوهش که به سرپرستی "دانشگاه کالیفرنیا، سان‌فرانسیسکو" (UCSF) انجام شده، پروژه‌ای برای بررسی تاثیرات کووید-۱۹ بر بیماران طی چند ماه و چند سال پس از ابتلا به این بیماری است. جدیدترین نتایج به دست آمده از این پروژه، بررسی نشانگرهای زیستی غیرطبیعی مربوط به مایع مغزی-نخاعی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ است که مه مغزی را تجربه می‌کنند.

در این پژوهش کوچک اما کامل، نمونه‌های مایع مغزی-نخاعی متعلق به ۱۷ نفر مورد بررسی قرار گرفت. در همه گروه‌های این پژوهش، حدود ۱۰ ماه از ابتلای خفیف به کووید-۱۹ گذشته بود. ۱۳ شرکت‌کننده، نشانه‌های دائمی مه مغزی را تجربه می‌کردند؛ در حالی که چهار نفر باقی‌مانده، گروه کنترل‌شده بدون مشکل شناختی پس از کووید-۱۹ بودند.

اگرچه هیچ ناهنجاری مربوط به مه مغزی در گروه کنترل‌ شده مشاهده نشد اما ۷۷ درصد از کسانی که مه مغزی مداوم را تجربه کردند، ناهنجاری‌های غیرمنتظره‌ای را نشان دادند. این ناهنجاری‌ها، سطوح بالای پروتئین‌ها را در بر داشت که نشان‌دهنده وجود التهاب عصبی و حجم غیرعادی پادتن‌های ایمنی بود.

"جوآنا هلموت"(Joanna Hellmuth)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: نشانه افزایش فعالیت ایمنی ماهها پس از پاکسازی ویروس، احتمالا نشانه‌ای از مشکلات شناختی مرتبط با کووید-۱۹ بلندمدت است که می‌تواند با التهاب بلندمدت مرتبط باشد.

وی افزود: این امکان وجود دارد که سیستم ایمنی تحریک‌ شده توسط ویروس، به شکل ناخواسته و آسیب‌زایی عمل کند. این مورد حتی در افرادی که ویروس را در بدن خود نداشتند، صدق می‌کرد.

جالب اینجاست که نشانه‌های شناختی تقریبا نیمی از کسانی که مشکلات شناختی مداوم را پس از ابتلا به کووید-۱۹ گزارش کردند، با تاخیر آغاز شد. مه مغزی گزارش‌ شده، تا یک ماه پس از نخستین نشانه کووید-۱۹ در ۴۳ درصد از شرکت‌کنندگان ایجاد نشد و ۲۹ درصد گزارش دادند که مشکلات شناختی آنها تا دو ماه پس از نشانه‌های ابتدایی ظاهر نشده است.

پژوهشگران گزارش دادند که بخش بزرگی از شرکت‌کنندگانی که آغاز "پیامدهای پس از کووید-۱۹ حاد"(PASC) را با تاخیر گزارش می‌کنند، نشان می‌دهند رویدادهایی که پس از دوره ابتلا به "کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲"(SARS-CoV-2) رخ می‌دهند ممکن است در بروز عوامل بیماری‌زا نقش داشته باشند و به مداخله ابتدایی پاسخ دهند. مکانیسم‌هایی که ممکن است آغازی همراه با تاخیر داشته باشند، عبارتند از آسیب میکروواسکولار، فعال‌سازی مداوم سیستم ایمنی و واکنش خودایمنی پس از ابتلا.

چندین پژوهش که اخیرا انجام شده‌اند، به اختلال عملکرد سیستم ایمنی در بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بلندمدت اشاره کرده‌اند. پژوهشی که اخیرا در مجله "Nature Immunology" به چاپ رسیده است، الگوهای مبتنی بر خون در نشانگرهای زیستی ایمنی را به طور جامع توصیف کرده است که بیشتر بیماران مبتلا به کووید-۱۹ بلندمدت را تا هشت ماه پس از بیماری حاد آنها مشخص می‌کند. پژوهش دیگری که اخیرا توسط دانشمندان "دانشگاه ییل" (Yale University) انجام شد، نشان داد که چگونه کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ می‌تواند سلول‌های مغز را مستقیما آلوده کند.

به گفته هلموت، مشکلات شناختی بلندمدت، با انواع گوناگونی از عفونت‌های ویروسی از جمله HIV و سایر انواع کروناویروس مرتبط هستند. بنابراین، می‌توان تصور کرد که ابتلا به کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ می‌تواند به بروز مشکلات شناختی بلندمدت منجر شود و این نشانه‌های طولانی کووید-۱۹ را می‌توان در بیمارانی مشاهده کرد که یک بیماری ابتدایی خفیف را تجربه می‌کنند.

هلموت افزود: اگر مردم به ما بگویند که مشکلات جدیدی در رابطه با فکر و حافظه دارند، به نظر من باید آنها را باور کنیم نه این که از آنها بخواهیم معیارهای خاصی در مورد شدت بیماری داشته باشند.

این پژوهش، در مجله "Annals of Clinical and Translational Neurology" به چاپ رسید.

انتهای پیام