آیت الله کاظم صدیقی در سخنرانی شام شهادت حضرت رقیه) س(در حرم حضرت معصومه(س) عنوان کرد: همه انبیا و سفرای الهی به عنوان الگو برای انسان‌هایی که خود را برای رسیدن به کمال آماده می‌کنند و ضعف‌های و نواقص خود را برطرف کنند مطرح هستند.

وی با بیان اینکه رسالت انبیا تعلیم و ترسیم راه برای رسیدن به مقصد اعلی و حرکت سالم در مسیر بهشت برین است، گفت: انسان موجودی است که باید شکوفا شود، رشد کند و به مقصد اعلی برسد و انبیا اولین کاری که کردند نرم کردن دل‌ها بوده است؛ زیرا دل قسی، بی عاطفه و سخت قابل هدایت نیست.

استاد حوزه علمیه کار پیامبران را شبیه به کاشت و پرورش یک نهال توسط کشاورز دانست و افزود: اولین کار این بود که با ارائه معجزه و تصرف در تکوین یک شوک به انسان وارد می کردند تا بشر از اعتیاد به زندگی روزمره بیدار شوند و در برابر حق متأثر و منفعل و پذیرا شوند.

وی با اشاره به اینکه دومین کار انبیا برای هدایت، ایجاد طینت پاک و طیب است، افزود: کسی که بخواهد به بهشت برود نباید گوهر و خمیره‌اش ناپاک باشد و کسی که ذاتش ناپاک باشد اگر هزاران سال هم خدا را عبادت کند عبادتش او را به بهشت نمی رساند و شیطان بهترین مثال برای این حرف است که خداوند او را برای انسان مایه عبرت قرار داده است.

آیت الله صدیقی با بیان اینکه افرادی که گوهر ناپاک دارند حتی اگر سال‌ها عبادت و تحصیل علم کرده باشند احتمال انحراف در آن‌ها زیاد است، گفت: در طول تاریخ علمای زیادی بودند که عاقبت به شر شدند و شیطان در آن‌ها نفوذ کرده و جماعتی را به وسیله آن‌ها گمراه کرده است که نمونه آن شریح قاضی بود که با وجود اینکه امیرالمؤمنین(ع) به او هشدار داده بودند در ریختن خون اباعبدالله(ع) و شهدای کربلا شریک شد.

وی ادامه داد: اینکه مردم در روز عاشورا هلهله می‌کردند و نماز امام حسین (ع) را مسخره می‌کردند و می‌گفتند نماز شما قبول نیست به خاطر پیروی و اعتماد به علمایی مانند شریح قاضی بود که گوهر ناپاک داشتند.

استاد حوزه علمیه با بیان اینکه انبیا تلاش کردند به مردم یاد بدهند که دنیا محل گذر است و زندگی اصلی و ماندگار در آخرت است، افزود: علت موفقیت انبیا معرفت و شناخت‌شان به حقایق دنیا بود و چون معرفت داشتند محبت داشتند و چون محبت داشتند در مشکلات زندگی اعتراض نمی‌کردند و همه مشکلات را ذخیره آخرت می‌دانستند و از مشکلات و مصائب استقبال می‌کردند.

وی بیان کرد: تمام انبیا مبتلا شدند و بعد از اینکه به قضای الهی راضی شدند خداوند از آن‌ها رفع بلا کرد ولی اهل بیت پیامبر(ص) که محبت و مودت آن‌ها به عنوان اجر رسالت در قرآن بیان شده است مبتلا شدند و راضی هم بودند به ابتلا ولی خداوند از آنها رفع بلا نکرد و این امتیاز و افضلیت اهل بیت(ع) نسبت به انبیا و اولیای الهی است.

انتهای پیام