خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) حدود ۲۲ سال قبل در چنین روزهایی با جمعی از دانشجویان باانگیزه و علاقه‌مند به حوزه خبر و اطلاع‌رسانی پایه‌گذاری شد. در این سال ها خانواده ایسنا متحد، هم نوا و یکصدا به اعتلای این خبرگزاری اندیشیده و راه خود را با تمام سختی ها و موانع پشت سر گذاشته و همچنان تلاش خواهد کرد چون گذشته پرافتخارش، باز هم در بین مخاطبان خود به عنوان یک خبرگزاری صادق، توانمند و حرفه ای که به نهاد انقلابی جهاد دانشگاهی وابسته است، به درخشش ادامه دهد.

ایسنا دانشجو را جزوی مهم از خانواده خود می داند و اظهارنظرهای این قشر را هرچند تند و تیز با گوش دل شنواست. با چنین نگاهی در جشن تولدمان به میان دانشجویان رفته ایم تا به آنها بگوییم شما از ما مهمترید، پس راحت و خودمانی بگویید نظراتتان را درباره خبرگزاری ای که با نامتان مزین شده است. بگویید چقدر ایسنا را می‌شناسید، تا چه اندازه اخبارش را پیگیری می‌کنید و چقدر به اخبار ما اعتماد دارید؟

در ادامه، گزارش خبرنگار بخش رسانه ایسنا را می خوانید از نظرات جمعی از دانشجویان، با تاکید بر این نکته که خبرگزاری دانشجویان ایران همچنان آمادگی آن را دارد که بازتاب دهنده نظرات شما باشد از طریق اظهارنظرهایی که در انتهای این گزارش برایمان ارسال خواهید کرد. 

پیدا کردن دانشجویان در میدان انقلاب آن هم درست روبه‌روی سر در دانشگاهِ تهران کار چندان دشواری نیست؛ هر چند که کرونای وامانده، مدتهاست که شور و شوق و هیاهوی عجیب و غریب خیابان‌های اطراف دانشگاه را به کلی تغییر داده و ساکت کرده است، اما، باز هم اینجا هیچ وقت خالی از دانشجو نمی‌ماند! دانشجوها تک و توک گذر می‌کنند و ما از آنها می‌پرسیم:

ـ سلام خانم! دانشجو هستید؟

ـ بله.

ـ ایسنا را چقدر می‌شناسید؟ چقدر به این خبرگزاری اعتماد دارید؟

- کلا مدتی است اخبار را دنبال نمی‌کنم و با اخبار ایسنا هم به خوبی آشنایی ندارم. اسمش را شنیده‌ام اما اخبارش را چندان نخوانده‌ام.

ـ اگر اتفاقی چشمتان به خبری بیفتد که ایسنا منتشرکننده و منبعش باشد، آن خبر برایتان موثق است؟

ـ بله؛ موثق است. به ایسنا بیش از سایر رسانه‌ها اعتماد دارم.

**********

ـ شما بگویید چقدر ایسنا را می‌شناسید و به این خبرگزاری اعتماد دارید؟

ـ من طرفدار ایسنا هستم چون تنها خبرگزاری، با هویت دانشجویی است. ایسنا سعی کرده است همیشه اخبار واقعی را بازتاب بدهد و اخبارش دور از افراط و تفریط باشد. این خبرگزاری سعی کرده اندیشه‌ها و افکار مختلف را بی‌طرفانه و همه‌جانبه بازنمایی کند.

**********

ـ آقا! ایسنا ۲۲ ساله شده است؛ در این ۲۲ سال چقدر ایسنا را شناخته و دنبال کرده‌اید؟

ـ اصلا خبرگزاری‌های داخلی را دنبال نمی‌کنم؛ اغلب خبرهایی که منبعش خبرگزاری‌های داخلی باشد را موثق و قابل اعتماد نمی‌دانم.

ـ پس منبع شما برای پیگیری اخبار کجاست؟

ـ کم و بیش اخبار شبکه‌های فارسی‌زبان ماهواره را دنبال می‌کنم.

