به گزارش ایسنا دکتر بهرخ حسینی هاشمی، عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله امروز در وبینار تخصصی چهارمین سالگرد زلزله ۲۱ آبان سال ۱۳۹۶ سرپل ذهاب، گفت: شروع ارزیابیهای گسترده برای ساختمانهایی که بعد از زلزله آسیب می بینند و همچنین ارزیابی سازه ها بعد از رخدادهای لرزهای و تعیین تعمیر و یا تخریب سازه ها به سال ۱۳۸۲ بعد از زلزله بم بر می گردد.
وی با بیان اینکه در زلزله بم بیش از ۲ هزار ساختمان مسکونی تخریب شدند، ادامه داد: برای ارزیابی میزان آسیب پذیری این ساختمانها، تشخیص اینکه سازه باید تعمیر شود و یا تخریب و همچنین ارائه طرح تعمیر این سازه ها در آن زمان به ۳ مشاور واگذار شد که نتایج ارزیابی آنها این شد که از میان این ۲ هزار واحد مسکونی آسیب دیده حدود ۸۰۰ واحد مسکونی تخریبی تشخیص داده شدند و برای ۱۲۰۰ ساختمان طرح تعمیر ارائه شد.
حسینی اضافه کرد: این روند در زلزله داهوئیه زرند در سال ۱۳۸۳، در زلزله سیلاخور در سال ۱۳۸۵ و در زلزله ورزقان در سال ۱۳۹۱ و در زلزله سرپل ذهاب در سال۹۶ اجرایی شد و این مطرح شد که راهنما در این زمینه چیست؟
این محقق ادامه داد: از سال ۱۳۸۲ تا ۹۶ که محققان زیادی برای ارزیابی ساختمان های آسیب دیده مشارکت کردند، هیچ گونه مدرک مستندی که مشخص کند که بر اساس آن ارزیابی سازه های آسیب دیده را انجام دهد و طرح تعمیر را بر اساس آن ارائه دهند، وجود نداشت؛ از این رو هر مشاوری بر اساس دانش و بر اساس قضاوتهای خود طرح تعمیر و ارزیابی را ارائه می کرد.
این عضو هیات علمی پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله با تاکید بر اینکه ما اطلاعات ذی قیمتی را از سال ۸۲ تا ۹۶ جمع آوری کردیم و نیاز به مستندسازی آن بود، خاطر نشان کرد: نیاز بود که بر اساس این اطلاعات، راهنمایی برای ارزیابی سازهها تهیه می شد و ایران جزو کشورهایی است که در این زمینه پیشتاز و پیشقدم شد، چون در هیچ کشوری چنین راهنمایی که بتوان از آن استفاده کرد، وجود ندارد.
وی یادآور شد: این موضوع باعث شد که در سال ۹۸ سازمان برنامه و بودجه کشور از این پژوهشگاه خواست که مسؤولیت تهیه راهنمای تعمیر ساختمان های آسیب دیده از زلزله را بر عهده بگیرد و پس از ۲ سال مطالعه این راهنما تهیه شده است.
حسینی، این راهنما را شامل ۴ فصل و یک پیوست دانست که در آن ارزیابی و طرح تعمیر ساختمانهای فولادی، بتنی و مصالح بنایی ارائه شده است.
انتهای پیام
نظرات