به گزارش ایسنا، جملات بالا بخشی از گفته‌های سیف الله صمدیان، مستندساز شناخته شده‌ای است که در سخنرانی‌ای مربوط به مراسم افتتاحیه بازسازی یک فضای قدیمی با تابلوی ایران درودی اظهار کرده بود.

او همچنین در لابه‌لای حرف هایش تاکید می کند که خودش سال هاست از ایران درودی فیلم مستند می‌گیرد اما جرأت نکرده به همان دلایلی که در بالا عنوان کرد آنها را تدوین و منتشر کند. 

متن کامل این سخنان که بیشتر حول محور این هنرمند قرار دارند، به شرح زیر است:

«به یاد دارم قبل از انقلاب، تصویر ایران درودی را روی شیشه‌های کتاب فروشی‌های مقابل دانشگاه تهران می‌دیدم؛ عکس‌ سیاه و سفیدی که برایم حس عجیب و غریبی از یک زن قدرتمند ایرانی را تداعی می کرد. 
خوشبختانه حدود سی سال یا بیشتر است که ما نزدیکی بسیار غریبی پیدا کرده ایم و دوستی عجیبی بین ما اتفاق افتاده؛ هم خانوادگی، هم دلی و هم فرهنگی ـ هنری. 
ایران درودی یک اعجوبه به تمام معنا است. اعجوبه از این نظر که شما هر انرژی را ضربدر ده‌ها هزار بکنید باز اگر این زن بخواهد اراده کند آن انرژی کمی آن طرف‌تر می‌ایستد. باورتان نمی‌شود حتی در سن ۸۴ سالگی، هر روز صبح که بیدار می‌شود تا شب که بخوابد، به اندازه صدها نفر انرژی از خود بیرون می‌دهد و یا جذب می‌کند. او بسیار خوش کلام است و کلمه را به خوبی می‌شناسد.

با توجه به شخصیت و کارهایی که از او در این مدت دیده ام و فیلم‌هایی که از او ساخته شده، احساس کردم که اکثر این فیلم ها چیزی از او کم کرده به جای اینکه اضافه کند. بخاطر اینکه واقعا نمی‌شود این انرژی را داخل دوربین گذاشت و حفظ اش کرد. خود من الان سال‌هاست که از او فیلم مستند می‌گیرم اما جرأت نکرده ام بنشینم و آن‌ها را تدوین کنم اما امیدوارم که روزی در فضایی که خودش سرحال باشد بتوانم این کار را انجام دهم. چراکه از همه چیز مهم‌تر سلامتی اوست.

باور کنید ایران شاید بیش از ده ها بیماری خطرناک را سیلی زده‌ ولی حتی اگر الان هم از او می‌خواستند، می‌توانست با ولیچر به اینجا بیاید.

این افتتاح به این شکل و با یک تابلو از هنرمند باسابقه‌ ای مانند ایران درودی ولی با حس کل ایران، حس و حال عجیبی دارد.

ایران فقط یک نقاش چیره دست نیست بلکه یک نویسنده درجه یک و شگفت انگیز است، آن هم به دلیل نوشتن کتابی مثل «در فاصله دو نقطه» که تاکنون بیش از سی بار تجدید چاپ شده است؛ کتابی که با خواندن آن متوجه می‌شوید که طی چه فرایندی یک زندگی می‌تواند از مشهد شروع شود و برسد به جاهایی که برود با آدم‌های بزرگ جهان هنر مثل سالوادور دالی بنشیند و رو در رو صحبت کند. آگاهی از فرآیند زیستی ایران درودی در این مسیر برای همه یک انرژی خاصی هدیه خواهد کرد که در این جهان ناامیدی‌ها و کرونا زده و سیاست زده، همچنان امیدوار باشند.» 

ایران درودی اما با تمام ویژگی‌های فردی و هنری‌ای که صمدیان در خاطره خود به آنان اشاره کرده بود، روز گذشته (جمعه، هفتم آبان ماه) پس از یک دوره طولانی مبارزه با بیماری و در حالی که به تازگی از بیمارستان به منزل شخصی‌اش منتقل شده بود، دار فانی را وداع گفت. این هنرمند پیشکسوت با از دنیا رفتنش بار دیگر تنها آرزوی بزرگش که راه اندازی موزه شخصی‌اش بود را به یاد دوستدارانش انداخت. 
انتهای پیام