در ادامه‌ی دیالوگ‌هایی از این دست که بین خبرنگار ایسنا و برخی دانشجویان رد و بدل می‌شود، یک دانشجوی پسر که از اتباع خارجی و اهل عراق است و هشت سال است در ایران اقامت دارد، در پاسخ به این سوال که ایسنا را می شناسد و اخبارش را دنبال می‌کند یا نه، می‌گوید: زیاد اهل پیگیری اخبار نیستم. در کانال‌های تلگرامی گاهی اخبار را می‌خوانم و در آنجا چند بار نام ایسنا را شنیده‌ام. او تاکید می کند، ایسنا، تنها خبرگزاری ایرانی است که اسمش را شنیده است.

پسری دانشجو در مقطع کارشناسی ارشد در دانشگاه تهران، با بیان اینکه خبرگزاری‌های داخلی را خیلی کم دنبال می‌کند، در عین حال درباره ایسنا می‌گوید: ایسنا را می‌شناسم و پیگیر اخبارش هستم اما در نهایت چون خیلی اخبار را دنبال نمی‌کنم نمی‌توانم انتقاد خاصی داشته باشم. البته باید این نکته را بگویم که خبرگزاری دانشجویان ایران همانطور که از اسمش برمی‌آید باید در حوزه دانشجو فعال‌تر باشد و نسبت به بقیه خبرگزاری‌ها بیشتر برای این قشر کار کند.

او در پاسخ به این پرسش که اگر با خبری برخورد کند که نام ایسنا به عنوان منبع در آن ذکر شده باشد، چقدر آن خبر را موثق و قابل اطمینان می‌داند؟ می‌گوید: بستگی دارد خبر در چه حوزه و قالبی باشد. گزارش‌های میدانی و مردمی را بیشتر قبول دارم و موثق می‌دانم اما دیگر اخبار را در همه خبرگزاری‌ها خیلی موثق و قابل اعتماد نمی‌دانم؛ چه خبرگزاری‌های داخلی و چه خارجی، فرقی نمی‌کند.

دانشجوی خانم ۴۵ ساله که در رشته دکترا تحصیل می کند، بر این باور است که رسانه های خارجی در انتشار خبرهای کشورمان به شدت سیاه نمایی می کنند؛ به نحوی که با دنبال کردن آنها، حال بدی به مخاطب دست می دهد.

او ابراز امیدواری می کند که ایسنا و تمام رسانه ها در ایران اخبار دست اول و موثق را با کمترین ملاحظه و در سریع ترین زمان ممکن منتشر کنند تا مخاطب اقناع و از دنبال کردن رسانه های خارجی برای اطلاع یافتن از خبرهای داخلی بی نیاز باشد.

یک دانشجوی دختر از استان زنجان می‌گوید: من به اخبار داخلی اعتماد چندانی ندارم و این مساله به عملکرد ایسنا برنمی گردد، بلکه به این خاطر است که بعضا اجازه داده نمی‌شود اخبار صحیحی به مخاطب برسد.

او اضافه می‌کند: اما انتقادی که به ایسنا دارم این است که چون یک نهاد دانشجویی است، می‌توانست خیلی بیشتر در خدمت دانشگاه و دانشجو باشد. شاید یک‌جورهایی می‌توانست صدای ما دانشجوها باشد.

دانشجوی دختر دیگری در این زمینه می‌گوید: به صورت کلی زیاد پیگیر اخبار نیستم. اسم خبرگزاری ایسنا را شنیده‌ام و گاهی در فضای مجازی خبرهایی از این خبرگزاری را خوانده‌ام.

این خانم دانشجو در پاسخ به این سوال که اگر خبری را در فضای مجازی از ایسنا ببیند آن را موثق می‌داند یا خیر؟ تصریح می‌کند: راستش زیاد نه؛ نه اینکه بگویم به ایسنا اعتماد ندارم بلکه کلا خبرگزاری‌های داخلی را قبول ندارم زیرا درباره خیلی اتفاقات پنهان‌کاری کرده‌اند.

دانشجوی دختر دیگری نیز می‌گوید: سایت‌های خبری را چک نمی‌کنم؛ بیشتر در تلگرام اخبار را دنبال می‌کنم. او اضافه می‌کند: ایسنا را می‌شناسم اما اخبارش را هر روز دنبال نمی‌کنم.

یک دانشجوی دختر با بیان اینکه زیاد پیگیر اخبار نیست، می‌گوید: چون ایسنا را حرفه ای دنبال نکرده‌ام، انتقاد خاصی به این خبرگزاری ندارم اما فکر می‌کنم دلیل اینکه زیاد پیگیر اخبار رسانه‌های داخلی نبوده‌ام، این بوده که زیاد به آن‌ها اعتماد نداشته‌ام.

**********

برای تکمیل گزارش به داخل محوطه دانشگاه تهران می‌رویم. در نیمکت‌های روبه‌روی دانشکده حقوق و علوم سیاسی «دانشگاه تهران»، به یک گروه دانشجو برمی‌خوریم که مشغول گفت‌وگو هستند. وقتی از آن‌ها می‌پرسیم نظرشان درباره خبرگزاری ایسنا چیست؟ یکی از پسرها به سرعت جواب می‌دهد: خبرگزاری ایسنا را می‌شناسم و اخبارش را دنبال می‌کنم اما به نظرم سرعت انتقال اخبار در ایسنا پایین است.

او سپس کمی فکر می‌کند و در عین حال ادامه می‌دهد: باید گفت در مجموع ایسنا و همشهری از بقیه رسانه‌ها بهتر هستند.

دانشجوی پسر دیگری در ادامه صحبت‌های دوستش می‌گوید: من کلا خبرگزاری‌های داخلی را دنبال نمی‌کنم؛ شبکه‌های ماهواره‌ای بهتر هستند. او درباره علت این مساله چنین اضافه می‌کند: درست است که خبرگزاری‌ها کاملا آزاد نیستند اما حداقل باید سعی کنند نشان دهند به نهاد و ارگانی وابسته نیستند. وابستگی خبرگزاری‌های داخلی زیاد است و ما فکر می‌کنیم که به اندازه کافی آزاد نیستند. 

یک دانشجوی دختر خاطرنشان می‌کند: ایسنا را فقط به اسم می‌شناسم؛ وقتی خبری می‌خوانم زیاد به اسم منبعش توجه نمی‌کنم مگر اینکه بخواهم آن خبر را بازنشر دهم.

دیگر دانشجوی دختر این گروه دانشجویی هم می‌گوید: اخبار را کمی دنبال می‌کنم و اگر خبری را ببینم که منبعش ایسنا باشد، فکر می‌کنم موثق است ولی احساس می‌کنم ایسنا گاهی نسبت به خبرگزاری‌های دیگر اخبار را دیرتر منتشر می‌کند، شاید بخشی از این موضوع به این خاطر باشد که خبرنگارانش دنبال صحت کامل اخبار هستند.

خانمی دانشجو که در رشته تاریخ تحصیل می کند، می‌گوید: اخبار را به ندرت دنبال می‌کنم. ایسنا را می‌شناسم اما نمی‌روم سایتش را چک کنم. اگر در تلگرام ببینم خبری از ایسنا درج شده است می‌خوانم. از این خبرگزاری شناخت آنچنانی ندارم که بتوانم انتقادی کنم.

او اضافه می‌کند: نام ایسنا به تنهایی نمی‌تواند مرا به موثق بودن خبر مطمئن کند. کلا به خبرگزاری‌های داخلی زیاد اطمینان ندارم و ترجیحم رسانه‌های خارجی است.

دانشجوی جوان دیگری درباره ایسنا می‌گوید: اخبار ایسنا را به طور مرتب پیگیری نمی‌کنم اما اگر خبری به گوشم بخورد که بخواهم مطمئن شوم درست است یا نه، به ایسنا مراجعه می‌کنم. انتقادی به این خبرگزاری ندارم، خبرگزاری خوبی است.

یک دانشجوی دختر هم به اختصار می‌گوید: اخبار ایسنا را دنبال نمی‌کنم. فقط اسمش را شنیده‌ام.

دانشجوی دیگری که در رشته مهندسی در دانشگاه تهران تحصیل می کند، می‌گوید، پیگیر اخبار نیست اما اگر خبری به اسم ایسنا ببیند به آن اعتماد می‌کند.

دانشجویی از تهران با صراحت می گوید: نه خبرگزاری‌ها و نه صداوسیما، هیچکدام منبع موثقی برای پیگیری اخبار نیستند.

پسری ۳۰ ساله که در رشته مهندسی برق تحصیل می کند، به گفته خودش از واقعیتی می گوید که این روزها بر کسی پوشیده نیست؛ اینکه مخاطب پس از دو سال دنبال کردن اخبار منفیِ ناشی از کرونا، مدتی است که از خبر خسته شده است. بنابراین ایسنا و رسانه های دیگر اگر همچنان می خواهند مخاطب داشته باشند باید سراغ خبرهای خلاقانه، امیدبخش و شاد بروند.

دانشجوی دیگری با اخم نگاهمان می کند و می‌گوید: خیلی وقت است اخبار را پیگیری نمی‌کنم و نظری درباره خبرگزاری‌ها ندارم.

دانشجویی اهل کرمانشاه درباره پیگیری اخبار ایسنا می‌گوید: اخبارش را مرتب پیگیری نمی‌کنم مگر اینکه به طور اتفاقی، خبری از ایسنا ببینم و بخوانم.

دانشجویی از اهالی گرمسار هم با بیان اینکه مخاطب دائمی ایسنا نیست در عین حال می‌گوید: اگر خبری را در اینستاگرام یا کانال‌های تلگرامی ببینم که نام ایسنا با آن همراه شده، به نظرم موثق است و به آن خبر اطمینان می‌کنم.

دانشجویی از قزوین می‌گوید: به طور مستقیم مخاطب ایسنا نیستم اما گاهی در رسانه‌های دیگر از گزارش‌های منتشر شده در این خبرگزاری آگاهی پیدا می‌کنم.

یک دانشجوی شاغل هم می‌گوید: اسم ایسنا را زیاد شنیده‌ام اما وقت ندارم که اخبارش را هر روز دنبال کنم.

دانشجویی که در رشته مطالعات فرهنگی و رسانه تحصیل میکند، پرسش هایمان را چنین پاسخ می دهد: اینکه ایسنا هنوز به دنبال شنیدن نظرات مخاطبانش و خصوصا دانشجویان است، نشان دهنده آن است که هنوز رسانه ها در کشور به نگاه مردم اهمیت می دهند و همه تریبون ها متعلق به مسوولان و سلبریتی ها نیست. با این همه شما باید بیش از اینها بازتاب دهنده نظرات مردم و مطالباتشان باشید. شما این روزها شرایط سختی دارید؛ چراکه با مخاطبی مواجه هستید که روزهای دشواری را به لحاظ شرایط کرونا پشت سر گذاشته و از خبرهای منفی و کلا خبر خسته است. حالا اینکه چطور می توانید اعتماد را برگردانید، فقط از طریق رفتن بین مردم و همین گزارش های مردمی ممکن است. اینکه مخاطبانتان بدانند شما پیگیر شرایطشان هستید و صدایشان را در ایسنا بشنوند. 

در پایان سراغ دانشجویی در مقطع کارشناسی ارشد و از اهالی شمال کشور میرویم، او از همان دسته افرادی است که از خبر خسته است؛ می‌گوید: اخبار ایسنا و به طور کلی خبرگزاری‌ها را دنبال نمی‌کنم. فقط اگر تلویزیون روشن باشد گاهی اخبار تلویزیون را گوش می‌دهم.

بار دیگر تاکید می کنیم، خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) آمادگی آن را دارد که بازتاب دهنده نظرات شما باشد از طریق اظهارنظرهایی که در انتهای این گزارش برایمان ارسال خواهید کرد. 

* عکس های استفاده شده در این گزارش تزیینی است.

انتهای پیام